در خصوص عملکرد اقتصادی دولت تدبیر و امید سخن بسیار است ولی این انتظار از آقای رئیس جمهور وجود دارد که در تکاپوی فعالیت های خود، اولویت را به داخل و توان داخلی کشور بدهد و بداند که ناجی اقتصاد ایران، لغو تحریم و یا ورود جریان سرمایه گذاری خارجی به داخل کشور نیست بلکه اقتصاد مقاومتی است.
شهدای ایران: آقای حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان در نشست با مدیران شرکت های تجاری، اقتصادی و صنعتی آمریکا مطالبی مطرح نمود. برخی از این اظهارت مسائل مهمی است که البته با اما و اگرهایی نیز همراه است.
۱- آقای روحانی در این نشست اولین موضوعی را که به آن اشاره نمود بحث استفاده از فرصت پساتحریم توسط شرکت های خارجی است. وی عنوان نمود:"در فضای پساتحریم، شرایط جدید اقتصادی و سیاسی را فراهم است که شرکتهای بزرگ تجاری، اقتصادی و صنعتی باید از آن استفاده کنند." در ادبیات اقتصادی استفاده از سرمایه گذاری خارجی در راستای تقویت اقتصاد داخل، امری لازم و به جا است در تمامی کشورها، ورود سرمایه در چارچوب برنامه و قواعدی صورت می گیرد تا برآیند آن به نفع اقتصاد ملی باشد. آیا آقای رئیس جمهور در قالب برنامه مشخصی از شرکت های خارجی دعوت به عمل نموده است. به بیان دیگر آیا دولت تدبیر و امید برنامه ریزی و نقشه راهی برای این موضوع تدارک دیده است.؟ آیا دولت برای ورود شرکت های خارجی با برنامه حرکت می کند؟
اگر پاسخ این سوال مثبت است، این سوال مطرح می شود که پس چرا دولت در طول بیش از دو سال گذشته برای تقویت و حمایت از تولید داخل هیچ برنامه ریزی انجام نداده است و همه توان خود را صرفا بر حل مسئله هسته ای کشور و لغو تحریم ها گذاشته است؟ در صورتی که مقام معظم رهبری بارها تاکید نموده اند که چه تحریم ها باشد و چه نباشد می توان با برنامه ریزی و تکیه بر توان داخل، اقتصاد را رونق داد.
اگر پاسخ این سوال منفی است در آن صورت این سوال مطرح می شود چه تضمینی وجود دارد که ورود شرکت های خارجی به ویژه آمریکایی در راستای منافع ملی باشد و نه صرفا افزایش سود شرکت های بزرگ چند ملیتی آمریکایی؟ آیا دولت آینده را می تواند مدیریت نماید؟
واقعیت و عملکرد دولت نشان می دهد که دولتی که توان برنامه ریزی اقتصادی برای مسائل داخلی خود را ندارد، نمی تواند شرکت های خارجی را در چارچوب منافع ملی مدیریت نماید. لذا باید نگران بود. شاید بتوان گفت که باید نگران نفوذ اقتصادی دشمن بود.
۲- آقای روحانی، در بخش دیگری از صحبت های خود به برخی موانع احتمالی برای سرمایه گذاری و حضور شرکت های آمریکایی در ایران اشاره و عنوان نمود:"تردیدی نیست که این موانع و مخالفت ها پایدار نخواهد ماند." اگر از دغدغه دولت در رفع موانع شرکت های آمریکایی برای حضور در اقتصاد ایران بگذریم ولی نمی توان از این موضوع گذشت که آیا این دغدغه نسبت به رفع موانع واحدهای تولیدی داخلی کشور نیز وجود دارد؟ آیا مسئول دولت تدبیر و امید به همان اندازه که به فکر ورود شرکت های خارجی به کشور و تسهیل شرایط حضور آنان است، دغدغه حل مشکلات و معضلات اقتصادی و واحدهای تولیدی کشور را دارد؟ اگر نگاهی به آمار اقتصادی کشور، وضعیت بورس، مسکن، تعطیلی واحدهای تولیدی، نرخ بیکاری و ... بیندازیم به وضح مشخص است که این دغدغه اگر نگوییم وجود ندارد باید بگوییم بسیار کمرنگ است. چرا که هر روز شاهد تعطیلی واحدهای تولیدی داخلی هستیم.
