به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دو تصویر که با فاصله حدود یک الی دو سال از هم ثبت شده است و منعکس کننده همت و اهتمام مسئولین امر در حفظ و نگه داری یادمان های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس می باشد ، در تصویر اول که به احتمال زیاد در سال 1390 به ثبت رسیده  است ، نام و نام خانوادگی شهدا تا حدودی قابل خواندن است و تصویر شهید وسط به موجب خرابی قاب عکس در حال از بین رفتن است که این امر به دلیل گذر زمان امری اجتناب ناپذیر است ،اما در تصویر دوم که در سال 1391به ثبت رسیده است، مشاهده می شود که به جای   ترمیم نام شهدا و قاب های عکس و تصاویر  ، این یادمان ها به صورت یک جا رنگ شده و حتی دیگر از آن اسم های ناخوانا  و کم رنگ نیز اثری نیست و زائرین مزار شهدا با سه تصویر بدون نام مواجه می شوند. شاید هم این کج سلیقه گی، نتیجه ی تدبیر بستگان این شهدا باشد که از سر ناچاری و عدم دسترسی به امکانات لازم، این گونه اقدام به نگهداری از مزار شهدای خود کرده اند. اگر متولیان سازمان بهشت زهرا، به جای مشغول سازی خود با طرح های پرخرج و کم فایده، با کمی حساسیت های هنری و تاریخی، اقدام به ترمیم همین یادمان های ساده و بی ریا نماید، نتیجه کار بسیار متفاوت خواهد بود با آن چه امروز می بینیم.

امیدی نیست که انتشار این تصاویر تلنگری به متولیان و مسئولین محترم باشد و غیرتی را برای اهتمام درحفظ و نگه داری یادمان های انقلاب و دفاع مقدس در اقصی نقاط ایران اسلامی ، برانگیزد. در خوش بینانه ترین صورت، احتمالا چند وقت دیگر، کل این یادمان منهدم شده و طرحی زشت و خشک و عاری از هرگونه ارتباط حسی و تاریخی با انقلاب و این شهیدان، جای آن را خواهد گرفت. از همان طرح ها که بیلان کاری حضرات را پر می کند و تاریخ این کشور را از میراث گذشته ای نه چندان دور خالی می سازد. بهست زهرای تهران، سندی است از ده ها نمونه ی میراث تاریخی انقلاب اسلامی که قربانی بیلان کارهای مدیران شد.