صدای خوش اذان در گنبد کاشیکاری طنین‌انداز شده، از لابه‌لای گلدسته‌ها در روح و جانم ریخته می‌شود این نوای ملکوتی که حزن شیرینی از معرفت حق را تداعی می کند.
شهدای ایران: می‌گویند صدای خوش توصیه‌شده تا قرآن و همه سوره‌های نور در روح شنونده بنشیند و زیبایی بی‌مثالش را در روح وی مهر زند. این الحان شیرین حتی در مدح و ثنای اهل‌بیت نیز می‌تواند تو را به درجه‌ای از معرفت قلبی برساند و زمینه‌ساز آشنایی با یاری باشد که بندگیش ممارست می‌خواهد و بس.
حال اگر طرف حال تو بزرگ‌مردان و شیر زنانی است که تاریخ ساخته‌اند و هر چه در توان داشته‌اند ضمیمه مظلومیت خود برای نجات بشر به کار گرفته‌اند، به‌مراتب وظیفه سنگین‌تر است و تنها نوایی از بهشت می‌تواند تو را به سرمنزل مقصود برساند.
نغمه داوودی سلیم موذن زاده اردبیلی همان نوایی است که گوش نواز است و دل‌های شنونده‌ها را آرامش می‌بخشد. این مداح اهل‌بیت که حنجره خود را وقف سیدالشهدا ساخته تا در مجالس خرد و بزرگ از دردها بگوید و از درمان‌ها، از زخم‌ها و از حسرت‌ها، از تشنگی‌های خود طلبیده و از ریاضت‌های خودخواسته و از تمام آنچه باید من و تو به حالش بگریم و از گریه خود عبرت گیریم.
میراث داری لحن خوش داوودی
خاندان موذن زاده جزو نادر خانواده‌هایی هستند که لحن خوش آنها نه‌تنها بر عموم شنوندگان و دوستداران بلکه بر اهل‌فن پوشیده نیست.
شاید اگر امکانات سمعی بصری امروز وجود داشت شیخ فرج جد سلیم نیز در غربت نمی‌ماند و صدای وی مرزها را درمی‌نوردید و تمام عشاق اهل‌بیت و شیعیان جهان را با جان و دل در مراسم ملکوتی نماز حاضر می‌ساخت.
فرزند شیخ فرج البته به‌پاس ارادت به اهل‌بیت فرصتی یافت تا صدای موذن زاده‌ها را به گوش خیل بیشتری از شنوندگان برساند.
شیخ عبدالکریم که بسیاری وی را نخستین موذن در ایران می‌شناسند در سال ۱۲۷۳ شمسی در محله تازه شهر اردبیل متولد شد و تا سال ۱۳۲۱ نوای خوش اذان وی از مناره مسجد میرزاعلی اکبر به گوش می‌رسد.
در همین سال بود که در پی سفر به مشهد مقدس شبی در منزل یکی از دوستان اتراق کرد و سحرگاه که از پشت‌بام این منزل اذان سر داد صدایش چنان گیرا بود که به درخواست امام‌جمعه وقت مسجد سلطانی که صدایش را شنیده بود ظهر همان روز مجدداً نوای اذان سر داد.
این اتفاق فتح بابی بود تا شیخ عبدالکریم بعد از بازگشت از مشهد در تهران در مسجد سلطانی اذان بگوید و تا زمانی که در ۱۳۲۹ از دنیا رفت صدای اذان وی روزی سه بار از رادیو میدان ارک تهران شنیده شود.
که عشق آسان نمود اول...
شیخ عبدالکریم میراث صوت زیبای خود را به فرزندان پسر نیز منتقل می‌کند و در این میان صدای رحیم موذن زاده اردبیلی در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت می‌رسد و سلیم یادگار لحن پدر، مسئولیتی خطیر در مداحی اهل‌بیت را بر عهده می‌گیرد.
در تمام ۸۱ سالی که زیسته است تا به یاد دارد مداح اهل‌بیت بوده و از بدو نوجوانی که خود را شناخته و دین خود را ادراک کرده غلامی خاندانی را برعهده‌گرفته که تمسک مسلمانان جهان‌اند.
می‌گوید حنجره‌اش وقف سیدالشهدا است و صحیح نیست به غیر این به کار آید و باوجود کهولت سن همچنان گرمی‌بخش مجالسی است که حضارش جویندگان تشنه حقیقت قیام کربلا هستند.
نزدیک به هفت دهه اردبیلی‌ها با صدای موذن زاده‌ها افطار کرده یا روزه آغاز کرده‌اند. در وقت نماز خود را به مسجد رسانده‌اند و در مراسم مختلف پای منبر مداحی میراث دارانی نشسته‌اند که نوایی از بهشت را در حنجره خود به ودیعه دارند.
این مداح خوش‌سابقه به زبان‌های فارسی، عربی و حتی انگلیسی نیز مداحی کرده تا پیامش را محدود به زبان مادری نساخته باشد و این نوای شیرین در روح و جان مسلمانان و شیفتگان اهل‌بیت در هرجایی و هر زبانی از کره خاکی که هستند بنشیند.
همین‌ها موجب شده سلیم مؤذن زاده اردبیلی محدود به مرزهای اردبیل نماند و با انتشار نواهایی به زبان‌های متعدد روح بسیاری را رهسپار معرفت اسلام و شیعه سازد.
سلیم موذن زاده اردبیلی دریکی از مراسم اخیر خود وصیت کرده تا این نوکر پیر آستان اهل‌بیت را با نوای «زینب، زینب» در اردبیل تشییع و سپس برای تدفین به جوار بارگاه نورانی امام رضا (ع) در مشهد مقدس انتقال دهند.
