مرکز اسناد انقلاب اسلامی اسناد مشارکت سازمان ملل در جنایات شیمیایی صدام را منتشر کرد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، استفاده رژیم عراق از تسلیحات شیمیایی یکی از موارد آشکار حمایت سازمان ملل و کشور های غربی از رژیم بعث عراق است، زیرا این رژیم در سکوت معنا‌دار مجامع جهانی از جمله سازمان ملل قدم‌به‌قدم پیش رفته و در نهایت به این جسارت رسید که به شهرهای غیر نظامی و افراد غیر‌نظامی حمله شیمیایی کند و این سکوت سازمان ملل زمینه‌ای را فراهم کرد تا سایر کشورها از جمله آمریکا، روسیه و ... هیچ منعی برای تسلیح شیمیایی عراق قرار ندادند و هیچگونه ممانعتی برای جنگ‌افزارهای کشتار جمعی صدام وجود نداشت. این در حالی است که معاهدات نسبتا جامعی در رابطه با تسلیحات شیمیایی در سطح بین‌الملل وجود داشت.
ممنوعیت تسلیحات شیمیایی در معاهدات بین المللی
اولین توافقنامه بینالمللی منع کاربرد سلاحهای شیمیایی مربوط به سال ۱۶۷۵ است: بر مبنای این توافق عدم کاربرد گلوله‌های سمی میان فرانسه و آلمان در استراسبورگ امضا شد.
کنوانسیون بروکسل: در سال ۱۸۷۴، کنوانسیون بروکسل در مورد قانون و عرف جنگ تصویب شد. این کنوانسیون استفاده از سم یا سلاحهای سمی و نیز کاربرد تسلیحات، پرتابه‌ها و یا موادی به منظور ایجاد درد و رنج غیر ضروری را ممنوع کرد.
بیانیه لاهه: در سال ۱۸۹۹ کنفرانس صلح در لاهه برگزار شد که به امضای توافقنامه‌ای معروف به بیانیه لاهه انجامید و بر اساس آن کاربرد پرتابه‌های حاوی گاز سمی ممنوع شد.
پروتکل ۱۹۲۵ ژنو : وحشتی که از جنگ افزارهای شیمیایی در طول جنگ جهانی اول تجربه شد به چنان خشمی در میان کشورهای دنیا دامن زد که تصمیم گرفتند کاربرد مواد شیمیایی یا سلاحهای شیمیایی را برای همیشه در جنگ ممنوع کنند. این تعهد به امضای پروتکل ۱۹۲۵ ژنو مبنی بر منع کاربرد گازهای خفه کننده، سمی و گازهای دیگر و استفاده از شیوه‌های میکروبی در جنگ انجامید. ایران در ۵ نوامبر ۱۹۲۹ و عراق در ۸ سپتامبر ۱۹۳۱ به این معاهده پیوستند.[۱] پروتکل ژنو کاربرد سلاحهای شیمیایی را در جنگ ممنوع میکند اما گسترش، تولید و مالکیت چنین سلاح‌هایی را ممنوع نمی‌کند.
سیاست کلی شورای امنیت در رابطه با جنایت شیمیایی صدام
با وجود اینکه قواعد و قوانین روشنی در رابطه با سلاح های شیمیایی وجود داشت اما سیاست کلی شورای امنیت محکومیت کلی استفاده از سلاح های شیمیایی بود. شورای امنیت به جای عمل به وظیفه خود تنها به مرور ممنوعیت ها می پرداخت. شورای امنیت سازمان ملل تحت نفوذ قدرتهای بزرگ بدون اینکه دولت عراق را به عنوان کشوری که از سلاحهای شیمیایی استفاده کرده است، محکوم کند، اعلام کرد استفاده از سلاحهای شیمیایی توسط ایران و عراق را محکوم میکند(۲) در صورتی که ایران بارها گفته است که از سلاح شیمیایی استفاده نکرده است و تاکنون نیز شورای امنیت نتوانسته است سندی را درباره استفاده ایران از سلاحهای شیمیایی در جنگ تحمیلی ارائه دهد. به همین دلیل حمایت‌های شورای امنیت و سازمان ملل زمینه تداوم جنایات صدام را مهیا کرد و صدام توانست حتی تا روزهای پایانی جنگ تحمیلی از سلاحهای کشتار جمعی استفاده کند.
لذا فارغ از سیاست های ضد انسانی رژیم بعث عراق که عامل مهمی در خون ریزی و جنایات این رژیم بود، سکوت و حمایت های ضمنی سازمان ملل و کشور های غربی عامل بسیار مهمی در افزایش دامنه استفاده از سلاح های شیمیایی توسط رژیم بعث عراق بود. طوری که با مروری بر جنایت‌های جنگی ارتش بعث عراق در طول جنگ، مشاهده می شود؛ صدام حسین با سنجش واکنش‌های های حمایت گونه سازمان ملل و کشور های بزرگ، رفته‌رفته استفاده از تسلیحات شیمیایی را گسترش می دهد.
بدین معنی که رژیم بعث عراق در سکوت معنا‌دار مجامع جهانی از جمله سازمان ملل قدم‌به‌قدم پیش رفته و در نهایت صدام به این جسارت رسید که به شهرهای غیر نظامی و افراد غیر‌نظامی حمله شیمیایی کند و این سکوت سازمان ملل زمینه‌ای را فراهم کرد تا سایر کشورها از جمله آمریکا، روسیه و ... هیچ منعی برای تسلیح شیمیایی عراق قرار ندادند و هیچگونه ممانعتی برای جنگ‌افزارهای کشتار جمعی صدام وجود نداشت. در این راستا روزشمار حملات شیمیایی صدام به ایران از یکشنبه سیاه سردشت تا جمعه سیاه حلبچه این رویه را به خوبی نشان می دهد.
۲۳ دی ماه ۱۳۵۹ اولین گزارش رسمی استفاده عراق از سلاحهای شیمیایی در جبهه‌های اهواز، دزفول و میمک شروع شد.
۱۷ مرداد سال۱۳۶۱در پیرانشهر
شهریور ۱۳۶۱ در عملیات والفجر ۴ در مریوان، بانه و پنجوین
سال ۱۳۶۲ در عملیات خیبر در جزایر مجنون و خطوط مقدم و جاده‌های اهواز و خرمشهر: اولین حمله بمباران شیمیایی گسترده عراق(بیش از ۶۰۰ نفر شهید و چندین هزار نفر از رزمنده‌های ما مصدوم شیمیایی شدند)
در سال ۱۳۶۳ در عملیات بدر عراق از سلاحهای شیمیایی و سیانور استفاده کرد که خسارت وارده، ۱۰۰۰ شهید و ۷۰۰۰ مجروح شیمیایی بود.
- ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۴ در والفجر ۸ در فاو، دوباره عراق با بمباران‌های شیمیایی‌اش، باعث مجروحیت ۲۰ هزار رزمنده و ۳ هزار شهید شیمیایی شد.
- سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ در شلمچه
- سال ۱۳۶۶ در عملیات کربلای ۸ در خرمشهر
- بمباران شیمیایی حلبچه
همانطور که مشاهده می شود؛ رژیم عراق در ادامه جنایاتش و با مشاهده بی تفاوتی شورای امنیت، حادثه "جمعه سیاه" حلبچه را در ۲۷ و ۲۸ اسفند ۶۶ مرتکب شد که در این فاجعه، بیش از ۵ هزار نفر مصدوم شدند؛ ولی باز هم وجدان‌های خفته بین المللی بیدار نشد و عراق به دلیل سستی و ناکارآمدی سازمان‌های بینالمللی و شورای امنیت به این جنایتش تا اواخر جنگ ادامه داد.
این در حالی است که از سال ۱۳۵۹که اولین حملات شیمیایی صدام علیه مردم و سربازان ایرانی آغاز شد، مسئولان کشور، به سازمان ملل شکایت کردند و تا سال ۶۲ چندین درخواست به سازمان بین الملل فرستاده شد که سرانجام هیئتی توسط سازمان بین الملل به ایران آمدند و بعد از تحقیقات و آزمایشات لازم، کاربرد سلاحهای شیمیایی را تایید کردند[.[۳
اما این هیئت وقتی به سازمان ملل برگشتند، این خبر را سانسور کردند و گزارش دادند که در این جنگ، از سلاحهای شیمیایی استفاده شده است اما نگفتند که عراق مرتکب چنین جنایتی شده است. عراق با اطمینان از اینکه کشورهایی مثل آمریکا در سازمان ملل از آنها حمایت میکنند، تا اواخر جنگ از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد که این کارش باعث خسارت‌های زیادی برای ایران شد.
اثبات جنایت جنگی صدام در معاهدات بینالمللی و حمایت سازمان ملل
استفاده عراق از سلاح شیمیایی طبق حقوق بین‌الملل، نقض حقوق بشر دوستانه و جنایات جنگی بود. طبق ماده ۸ اسناسنامه دادگاه لاهه، استفاده هر کشوری از سلاحهای شیمیایی، جزو جنایات جنگی محسوب میشود. براساس کنفوانسیون‌های ۱۲ اوت ۱۹۴۹ "ژنو"، این کار، نسل کشی و جنایت علیه بشر قلمداد می شود. لذا سکوت سازمان ملل و کشور های غربی زمانی رخ داد که عراق علیه کشورمان مرتکب جنایت جنگی شده بود.
علاوه براین قطعنامه های شورای در محکومیت استفاده از سلاحهای شیمیایی به صورت کلی و بدون ذکر نام عراق، با توجه به وضعیت نا بسامان این کشور در جنگ و جو غالب افکار عمومی در جهان تحت تأثیر ایالات متحده و دیگر قدرتهای غربی حامی عراق، با این هدف صورت میگرفت که ایران و عراق را از این نظر در وضعیت یکسانی قرار دهد.
هرچند که گزارش های روشن و صریح کارشناسان اعزامی سازمان ملل متحد مدارک لازم را برای موضع گیری قاطع شورا فراهم ساخته بود، اما سازمان ملل همواره موضع سکوت و حمایت از رژیم بعث عراق را در پیش گرفت و در پایان جنگ که صدام دچار مشکلات عدیده‌ای برای ادامه جنگ شده بود و کشورای غربی نیز توان حمایت از صدام را در مقابل دفاع مردم ایران نداشتند، سازمان ملل سعی کرد با صدور قطعنامه ۶۲۰ به نوع دیگری خودش را تبرئه کند.
پانویس
۱- جمشید ممتاز ،حقوق بین الملل سلاح های کشتار جمعی ،ترجمه :امیر حسین رنجبریان ، نشر دادگستر، تهران،۱۳۷۷.ص۵۴،۵۵،۵۶.
۲- Jean-Marie Henckaerts and Louise Doswald-Beck, CUSTOMARY INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW, international committee of the red cross, the university of Cambridge, ۲۰۰۵,P: ۲۳۷, ۲۴۰, ۲۵۱, ۲۶۲ ,۲۹۰.
۳-ICRC,” Memorandum on the Applicability of International Humanitarian Law” ,۲۰۰۴,P:۵.
ممنوعیت تسلیحات شیمیایی در معاهدات بین المللی
اولین توافقنامه بینالمللی منع کاربرد سلاحهای شیمیایی مربوط به سال ۱۶۷۵ است: بر مبنای این توافق عدم کاربرد گلوله‌های سمی میان فرانسه و آلمان در استراسبورگ امضا شد.
کنوانسیون بروکسل: در سال ۱۸۷۴، کنوانسیون بروکسل در مورد قانون و عرف جنگ تصویب شد. این کنوانسیون استفاده از سم یا سلاحهای سمی و نیز کاربرد تسلیحات، پرتابه‌ها و یا موادی به منظور ایجاد درد و رنج غیر ضروری را ممنوع کرد.
بیانیه لاهه: در سال ۱۸۹۹ کنفرانس صلح در لاهه برگزار شد که به امضای توافقنامه‌ای معروف به بیانیه لاهه انجامید و بر اساس آن کاربرد پرتابه‌های حاوی گاز سمی ممنوع شد.
پروتکل ۱۹۲۵ ژنو : وحشتی که از جنگ افزارهای شیمیایی در طول جنگ جهانی اول تجربه شد به چنان خشمی در میان کشورهای دنیا دامن زد که تصمیم گرفتند کاربرد مواد شیمیایی یا سلاحهای شیمیایی را برای همیشه در جنگ ممنوع کنند. این تعهد به امضای پروتکل ۱۹۲۵ ژنو مبنی بر منع کاربرد گازهای خفه کننده، سمی و گازهای دیگر و استفاده از شیوه‌های میکروبی در جنگ انجامید. ایران در ۵ نوامبر ۱۹۲۹ و عراق در ۸ سپتامبر ۱۹۳۱ به این معاهده پیوستند.[۱] پروتکل ژنو کاربرد سلاحهای شیمیایی را در جنگ ممنوع میکند اما گسترش، تولید و مالکیت چنین سلاح‌هایی را ممنوع نمی‌کند.
سیاست کلی شورای امنیت در رابطه با جنایت شیمیایی صدام
با وجود اینکه قواعد و قوانین روشنی در رابطه با سلاح های شیمیایی وجود داشت اما سیاست کلی شورای امنیت محکومیت کلی استفاده از سلاح های شیمیایی بود. شورای امنیت به جای عمل به وظیفه خود تنها به مرور ممنوعیت ها می پرداخت. شورای امنیت سازمان ملل تحت نفوذ قدرتهای بزرگ بدون اینکه دولت عراق را به عنوان کشوری که از سلاحهای شیمیایی استفاده کرده است، محکوم کند، اعلام کرد استفاده از سلاحهای شیمیایی توسط ایران و عراق را محکوم میکند(۲) در صورتی که ایران بارها گفته است که از سلاح شیمیایی استفاده نکرده است و تاکنون نیز شورای امنیت نتوانسته است سندی را درباره استفاده ایران از سلاحهای شیمیایی در جنگ تحمیلی ارائه دهد. به همین دلیل حمایت‌های شورای امنیت و سازمان ملل زمینه تداوم جنایات صدام را مهیا کرد و صدام توانست حتی تا روزهای پایانی جنگ تحمیلی از سلاحهای کشتار جمعی استفاده کند.
لذا فارغ از سیاست های ضد انسانی رژیم بعث عراق که عامل مهمی در خون ریزی و جنایات این رژیم بود، سکوت و حمایت های ضمنی سازمان ملل و کشور های غربی عامل بسیار مهمی در افزایش دامنه استفاده از سلاح های شیمیایی توسط رژیم بعث عراق بود. طوری که با مروری بر جنایت‌های جنگی ارتش بعث عراق در طول جنگ، مشاهده می شود؛ صدام حسین با سنجش واکنش‌های های حمایت گونه سازمان ملل و کشور های بزرگ، رفته‌رفته استفاده از تسلیحات شیمیایی را گسترش می دهد.
بدین معنی که رژیم بعث عراق در سکوت معنا‌دار مجامع جهانی از جمله سازمان ملل قدم‌به‌قدم پیش رفته و در نهایت صدام به این جسارت رسید که به شهرهای غیر نظامی و افراد غیر‌نظامی حمله شیمیایی کند و این سکوت سازمان ملل زمینه‌ای را فراهم کرد تا سایر کشورها از جمله آمریکا، روسیه و ... هیچ منعی برای تسلیح شیمیایی عراق قرار ندادند و هیچگونه ممانعتی برای جنگ‌افزارهای کشتار جمعی صدام وجود نداشت. در این راستا روزشمار حملات شیمیایی صدام به ایران از یکشنبه سیاه سردشت تا جمعه سیاه حلبچه این رویه را به خوبی نشان می دهد.
۲۳ دی ماه ۱۳۵۹ اولین گزارش رسمی استفاده عراق از سلاحهای شیمیایی در جبهه‌های اهواز، دزفول و میمک شروع شد.
۱۷ مرداد سال۱۳۶۱در پیرانشهر
شهریور ۱۳۶۱ در عملیات والفجر ۴ در مریوان، بانه و پنجوین
سال ۱۳۶۲ در عملیات خیبر در جزایر مجنون و خطوط مقدم و جاده‌های اهواز و خرمشهر: اولین حمله بمباران شیمیایی گسترده عراق(بیش از ۶۰۰ نفر شهید و چندین هزار نفر از رزمنده‌های ما مصدوم شیمیایی شدند)
در سال ۱۳۶۳ در عملیات بدر عراق از سلاحهای شیمیایی و سیانور استفاده کرد که خسارت وارده، ۱۰۰۰ شهید و ۷۰۰۰ مجروح شیمیایی بود.
- ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۴ در والفجر ۸ در فاو، دوباره عراق با بمباران‌های شیمیایی‌اش، باعث مجروحیت ۲۰ هزار رزمنده و ۳ هزار شهید شیمیایی شد.
- سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ در شلمچه
- سال ۱۳۶۶ در عملیات کربلای ۸ در خرمشهر
- بمباران شیمیایی حلبچه
همانطور که مشاهده می شود؛ رژیم عراق در ادامه جنایاتش و با مشاهده بی تفاوتی شورای امنیت، حادثه "جمعه سیاه" حلبچه را در ۲۷ و ۲۸ اسفند ۶۶ مرتکب شد که در این فاجعه، بیش از ۵ هزار نفر مصدوم شدند؛ ولی باز هم وجدان‌های خفته بین المللی بیدار نشد و عراق به دلیل سستی و ناکارآمدی سازمان‌های بینالمللی و شورای امنیت به این جنایتش تا اواخر جنگ ادامه داد.
این در حالی است که از سال ۱۳۵۹که اولین حملات شیمیایی صدام علیه مردم و سربازان ایرانی آغاز شد، مسئولان کشور، به سازمان ملل شکایت کردند و تا سال ۶۲ چندین درخواست به سازمان بین الملل فرستاده شد که سرانجام هیئتی توسط سازمان بین الملل به ایران آمدند و بعد از تحقیقات و آزمایشات لازم، کاربرد سلاحهای شیمیایی را تایید کردند[.[۳
اما این هیئت وقتی به سازمان ملل برگشتند، این خبر را سانسور کردند و گزارش دادند که در این جنگ، از سلاحهای شیمیایی استفاده شده است اما نگفتند که عراق مرتکب چنین جنایتی شده است. عراق با اطمینان از اینکه کشورهایی مثل آمریکا در سازمان ملل از آنها حمایت میکنند، تا اواخر جنگ از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد که این کارش باعث خسارت‌های زیادی برای ایران شد.
اثبات جنایت جنگی صدام در معاهدات بینالمللی و حمایت سازمان ملل
استفاده عراق از سلاح شیمیایی طبق حقوق بین‌الملل، نقض حقوق بشر دوستانه و جنایات جنگی بود. طبق ماده ۸ اسناسنامه دادگاه لاهه، استفاده هر کشوری از سلاحهای شیمیایی، جزو جنایات جنگی محسوب میشود. براساس کنفوانسیون‌های ۱۲ اوت ۱۹۴۹ "ژنو"، این کار، نسل کشی و جنایت علیه بشر قلمداد می شود. لذا سکوت سازمان ملل و کشور های غربی زمانی رخ داد که عراق علیه کشورمان مرتکب جنایت جنگی شده بود.
علاوه براین قطعنامه های شورای در محکومیت استفاده از سلاحهای شیمیایی به صورت کلی و بدون ذکر نام عراق، با توجه به وضعیت نا بسامان این کشور در جنگ و جو غالب افکار عمومی در جهان تحت تأثیر ایالات متحده و دیگر قدرتهای غربی حامی عراق، با این هدف صورت میگرفت که ایران و عراق را از این نظر در وضعیت یکسانی قرار دهد.
هرچند که گزارش های روشن و صریح کارشناسان اعزامی سازمان ملل متحد مدارک لازم را برای موضع گیری قاطع شورا فراهم ساخته بود، اما سازمان ملل همواره موضع سکوت و حمایت از رژیم بعث عراق را در پیش گرفت و در پایان جنگ که صدام دچار مشکلات عدیده‌ای برای ادامه جنگ شده بود و کشورای غربی نیز توان حمایت از صدام را در مقابل دفاع مردم ایران نداشتند، سازمان ملل سعی کرد با صدور قطعنامه ۶۲۰ به نوع دیگری خودش را تبرئه کند.
پانویس
۱- جمشید ممتاز ،حقوق بین الملل سلاح های کشتار جمعی ،ترجمه :امیر حسین رنجبریان ، نشر دادگستر، تهران،۱۳۷۷.ص۵۴،۵۵،۵۶.
۲- Jean-Marie Henckaerts and Louise Doswald-Beck, CUSTOMARY INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW, international committee of the red cross, the university of Cambridge, ۲۰۰۵,P: ۲۳۷, ۲۴۰, ۲۵۱, ۲۶۲ ,۲۹۰.
۳-ICRC,” Memorandum on the Applicability of International Humanitarian Law” ,۲۰۰۴,P:۵.
صهیونیستها آخر پدر سوختههای دنیا هستند خودشان داعش را بوجود آورده، مسلح کرده و به جان مردم مسلمان منطقه انداختهاند و هنوز معالجه مجروحان آنها را برعهده دارند از این طرف برای فریب افکار عمومی خود را ضد داعش معرفی میکنند و همراه دیگر همپالگیهایشان در تظاهرات پاریس شرکت میکنند.
حامیان تروریسم مانند آمریکا وهم پیمانانش نماینده مسلمانان نیستند دولت های کشورهای غربی نماینده تمام تروریست ها تکفیری ها هستند
داعش دراردن ازسوی آمریکا جنایتکارآموزش دیده.
آمریکا جنایتکاردست ازسیاست غلط ونادرست دوگانه درمنطقه برنمی دارد.
آمریکا جنایتکارحامی تروریسم دولتی است.
آمریکا جنایتکارپدرمعنوی داعش است. آمریکا جنایتکارجهان اسلام را به جان می اندازد.
آمریکا وغربی ها اصلی ترین کمک های وتسلیحاتی و... فعالیت های تروریستی درسوریه وعراق ولبنان و... هستند.
داعش با همدستی آمریکا وهم پیمانانش مرتکب نسل کشی شده است.
حمایت آمریکا وهم پیمانانش ازتروریستهای تکفیری درسوریه وعراق ادامه دارد.
جنایات داعش ازسوی آمریکا وهم پیمانانش مورد حمایت قرارمی گیرد.
وظیفه مسلمانان است که چهره دروغین واقعی حامیان داعش را به دنیا نشان دهند.
داعش پیاده نظام آمریکا وهم پیمانانش است.
داعش دست پروده آمریکا وکشورهای غربی است.
حامیان داعش دشمن اسلام وانسانیت است.
داعش ساخته سرویس های اطلاعات غرب است.
دست مدعیان حقوق بشر آغشته به خون مردم جهان است.
همه دنیا می دانند آمریکا وهم پیمانانش با داعش و مخالفان سوریه و جبهه النصره ودیگر گروه های تکفیری ها همدست است.
آمریکا وهم پیمانانش درمدت چهارسال است با تمام تروریست ها همکاری می کنند.
ٱمریکا ومتحدانش درائتلاف بین المللی ضد داعش دروغ است.
آمریکا وهم پیمانانش ازتروریست ها حمایت همه جانبه می کنند درمدت چهارسال شاهد آن هستیم.
شاهد این اقدامات غیرقانونی کشورهای غربی به رهبری آمریکا جنایتکار و خیانتکاربودند.
از علمای جهان اسلام درخواست میشود در برابر بدعتهای وهابیون سلفی درباره ازدواج غیرشرعی زنان به نام جهاد نکاح موضعگیری کنند گسترش این تفکر شیطانی خواسته صهیونیسم جهانی است و هدفی جز گسترش فساد و تباهی در میان جوانان مسلمان ندارد.
علاوه بر آنکه سلاحهای کشتار جمعی رژیم صهیونیستی باید تحت نظارت جامعه بینالمللی نابود شود و منطقه خاورمیانه اسلامی عاری از سلاحهای کشتار جمعی اداره شود کلیه قطعنامههای شورای امنیت علیه اسرائیل غاصب باید مو به مو اجرایی شود. در ضمن برای تحقق این امر خطیر پیشنهاد میشود در جهت سلامت نفوس انسانی در جامعه بشری امتیاز حق وتوی جمهوری اسلامی ایران که قطعاً به ندرت از آن استفاده خواهد شد توسط سازمان ملل متحد و افکار عمومی جامعه بشری طی یک همهپرسی جهانی به رسمیت شناخته شود.
