«رئیس جمهور آینده آمریکا باید بلافاصله به ادامه حمایت از تروریسم توسط ایران و یا دیگر سیاست های خصمانه به عنوان دلیلی برای لغو توافق استناد نماید ...»
به گزارش شهدای ایران، جوان،اندیشکده آمریکایی "هریتیج" (The Heritage Foundation) با انتشار مقاله ای به قلم "جیمز فیلیپس" محقق ارشد امور خاورمیانه به رویکرد رئیس جمهور آینده این کشور برای مقابله با ایران پرداخته است.
در این مقاله ضمن انتقاد شدید از توافق هسته ای و بیان همسان بودن آن با توافق هسته ای با کره شمالی که به دستیابی آن ها به بمب هسته ای انجامید، آمده است: «شکست کنگره در جلوگیری از اجرای توافق توسط دولت اوباما به این معنا است که آمریکا حداقل در حال حاضر زیر بار توافقی بد رفته است. اما رئیس جمهور آینده نباید منفعلانه توافق مخاطره آمیز اوباما با تهران را به عنوان عملی انجام شده بپذیرد.
رئیس جمهور آینده آمریکا باید بلافاصله به هرگونه نقض توافق توسط ایران و یا ادامه حمایت از تروریسم توسط این کشور و یا دیگر سیاست های خصمانه به عنوان دلیلی برای لغو توافق استناد نماید؛ دولت بوش نیز در مواجهه با توافق بدی که توسط دولت کلینتون مذاکره شده بود، در نهایت از هر دو توافق (Agreed Framework) [میان آمریکا و کره شمالی] و پیمان کیوتو [در رابطه با گازهای گلخانه ای] سر باز زد.»
روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان "قاتل زنجیره‌ای توافقات!" به مذاکرات و توافقاتی اینچنینی که پیش از این توسط ایالات متحده زیر پا گذاشته شده پرداخته است.
در ادامه این مقاله آمده است: «رئیس جمهور آینده به جای تایید این توافق خطرناک که اقتصاد ایران را تقویت کرده، تجهیز نظامی این کشور را تسهیل کرده و راه دستیابی آن به بمب هسته ای را هموار می کند، باید تلاش ها برای جلوگیری از نفوذ ایران را افزایش دهد.
رئیس جمهور آینده باید پس از ورود به دفتر کار بلافاصه پایبندی ایران به توافق موجود را مورد بررسی قرار داده و همچنین رفتار این کشور در حمایت از تروریسم، خرابکاری در دولت های همسایه و حمله به متحدان آمریکا از سوی ایران را زیر نظر بگیرد؛ هر مدرکی مبنی بر تقلب ایران در توافق (که با توجه به رفتار گذشته این کشور بسیار محتمل است) یا ادامه فعالیت های خصمانه علیه آمریکا و متحدانش باید به عنوان دلیلی موجه برای لغو توافق هسته ای مورد استفاده قرار گیرد.»
این اندیشکده آمریکایی پیپگیری اقدامات زیر از سوی دولت آینده آمریکا را برای مقابله با ایران ضروری عنوان می کند:
1. گسترش تحریم ها علیه ایران: دولت جدید باید فورا تمامی تحریم های ایالات متحده که بر اساس توافق وین به حالت تعلیق درآمده را مجددا اعمال نماید و با همکاری کنگره برای افزایش تحریم ها اقدام کرده و بر برنامه هسته ای ایران، حمایت این کشور از تروریسم، برنامه موشک های بالستیک، دخالت در سوریه، عراق و یمن، نقض حقوق بشر و نگهداری چهار گروگان آمریکایی در این کشور تمرکز کند.
دولت آینده باید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را به عنوان سازمانی تروریستی خارجی معرفی کرده و هرگونه شرکت غیر ایرانی را در صورت تجارت با آن تحت تحریم های گسترده قرار دهد.
2. تقویت نیروهای نظامی آمریکا برای ارائه بازدارندگی بیشتر مقابل گریز هسته ای ایران: باید گفت که در نهایت هیچ توافق نامه نمی تواند مانع از گریز هسته ای ایران شود. بهترین بازدارنده در مقابل دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای، چشم انداز حمله نظامی پیشگیرانه آمریکا است.
این تصادفی نیست که پس از حمله آمریکا به افغانستان و عراق و سرنگون کردن دولت های متخاصم، ایران بسیاری از جنبه های برنامه تسلیحات هسته ای خود را در سال 2003 متوقف کرد.
3. تقویت روابط آمریکا با متحدین به ویژه اسرائیل: توافق هسته ای تاثیر مخربی بر روابط دوجانبه آمریکا با متحدان مهم خود در خاورمیانه به ویژه کشورهایی که تهدید بیشتری از جانب ایران احساس می کنند مانند اسرائیل و عربستان سعودی داشته است.
دولت آینده به جای قربانی کردن منافع متحدان به اشتیاق در آغوش کشیدن ایران، آنچنان که دولت اوباما عمل کرد، باید اولویت را به حفاظت از منافع امنیتی حیاتی آمریکا و متحدانش اختصاص داده و با جلوگیری و مهار ایران، توازن مطلوب قدرت در منطقه را حفظ نماید.