۳- مسئله اصلاح اقتصاد کلان ایران از دیگر موضوعاتی است که آقای روحانی در صحبت های خود به آن اشاره نمود:"دولت یازدهم از آغاز فعالیت خود به اصلاح اقتصاد کلان ایران پرداخته و عملکرد آن به گونه ای بوده که موفق شده است با وجود تداوم تحریم ها، تورم را مهار، از دوره رکود عبور کند و اقتصاد وارد دوره رونق و رشد ۳ درصدی شود." این اظهارات رئیس جمهور در حالی مطرح می-شود که وزارت اقتصاد و دارایی به عنوان اصلی ترین متولی راهبری اقتصاد در دولت تدبیر و امید تاکنون هیچ برنامه ای برای اقتصاد نداشته است و تنها فکر و ذهن آقای وزیر اقتصاد و دارایی مصیبت پرداخت یارانه بوده است. چه برسد به اینکه دولت اقتصاد کلان را اصلاح نموده باشد. آن هم دولتی که بانک مرکزی اش نمی تواند بر شعبه یک موسسه مالی واقع در خیابان میرداماد نظارت کند چطور توانسته اقتصاد کلان را اصلاح نماید. آن هم دولتی که بعد از گذشت بیش از دو سال هنوز در ارائه یک برنامه مشخص در مسکن مانده است؟ ان هم دولتی که بعد از گذشت دو سال هنوز نتوانسته پرداخت یارانه را در مسیر درست انجام دهد؟ خوب بود آقای رئیس جمهور عنوان می نمود که از کدام اصلاح اقتصاد کلان سخن می گوید.
از طرف دیگر اگر سری به بازار و کارخانجات بزنیم به وضوح مشخص است که بیان رونق اقتصادی ۳ درصدی مصرف عام ندارد. در طول دولت تدبیر و امید، رکود به قدری تعمیق یافته که حتی موافقان دولت نیز نتوانستند آن را منکر شوند. مردم کوچه و بازار تشدیدیافتن رکود را با گوشت و پوست خود حس می کنند.
۴- موضوع بعدی مورد اشاره رییس جمهور، وجود منابع عظیم انرژی در ایران و موقعیت ژئواستراتژیک کشور است. ایشان در این باره گفت:"این ویژگی ها در کنار امنیت و ثبات در کل منطقه و خطوط ارتباطی ریلی گسترده که چین و آسیای میانه را به دریای عمان متصل می کند، موقعیت منحصر به فردی را برای فعالیت اقتصادی ایجاد کرده است."این اظهارنظر رئیس دولت تدبیر و امید بسیار اظهارنظر دقیقی است. همه بر این موضوع صحه می گذارند که ایران به لحاظ موقعیت اقتصادی و ژئوپولتیکی در منطقه منحصر به فرد است و همین موضوع ظرفیت های دست نخورده اقتصادی فراوانی را برای کشور ایجاد کرده است. اما مسئله این است که اگر دولت راستگویان به این موضع اعتقاد دارد پس چرا خود هیچ اقدامی در این زمینه نکرده است؟ آیا جناب رئیس جمهور محترم، پیش از این، از وزرای خود در خصوص استفاده از چنین ظرفیتی برنامه و اقدام عملیاتی خواسته است؟ اگر واقعا آقای روحانی معتقد است که ایران از چنین ظرفیت منحصر به فرد اقتصادی برخوردار است پس چرا در عمر دولت خود تاکنون تمام هم و غم خود را بر حل یک مسئله سیاسی نموده و وزرای اقتصادی دولت مشغول امور روزمره خود شده اند؟
در خصوص عملکرد اقتصادی دولت تدبیر و امید سخن بسیار است ولی این انتظار از آقای رئیس جمهور وجود دارد که در تکاپوی فعالیت های خود، اولویت را به داخل و توان داخلی کشور بدهد و بداند که ناجی اقتصاد ایران، لغو تحریم و یا ورود جریان سرمایه گذاری خارجی به داخل کشور نیست بلکه اقتصاد مقاومتی است. یقینا تحریم برای کشور هزینه آور بوده است ولی اینکه دولت مشکلات نقدینگی واحدهای تولیدی را حل نماید و یا مانع از دلالی بانک های عامل شود که ضد تولید است، هیچ ارتباطی به تحریم و یا عدم ورود شرکت های خارجی ندارد.
۱- آقای روحانی در این نشست اولین موضوعی را که به آن اشاره نمود بحث استفاده از فرصت پساتحریم توسط شرکت های خارجی است. وی عنوان نمود:"در فضای پساتحریم، شرایط جدید اقتصادی و سیاسی را فراهم است که شرکتهای بزرگ تجاری، اقتصادی و صنعتی باید از آن استفاده کنند." در ادبیات اقتصادی استفاده از سرمایه گذاری خارجی در راستای تقویت اقتصاد داخل، امری لازم و به جا است در تمامی کشورها، ورود سرمایه در چارچوب برنامه و قواعدی صورت می گیرد تا برآیند آن به نفع اقتصاد ملی باشد. آیا آقای رئیس جمهور در قالب برنامه مشخصی از شرکت های خارجی دعوت به عمل نموده است. به بیان دیگر آیا دولت تدبیر و امید برنامه ریزی و نقشه راهی برای این موضوع تدارک دیده است.؟ آیا دولت برای ورود شرکت های خارجی با برنامه حرکت می کند؟
اگر پاسخ این سوال مثبت است، این سوال مطرح می شود که پس چرا دولت در طول بیش از دو سال گذشته برای تقویت و حمایت از تولید داخل هیچ برنامه ریزی انجام نداده است و همه توان خود را صرفا بر حل مسئله هسته ای کشور و لغو تحریم ها گذاشته است؟ در صورتی که مقام معظم رهبری بارها تاکید نموده اند که چه تحریم ها باشد و چه نباشد می توان با برنامه ریزی و تکیه بر توان داخل، اقتصاد را رونق داد.
اگر پاسخ این سوال منفی است در آن صورت این سوال مطرح می شود چه تضمینی وجود دارد که ورود شرکت های خارجی به ویژه آمریکایی در راستای منافع ملی باشد و نه صرفا افزایش سود شرکت های بزرگ چند ملیتی آمریکایی؟ آیا دولت آینده را می تواند مدیریت نماید؟
واقعیت و عملکرد دولت نشان می دهد که دولتی که توان برنامه ریزی اقتصادی برای مسائل داخلی خود را ندارد، نمی تواند شرکت های خارجی را در چارچوب منافع ملی مدیریت نماید. لذا باید نگران بود. شاید بتوان گفت که باید نگران نفوذ اقتصادی دشمن بود.
۲- آقای روحانی، در بخش دیگری از صحبت های خود به برخی موانع احتمالی برای سرمایه گذاری و حضور شرکت های آمریکایی در ایران اشاره و عنوان نمود:"تردیدی نیست که این موانع و مخالفت ها پایدار نخواهد ماند." اگر از دغدغه دولت در رفع موانع شرکت های آمریکایی برای حضور در اقتصاد ایران بگذریم ولی نمی توان از این موضوع گذشت که آیا این دغدغه نسبت به رفع موانع واحدهای تولیدی داخلی کشور نیز وجود دارد؟ آیا مسئول دولت تدبیر و امید به همان اندازه که به فکر ورود شرکت های خارجی به کشور و تسهیل شرایط حضور آنان است، دغدغه حل مشکلات و معضلات اقتصادی و واحدهای تولیدی کشور را دارد؟ اگر نگاهی به آمار اقتصادی کشور، وضعیت بورس، مسکن، تعطیلی واحدهای تولیدی، نرخ بیکاری و ... بیندازیم به وضح مشخص است که این دغدغه اگر نگوییم وجود ندارد باید بگوییم بسیار کمرنگ است. چرا که هر روز شاهد تعطیلی واحدهای تولیدی داخلی هستیم.