کعبه این خانه خدا محل کسب درآمد و پول برای شاهزادههای عربستان شده که با پول مسلمانان عازم انجام فریضه حج اسلحه و مهمات و بمب تهیه بکنند و با آن شیعیان و مسلمانان را در کشورهای سوریه و عراق بکشند. باید کاری کرد. نباید دست روی دست بگذاریم و تماشاگر باشیم.
کشورهای اففانستان و پاکستان و سوریه مظلوم و عراق و مصر هر جا تروریست هست سران آمریکا پشت سر آن هستند حتی به کودکان بی گناه رحم نکرده دولت اوباما ما همان دولت بوش جنایتکار است جنایت های در عراق انجام دارند بوده که در سوریه انجام می دهند هر نوع اقدامات آمریکایی علیه سوریه غیر قانون است
غرب چشم خود را بر جنایات تکفیریها در سوریه بسته است
امروز سوریه تبدیل به نمایشگاهی از انواع جنایات دشمنان اسلام شده و دنیای متمدن که به خاطر اعدام یک قاچاقچی مواد مخدر در ایران بیانیه صادر میکند چشم خود را بر این جنایات بسته است.
کمک های آمریکا وهم پیمانانش به داعش باید قطع شود.
کمک های آمریکا وهم پیمانانش به مخالفان سوری باید قطع شود.
کمک های آمریکا وهم پیمانانش به جبهه النصره باید قطع شود.
کمک های آمریکا وهم پیمانانش به القاعده باید قطع شود.
کمک های آمریکا وهم پیمانانش به ارتش آزاد درسوریه قطع شود.
حمایت های سازمان های بین المللی ازآمریکا وهم پیمانانش باید قطع شود.
حمله داعش به سوریه و عراق یک پروژه آمریکایی و اسرائیلی است
آمریکا و سردمداران غربی پایبند به حقوق انسانی نیستند
سازمان های بین المللی همسو با سیاست های آمریکا و اسرائیل است و به دنبال تامین منافع آن ها هستند.
سازمان های بین المللی در تمامی حوادث و واقعیت های جهانی طرفدار منافع آمریکا هستند و در هیچ شرایطی از حقوق مظلومی دفاع نکرده اند و فقط در صدد سرپوش گذاشتن به جنایت های مستکبران هستند.
مستکبران عالم هر روز به یک نحوی با کسب مشروعیت از سازمان های بین المللی جنایت های خود را توجیه می کنند و برخی از کشور های ساده لوح به این مراکز دل بسته اند و منتظر دلسوزی از سوی آمریکا هستند ولی این اثبات شده است که آمریکا و اسرائیل تا کنون برای مسلمانان ارزشی قائل نبوده و به فکر دفاع از منافع آنها نیستند.
مستکبران برای رسیدن به منافع شوم خود خون میلون ها نفر را می ریزند، امروز هم سازمان های حقوق بشر در برابر کشتارهای بی رحمانه یمن سکوت کرده اند اما با رخ دادن اتفاق کوچکی در آمریکا همه دست به کار می شوند تا عامل آن کار را محکوم کنند.
آیا خون آمریکایی ها برای سازمان های بین المللی رنگین تر از خون مسلمانان است چرا که خون مسلمانان برای آن ها هیچ ارزشی ندارد و به جای دفاع از حقوق مردم مظلوم تمام قدرت خود را به کار می گیرند تا کشور های اسلامی را از رسیدن به اهداف خود نظیر توسعه، خودکفایی و خوداستقلالی باز داشته و بتوانند منابع و ذخایر مسلمانان را چپاول کنند.
خاک برسر ملت عربستان سعودی که ادعای مسلمانی می کنند.
مردم عربستان سعودی کاملا عقل خود را ازدست داده است. تاکنون بویی ازانسانیت نبرده.
سگ های ولگرد روسیه با شرفترازاین آمریکایی ها هستنن.