به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ موسیقی انقلاب در دوران دفاع مقدس و بعد از آن فراز و فرود های بسیاری را پشت سر گذاشته است. یکی از مهمترین اتفاقاتی که در مورد موسیقی انقلابی و حماسی پیش آمد اتمام جنگ و خارج شدن از روحیه حماسی با توجه به لزوم حفظ این فضا در داخل کشور بود. صادق آهنگران به عنوان یکه تاز عرصه موسیقی در دوران دفاع مقدس در این باره می گوید: بعد از  اتمام جنگ  به نظرم فضا طوری عوض شد که دیگر نمی شد « ای لشکر صاحب زمان » را خواند . در زمان جنگ ، فضا می طلبید که نوحه های حماسی خوانده شود و اصلا روحیه ی حماسی حاکم بود ، اما بعد از جنگ ، این داستان را کم رنگ کردند و من حس کردم که دیگر اگر ما « مرگ بر آمریکا » بگوییم ، کسی با آن سینه نمی زند ( مجموعه عواملی باعث تغییر این فضا شده بود که الان واردش نمی شوم ) ؛ لذا به فکر کار جدیدی افتادم ، که هم روحیه ی حماسه طلبی مردم از بین نرود و هم بتوانم همان شعر ها را با همان مضامین ، اما در قالب جدید به جامعه ارائه کنم . به همین دلیل ، اجرای کار با موسیقی به ذهنم رسید .

با تعدادی از دوستان مشورت کردم ، که همگی ایده مرا تایید کردند . پس از آن ، با تعدادی از علما از جمله آیت الله « حائری شیرازی » در این باره مشاوره کردم ، اتفاقا آیت الله حائری مطلب جالبی را گوش زد کرد . ایشان گفت : « دکتر علی شریعتی می خواست با افکار خودش پلی بزند تا بتواند کسانی را که دین ندارند ، از جمله کمونیست ها ، به سمت افکار اسلامی خودش سوق دهد و موفق هم شد ، اما افکار وشیوه ی کار ایشان به گونه ای بود که به همان نسبت یا کمتر که توانست آن طرفی ها را به سمت خودش بکشاند ، عده ای را هم ناخودآگاه از این طرف به آن طرف هدایت کرد . شما هم مواظب باش اجرای با موسیقی باعث نشود که کسانی که زمانی برای نوحه های سنتی سینه چاک می کردند ، کم کم به طرف آهنگ و ضرب و موسیقی کشانده شوند . »

بالاخره پس از صلاح و مشورت هایی که انجام دادم ، تصمیم خودم راگرفتم و اولین کارم آلبوم « اشک افشان » بود که در سالگرد رحلت امام خمینی رحمه الله علیه منتشر شد و خیلی هم بین مردم جا افتاد ، مخصوصا شعر :

کاروان رفته منزل به منزل

قصه ی ساربان مانده در گل

بعداز این اجرا ، با واکنش های مختلفی رو به رو شدم . اما در مجموع ، مردم از آن استقبال کردند ، با این حال تعدادی از خانواده های شهدا ، بچه های جنگ و بعضی مداحان با این قضیه مخالف بودند . یادم هست حاج « منصور ارضی » در دعای کمیل خود گفته بود : « بالاخره آن کسی که تاج سر رزمنده ها بود هم گرفتار تهاجم فرهنگی شد . » تعدادی از خانواده های شهدا که مرا دیدند ، گفتند: « از همه انتظار چنین چیزی را داشتیم ، غیر از شما . » کار به حدی بالا گرفت که حتی به روزنامه ها هم کشیده شد . البته حمایت هایی هم از طرف شخصیت هایی از جمله آقا محسن [ رضایی ] و بعضی فرماندهان سپاه صورت گرفت، اما در نهایت ، قضیه جا افتاد.

« سعید قاسمی » پس از سفری که به بوسنی داشت ، به من گفت: « این نوار با موسیقی تو رو اون جا هم با این که نمی فهمند چی می گی ، خیلی دوست دارند و گوش می کنند . » پس از آن هم اجرا های زیادی داشتم که بارزترین آن ها « شب است و سکوت است و آه است و من » و « عطش و آتش » است .

هنوز هستند کسانی که به من می گویند با موسیقی خواندن کار حرامی نیست ، اما ای کاش تو وارد این عرصه نمی شدی . نظر شخصی خودم این است ، که از هر وسیله ی حلالی باید برای پیش برد انقلاب و آرمان هایش استفاده کرد ، این را هم بگویم به هیچ عنوان دوست ندارم اجرا های با موسیقی ام بر اجرا های زمان جنگ اشراف پیدا کند ، آن برنامه ها در بین کسانی بود که شاید دیگر در عمرم چنین آدم هایی را با آن روحیات و معنویات منحصر به فردشان ، نتوانم درک کنم و از این بابت که نتوانستم خودم را به کاروان آن ها برسانم مغموم هستم و احساس شکست می کنم ، اما به هر حال ، زندگی جریان خود را دنبال می کند و من در پی این هستم ، که حداقل از آرمان ها و شعارهایم فاصله نگیرم و بحمدالله تا به حال خداوند این توفیق را از من سلب نکرده است . Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA