به گزارش شهدای ایران به نقل از العالم، عبدالباری عطوان در یادداشتی در روزنامه رأی الیوم نوشت: پس از اینکه حکومت آمریکا از شرط خود مبنی بر کناره گیری بشار اسد رئیس جمهور سوریه و سرنگونی نظام آن عقب نشینی کرد، وزرای خارجه کشورهای عضو گروه به اصطلاح "دوستان سوریه" تصمیم گرفتند که ائتلاف مخالفان سوریه را به عنوان نماینده قانونی مردم سوریه به رسمیت بشناسند.

به نوشته عطوان، پس از آن لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه که کشورش بیشترین دشمنی را با رئیس جمهور سوریه داشت، اعلام کرد که سخن گفتن از کناره گیری بشار اسد به عنوان پیش شرط مذاکرات، بیهوده است و گرنه اوضاع سوریه سرانجام مانند عراق خواهد شد که پس از سقوط مراکز ارتشی و دولتی در آن با مشکلات بیشماری مواجه شد و به همین علت فرانسه با کناره گیری اسد به عنوان پیش شرط مذاکرات موافق نیست.

تحلیلگر عرب افزود: علت اصلی این انقلاب در مواضع کشورهای غربی همان اوج گرفتن "دولت اسلامی" و تقویت قدرت و خطرات آنست و اگر همه قدرت های منطقه ای و بین المللی  نتواند در برابر این دولت بایستند و آن را نابود کنند، دشمنان مانند عربستان و ایران و آمریکا و روسیه پیش از دوستان به چنین هدفی دست می یابند.

وی تصریح کرد: البته دلایل دیگری وجود دارد که مهمترین آن ایستادگی و مقاومت نظام و ارتش سوریه نزدیک به پنج سال به اضافه حمایت نامحدود روسیه و ایران از حکومت سوریه است.

این نویسنده مشهور عرب خاطرنشان کرد: ما نمی دانیم که آیا چنین دگرگونی در مواضع فرانسه و آمریکا و سایر کشورهای غربی در قبال نظام سوریه و ضرورت ادامه آن، دستکم در آینده، بر مواضع کشورهای عربی و اسلامی که در همان اردوگاه ایستاده اند، منعکس خواهدشد، منظور ما از این کشورها، ترکیه، عربستان سعودی و قطر می باشد. کشورهایی که از روز نخست بحران در سوریه، سنگ بنای معارضان سوریه را نهادند و امپراتوریهای رسانه ای قدرتمند خود را در خدمت به آن قرار دادند، عضویت سوریه را در اتحادیه عرب لغو کرده و سفارت های این کشور را در پایتخت های خود بستند. آیا کشورهای عربی طی روزها و هفته های آینده مشابه هم پیمانان اروپایی خود خواهند شد؟ کدامیک از این کشورها نردبان را فرود برای دوستان خود از آن درخت مرتفع فراهم خواهد کرد؟ اگر سرسختی نشان دادند که از نظر ما بعید به نظر می رسد، چه گزینه های دیگری وجود دارد؟

به نوشته عطوان، چند هفته قبل رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه درباره ایجاد منطقه حائل و پرواز ممنوع در سرزمین های سوریه سخن گفته و عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان با اطمینان کامل تاکید کرده بود که بشاراسد از طریق راه حل سیاسی یا استفاده از زور سرنگون خواهدشد، چون وی در ترسیم آینده سوریه هیچ جایگاهی ندارد. آیا چنین مطالباتی پس از "کودتا"ی غربی ها هنوز مطرح می باشد؟

عطوان در ادامه با اشاره به سفر اخیر اردوغان به روسیه نوشت: اردوغان که روز چهارشنبه در مراسم افتتاح مسجد جامع مسکو در کنار ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین ایستاده بود، به روزنامه نگاران گفت: "روابط ترکیه و روسیه در ده سال اخیر به بالاترین سطح رسیده و حجم مبادلات تجاری بین دو کشور همواره در این مدت حفظ شده و طی سال گذشته به 31 ملیارد دلار رسیده است و ترکیه درصدد آن است که حجم مبادلات تجاری خود با روسیه را تا سال 2020 به 100 میلیارد دلار برساند و امیدواریم این هدف محقق شود".

اما به عقیده عطوان، دستیابی به این هدف جز در پرتو تفاهم روسی-ترکی درباره سوریه محقق نخواهد شد و پیداست که این تفاهم در مذاکرات رسمی میان این دو کشور دست یافتنی بوده و نتایج آن به زودی آشکار خواهد شد.

تحلیلگر عرب در پایان این مقاله می پرسد: اعراب در میان این تحولات و دگرگونی ها در کجا ایستاده اند؟ معارضان سوریه کجایند؟ ملت سوریه، شهدا، مهاجران و زخمی های آن در کجا قرار دارند؟