به‌راستی‌که تنها صداست که می‌ماند و یاد و خاطره نوای داوودی آن با روح و جان مردم اردبیل و مردمان سایر نقاط جهان آمیخته تا مرثیه بغض‌های زینب کبرا (س) را کسی یادآور شود که ارادتش به خاندان اهل‌بیت بر هیچ‌کس پوشیده نیست.
حال اگر طرف حال تو بزرگ‌مردان و شیر زنانی است که تاریخ ساخته‌اند و هر چه در توان داشته‌اند ضمیمه مظلومیت خود برای نجات بشر به کار گرفته‌اند، به‌مراتب وظیفه سنگین‌تر است و تنها نوایی از بهشت می‌تواند تو را به سرمنزل مقصود برساند.
نغمه داوودی سلیم موذن زاده اردبیلی همان نوایی است که گوش نواز است و دل‌های شنونده‌ها را آرامش می‌بخشد. این مداح اهل‌بیت که حنجره خود را وقف سیدالشهدا ساخته تا در مجالس خرد و بزرگ از دردها بگوید و از درمان‌ها، از زخم‌ها و از حسرت‌ها، از تشنگی‌های خود طلبیده و از ریاضت‌های خودخواسته و از تمام آنچه باید من و تو به حالش بگریم و از گریه خود عبرت گیریم.
میراث داری لحن خوش داوودی
خاندان موذن زاده جزو نادر خانواده‌هایی هستند که لحن خوش آنها نه‌تنها بر عموم شنوندگان و دوستداران بلکه بر اهل‌فن پوشیده نیست.
شاید اگر امکانات سمعی بصری امروز وجود داشت شیخ فرج جد سلیم نیز در غربت نمی‌ماند و صدای وی مرزها را درمی‌نوردید و تمام عشاق اهل‌بیت و شیعیان جهان را با جان و دل در مراسم ملکوتی نماز حاضر می‌ساخت.
فرزند شیخ فرج البته به‌پاس ارادت به اهل‌بیت فرصتی یافت تا صدای موذن زاده‌ها را به گوش خیل بیشتری از شنوندگان برساند.
شیخ عبدالکریم که بسیاری وی را نخستین موذن در ایران می‌شناسند در سال ۱۲۷۳ شمسی در محله تازه شهر اردبیل متولد شد و تا سال ۱۳۲۱ نوای خوش اذان وی از مناره مسجد میرزاعلی اکبر به گوش می‌رسد.
در همین سال بود که در پی سفر به مشهد مقدس شبی در منزل یکی از دوستان اتراق کرد و سحرگاه که از پشت‌بام این منزل اذان سر داد صدایش چنان گیرا بود که به درخواست امام‌جمعه وقت مسجد سلطانی که صدایش را شنیده بود ظهر همان روز مجدداً نوای اذان سر داد.
این اتفاق فتح بابی بود تا شیخ عبدالکریم بعد از بازگشت از مشهد در تهران در مسجد سلطانی اذان بگوید و تا زمانی که در ۱۳۲۹ از دنیا رفت صدای اذان وی روزی سه بار از رادیو میدان ارک تهران شنیده شود.
که عشق آسان نمود اول...
شیخ عبدالکریم میراث صوت زیبای خود را به فرزندان پسر نیز منتقل می‌کند و در این میان صدای رحیم موذن زاده اردبیلی در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت می‌رسد و سلیم یادگار لحن پدر، مسئولیتی خطیر در مداحی اهل‌بیت را بر عهده می‌گیرد.
در تمام ۸۱ سالی که زیسته است تا به یاد دارد مداح اهل‌بیت بوده و از بدو نوجوانی که خود را شناخته و دین خود را ادراک کرده غلامی خاندانی را برعهده‌گرفته که تمسک مسلمانان جهان‌اند.
می‌گوید حنجره‌اش وقف سیدالشهدا است و صحیح نیست به غیر این به کار آید و باوجود کهولت سن همچنان گرمی‌بخش مجالسی است که حضارش جویندگان تشنه حقیقت قیام کربلا هستند.
نزدیک به هفت دهه اردبیلی‌ها با صدای موذن زاده‌ها افطار کرده یا روزه آغاز کرده‌اند. در وقت نماز خود را به مسجد رسانده‌اند و در مراسم مختلف پای منبر مداحی میراث دارانی نشسته‌اند که نوایی از بهشت را در حنجره خود به ودیعه دارند.
این مداح خوش‌سابقه به زبان‌های فارسی، عربی و حتی انگلیسی نیز مداحی کرده تا پیامش را محدود به زبان مادری نساخته باشد و این نوای شیرین در روح و جان مسلمانان و شیفتگان اهل‌بیت در هرجایی و هر زبانی از کره خاکی که هستند بنشیند.
همین‌ها موجب شده سلیم مؤذن زاده اردبیلی محدود به مرزهای اردبیل نماند و با انتشار نواهایی به زبان‌های متعدد روح بسیاری را رهسپار معرفت اسلام و شیعه سازد.
سلیم موذن زاده اردبیلی دریکی از مراسم اخیر خود وصیت کرده تا این نوکر پیر آستان اهل‌بیت را با نوای «زینب، زینب» در اردبیل تشییع و سپس برای تدفین به جوار بارگاه نورانی امام رضا (ع) در مشهد مقدس انتقال دهند.
به‌راستی‌که تنها صداست که می‌ماند و یاد و خاطره نوای داوودی آن با روح و جان مردم اردبیل و مردمان سایر نقاط جهان آمیخته تا مرثیه بغض‌های زینب کبرا (س) را کسی یادآور شود که ارادتش به خاندان اهل‌بیت بر هیچ‌کس پوشیده نیست.
*مهر