4. اختصاص اولویت بالا به دفاع موشکی: نیروی موشک های بالستیک ایران که بزرگترین قدرت موشکی خاورمیانه است، تهدیدی روز افزون برای همسایگان این کشور است. واشنگتن باید برای تقویت دفاع موشکی اسرائیل و کشورهای شورای همکاری خلیج [فارس] به آن ها کمک کند تا یک ساختار دفاع موشکی یکپارچه و چند لایه برای کند کردن تهدید موشکی ایران ایجاد نمایند.
5. جلوگیری از گسترش تسلیحات هسته ای: در طی مدت پنج دهه، واشنگتن با گسترش فناوری های حساس هسته ای از جمله غنی سازی اورانیوم حتی برای متحدانش مخالفت کرده است. در واقع دولت اوباما با استثنا قائل شدن برای ایران که اقدامی نابخردانه بود، برنامه غنی سازی غیرقانونی در کشوری سرکش را تصدیق کرد و شرایطی بهتری از آنچه فورد و کارتر در غنی سازی اورانیوم در اختیار شاه ایران در دهه 70 قرار دادند در اختیار جمهوری اسلامی گذاشت.
دولت آینده برای جلوگیری از مسابقه تسلیحات هسته ای در خاورمیانه باید به تمامی کشورها اطمینان دهد که برای جلوگیری از دستیابی ایران و بازداشتن تهدیدی نظامی ایران علیه منافع آن ها به اقدام نظامی متوسل خواهد شد.
6. گسترش تولید نفت و گاز داخلی و لغو ممنوعیت صادرات نفت آمریکا برای کاهش قیمت های جهانی: این اقدام نه تنها برای اقتصاد آمریکا و موازنه تجاری ما سودمند خواهد بود بلکه همچنین قیمت جهانی نفت و درآمدهای ایران از صادرات نفت را مقداری کاهش داده و در نتیجه قدرت حکومت ایران برای تامین مالی تروریسم، خرابکاری و توسعه نظامی را پایین می آورد.
7. مذاکره برای دستیابی به توافقی بهتر با ایران: دولت اوباما در مذاکرات با قدرت ظاهر نشد و اینگونه به نظر می رسید که او بیشتر از تهران خواهان توافق هسته ای است. این موضوع اهرم چانه زنی را در اختیار ایرانیان قرار داد که آن ها هم زیرکانه از آن استفاده کردند. دولت اوباما شرایط موجود را با کم اهمیت جلوه دادن گزینه نظامی بدتر از پیش کرد و با کاهش تحریم ها پس از توافق موقت، انگیزه ایران برای ارائه امتیازات بیشتر را کاهش داد.
در این مقاله ضمن انتقاد شدید از توافق هسته ای و بیان همسان بودن آن با توافق هسته ای با کره شمالی که به دستیابی آن ها به بمب هسته ای انجامید، آمده است: «شکست کنگره در جلوگیری از اجرای توافق توسط دولت اوباما به این معنا است که آمریکا حداقل در حال حاضر زیر بار توافقی بد رفته است. اما رئیس جمهور آینده نباید منفعلانه توافق مخاطره آمیز اوباما با تهران را به عنوان عملی انجام شده بپذیرد.
رئیس جمهور آینده آمریکا باید بلافاصله به هرگونه نقض توافق توسط ایران و یا ادامه حمایت از تروریسم توسط این کشور و یا دیگر سیاست های خصمانه به عنوان دلیلی برای لغو توافق استناد نماید؛ دولت بوش نیز در مواجهه با توافق بدی که توسط دولت کلینتون مذاکره شده بود، در نهایت از هر دو توافق (Agreed Framework) [میان آمریکا و کره شمالی] و پیمان کیوتو [در رابطه با گازهای گلخانه ای] سر باز زد.»
روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان "قاتل زنجیره‌ای توافقات!" به مذاکرات و توافقاتی اینچنینی که پیش از این توسط ایالات متحده زیر پا گذاشته شده پرداخته است.
در ادامه این مقاله آمده است: «رئیس جمهور آینده به جای تایید این توافق خطرناک که اقتصاد ایران را تقویت کرده، تجهیز نظامی این کشور را تسهیل کرده و راه دستیابی آن به بمب هسته ای را هموار می کند، باید تلاش ها برای جلوگیری از نفوذ ایران را افزایش دهد.
رئیس جمهور آینده باید پس از ورود به دفتر کار بلافاصه پایبندی ایران به توافق موجود را مورد بررسی قرار داده و همچنین رفتار این کشور در حمایت از تروریسم، خرابکاری در دولت های همسایه و حمله به متحدان آمریکا از سوی ایران را زیر نظر بگیرد؛ هر مدرکی مبنی بر تقلب ایران در توافق (که با توجه به رفتار گذشته این کشور بسیار محتمل است) یا ادامه فعالیت های خصمانه علیه آمریکا و متحدانش باید به عنوان دلیلی موجه برای لغو توافق هسته ای مورد استفاده قرار گیرد.»