۳- مسئله اصلاح اقتصاد کلان ایران از دیگر موضوعاتی است که آقای روحانی در صحبت های خود به آن اشاره نمود:"دولت یازدهم از آغاز فعالیت خود به اصلاح اقتصاد کلان ایران پرداخته و عملکرد آن به گونه ای بوده که موفق شده است با وجود تداوم تحریم ها، تورم را مهار، از دوره رکود عبور کند و اقتصاد وارد دوره رونق و رشد ۳ درصدی شود." این اظهارات رئیس جمهور در حالی مطرح می-شود که وزارت اقتصاد و دارایی به عنوان اصلی ترین متولی راهبری اقتصاد در دولت تدبیر و امید تاکنون هیچ برنامه ای برای اقتصاد نداشته است و تنها فکر و ذهن آقای وزیر اقتصاد و دارایی مصیبت پرداخت یارانه بوده است. چه برسد به اینکه دولت اقتصاد کلان را اصلاح نموده باشد. آن هم دولتی که بانک مرکزی اش نمی تواند بر شعبه یک موسسه مالی واقع در خیابان میرداماد نظارت کند چطور توانسته اقتصاد کلان را اصلاح نماید. آن هم دولتی که بعد از گذشت بیش از دو سال هنوز در ارائه یک برنامه مشخص در مسکن مانده است؟ ان هم دولتی که بعد از گذشت دو سال هنوز نتوانسته پرداخت یارانه را در مسیر درست انجام دهد؟ خوب بود آقای رئیس جمهور عنوان می نمود که از کدام اصلاح اقتصاد کلان سخن می گوید.
از طرف دیگر اگر سری به بازار و کارخانجات بزنیم به وضوح مشخص است که بیان رونق اقتصادی ۳ درصدی مصرف عام ندارد. در طول دولت تدبیر و امید، رکود به قدری تعمیق یافته که حتی موافقان دولت نیز نتوانستند آن را منکر شوند. مردم کوچه و بازار تشدیدیافتن رکود را با گوشت و پوست خود حس می کنند.
۴- موضوع بعدی مورد اشاره رییس جمهور، وجود منابع عظیم انرژی در ایران و موقعیت ژئواستراتژیک کشور است. ایشان در این باره گفت:"این ویژگی ها در کنار امنیت و ثبات در کل منطقه و خطوط ارتباطی ریلی گسترده که چین و آسیای میانه را به دریای عمان متصل می کند، موقعیت منحصر به فردی را برای فعالیت اقتصادی ایجاد کرده است."این اظهارنظر رئیس دولت تدبیر و امید بسیار اظهارنظر دقیقی است. همه بر این موضوع صحه می گذارند که ایران به لحاظ موقعیت اقتصادی و ژئوپولتیکی در منطقه منحصر به فرد است و همین موضوع ظرفیت های دست نخورده اقتصادی فراوانی را برای کشور ایجاد کرده است. اما مسئله این است که اگر دولت راستگویان به این موضع اعتقاد دارد پس چرا خود هیچ اقدامی در این زمینه نکرده است؟ آیا جناب رئیس جمهور محترم، پیش از این، از وزرای خود در خصوص استفاده از چنین ظرفیتی برنامه و اقدام عملیاتی خواسته است؟ اگر واقعا آقای روحانی معتقد است که ایران از چنین ظرفیت منحصر به فرد اقتصادی برخوردار است پس چرا در عمر دولت خود تاکنون تمام هم و غم خود را بر حل یک مسئله سیاسی نموده و وزرای اقتصادی دولت مشغول امور روزمره خود شده اند؟
در خصوص عملکرد اقتصادی دولت تدبیر و امید سخن بسیار است ولی این انتظار از آقای رئیس جمهور وجود دارد که در تکاپوی فعالیت های خود، اولویت را به داخل و توان داخلی کشور بدهد و بداند که ناجی اقتصاد ایران، لغو تحریم و یا ورود جریان سرمایه گذاری خارجی به داخل کشور نیست بلکه اقتصاد مقاومتی است. یقینا تحریم برای کشور هزینه آور بوده است ولی اینکه دولت مشکلات نقدینگی واحدهای تولیدی را حل نماید و یا مانع از دلالی بانک های عامل شود که ضد تولید است، هیچ ارتباطی به تحریم و یا عدم ورود شرکت های خارجی ندارد.
*جهان‌نیوز
یکی آنکه واقعا نیازمند است که معمولا با سیلی صورت خودش را سرخ نگه می دارد. پیش هر کس و ناکسی سفره دل بلاز نمی کند. به کمترین قنائت داردو از یاری رسانی دیگران شرم
دیگری کسی است که با وجود دارائی های فوق العاده خود را به فقر می زند . و برای جمع مال بیشتر به هر دریوزگی دست می زند.
مثال کشور ما در این دولت دومی است .
شاهد حرفم فرمایشات مقام معظم رهبری است که فرمود کشور ما بسیار غنی است و برای حل مشکلات به اقتصاد مقاومتی و نیروی جوان و مستعد کشور توجه کنید