این اندیشکده آمریکایی پیپگیری اقدامات زیر از سوی دولت آینده آمریکا را برای مقابله با ایران ضروری عنوان می کند:
1. گسترش تحریم ها علیه ایران: دولت جدید باید فورا تمامی تحریم های ایالات متحده که بر اساس توافق وین به حالت تعلیق درآمده را مجددا اعمال نماید و با همکاری کنگره برای افزایش تحریم ها اقدام کرده و بر برنامه هسته ای ایران، حمایت این کشور از تروریسم، برنامه موشک های بالستیک، دخالت در سوریه، عراق و یمن، نقض حقوق بشر و نگهداری چهار گروگان آمریکایی در این کشور تمرکز کند.
دولت آینده باید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را به عنوان سازمانی تروریستی خارجی معرفی کرده و هرگونه شرکت غیر ایرانی را در صورت تجارت با آن تحت تحریم های گسترده قرار دهد.
2. تقویت نیروهای نظامی آمریکا برای ارائه بازدارندگی بیشتر مقابل گریز هسته ای ایران: باید گفت که در نهایت هیچ توافق نامه نمی تواند مانع از گریز هسته ای ایران شود. بهترین بازدارنده در مقابل دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای، چشم انداز حمله نظامی پیشگیرانه آمریکا است.
این تصادفی نیست که پس از حمله آمریکا به افغانستان و عراق و سرنگون کردن دولت های متخاصم، ایران بسیاری از جنبه های برنامه تسلیحات هسته ای خود را در سال 2003 متوقف کرد.
3. تقویت روابط آمریکا با متحدین به ویژه اسرائیل: توافق هسته ای تاثیر مخربی بر روابط دوجانبه آمریکا با متحدان مهم خود در خاورمیانه به ویژه کشورهایی که تهدید بیشتری از جانب ایران احساس می کنند مانند اسرائیل و عربستان سعودی داشته است.
دولت آینده به جای قربانی کردن منافع متحدان به اشتیاق در آغوش کشیدن ایران، آنچنان که دولت اوباما عمل کرد، باید اولویت را به حفاظت از منافع امنیتی حیاتی آمریکا و متحدانش اختصاص داده و با جلوگیری و مهار ایران، توازن مطلوب قدرت در منطقه را حفظ نماید.
4. اختصاص اولویت بالا به دفاع موشکی: نیروی موشک های بالستیک ایران که بزرگترین قدرت موشکی خاورمیانه است، تهدیدی روز افزون برای همسایگان این کشور است. واشنگتن باید برای تقویت دفاع موشکی اسرائیل و کشورهای شورای همکاری خلیج [فارس] به آن ها کمک کند تا یک ساختار دفاع موشکی یکپارچه و چند لایه برای کند کردن تهدید موشکی ایران ایجاد نمایند.
5. جلوگیری از گسترش تسلیحات هسته ای: در طی مدت پنج دهه، واشنگتن با گسترش فناوری های حساس هسته ای از جمله غنی سازی اورانیوم حتی برای متحدانش مخالفت کرده است. در واقع دولت اوباما با استثنا قائل شدن برای ایران که اقدامی نابخردانه بود، برنامه غنی سازی غیرقانونی در کشوری سرکش را تصدیق کرد و شرایطی بهتری از آنچه فورد و کارتر در غنی سازی اورانیوم در اختیار شاه ایران در دهه 70 قرار دادند در اختیار جمهوری اسلامی گذاشت.
دولت آینده برای جلوگیری از مسابقه تسلیحات هسته ای در خاورمیانه باید به تمامی کشورها اطمینان دهد که برای جلوگیری از دستیابی ایران و بازداشتن تهدیدی نظامی ایران علیه منافع آن ها به اقدام نظامی متوسل خواهد شد.
6. گسترش تولید نفت و گاز داخلی و لغو ممنوعیت صادرات نفت آمریکا برای کاهش قیمت های جهانی: این اقدام نه تنها برای اقتصاد آمریکا و موازنه تجاری ما سودمند خواهد بود بلکه همچنین قیمت جهانی نفت و درآمدهای ایران از صادرات نفت را مقداری کاهش داده و در نتیجه قدرت حکومت ایران برای تامین مالی تروریسم، خرابکاری و توسعه نظامی را پایین می آورد.
7. مذاکره برای دستیابی به توافقی بهتر با ایران: دولت اوباما در مذاکرات با قدرت ظاهر نشد و اینگونه به نظر می رسید که او بیشتر از تهران خواهان توافق هسته ای است. این موضوع اهرم چانه زنی را در اختیار ایرانیان قرار داد که آن ها هم زیرکانه از آن استفاده کردند. دولت اوباما شرایط موجود را با کم اهمیت جلوه دادن گزینه نظامی بدتر از پیش کرد و با کاهش تحریم ها پس از توافق موقت، انگیزه ایران برای ارائه امتیازات بیشتر را کاهش داد.
*جام نیوز
