او که بادنمایش خوب کار می کند به خوبی فهمید، فعلا باد از سمت اعتدال می وزد و به باد دادن خرمن دولت احمدی نژاد، برایش نان دارد.
به گزارش شهدای ایران، در روزهای پایانی سال 92 احمد توکلی یکی از نمایندگان شاخص مجلس درباره رویکرد سیاسی برخی نمایندگان پس از روی کار آمدن دولت اعتدال گفت: همیشه در مجلس نمایندگانی هستند که در درگاه اتاق می ایستند و حسب موقعیت بیرون یا داخل را انتخاب می کنند.
نمایندگانی با این ویژگی تعدادشان زیاد نیست اما همیشه وجود دارند. پس از سال 92 وقتی دولتی با رویکردی متفاوت از قبل تشکیل شد، عده ای که ماندن در قدرت را به خدمت ترجیح می دهند، بدون توجه به خواستگاه خود، در طرفه العینی به گفتمان دولت لبیک گفتند و به نماینده های حامی دولت یازدهم در قول و عمل تبدیل شدند. اکنون هم که ساعت شنی انتخابات به دانه های آخر خود می رسد، این گونه نماینده ها، به طور فشرده پشت سر دولت صف کشیده اند و مجری سناریوهای انتخاباتی اصلاح طلبانی شده اند که از روی جبر روزگار، لباس اعتدال را به تن کرده اند.
از جمله این بهارستان نشین ها، یکی از نمایندگان مردم شمال فارس است که با تیزهوشی خاص خود(!) در همان روزهای اولیه تشکیل دولت یازدهم، توانایی و استعداد خود را به رخ دولت کشید. او که برحسب وظیفه ذاتی یک نماینده مجلس، باید کارنامه وزرای پیشنهادی دولت را زیر ذره بین می گذاشت تا صلاحیت آن ها را برای بدست گرفتن سکان یک وزراتخانه احراز کند، با بی تجربگی، نتوانست حس لطیف شعرسرایی خود را پنهان کند و با چند بیت شعر ارادت خود را به دولت در حال تشکیل نشان داد.
این نماینده که با قرار گرفتن در لیست جبهه متحد اصولگرایی توانسته بود به صندلی سبز بهارستان تکیه بزند، این گونه در وصف دولت اعتدال خواند: «....می توان گرد کدورت را به دست باد داد/ در ره شیرین باید کمک به این فرهاد داد».
وی تنها در کلام متوقف نماند و در این دو سالی از عمر دولت اعتدال می گذرد، این شعر را در رفتار خود متجلی کرد. حالا کار به جایی رسیده که هر چه «فرهاد» می کند از نظر او «شیرین» است!
مدتی پیش هم که نمایندگان فارس در اعتراض به عدم مشورت وزیر کشور در انتخاب استاندار، و تحویل نگرفتن طرح استیضاح وزیر کشور از سوی هیئت رئیسه، استعفا کردند، او هم به سیاق همکارانش استعفا کرد، با این تفاوت که وقتی استاندار فارس منصوب شد، همراه با چند همکار همفکر و هم مسلکش به دیدار مهندس افشانی رفت و با او بیعت کرد.
کارنامه درخشان(!) این نماینده مجلس، به این موارد محدود نمی شود. او که بادنمایش خوب کار می کند به خوبی فهمید فعلا باد از سمت اعتدال می وزد و خرمن به باد دادن دولت احمدی نژاد برایش نان دارد، با کمال میل اجرای بخشی از پروژه خود ساخته هر روز یک اختلاس را بر عهده گرفت و هفته گذشته در مصاحبه ای اعلام کرد که در پروژه 700 میلیون دلاری راه آهن اترک-برکت، 200 میلیون دلار اختلاس شده است. این موضوع خیلی زود در کنار تصاویر تمام قد این نماینده به تیتر یک روزنامه های زنجیره ای و برخی سایت های خبری تبدیل شد اما به سرعت هم تب آن فروکش کرد. جوانفکر مشاور دولت دهم در یادداشتی به این سخنان نماینده عضو کمیسیون اقتصادی واکنش نشان داد. او نوشت: پروژه خط آهن اترک-برکت در خاک ترکمنستان و با مدیریت این کشور صورت گرفته است و هیچ ارتباطی به دولت ایران ندارد. جوانفکر می افزاید: معلوم نیست نمایندگان ساده اندیش توسط چه کسانی بازی خورده اند تا آن ها نیز در این کارزار بی نظیر دولت و رئیس جمهور سابق را آماج حملات خود قرار دهند. اگر از سکوت نهادهای نظارتی درباره این اتهام زنی بی پایه و اساس بگذریم، نمی توان از کنار نقش بازی، افرادی همچون این نماینده مجلس گذشت که روزی در اردوگاه راست، روز دیگر در جمع اعتدالیون و امروز زیر علم اصلاح طلبان سینه می زند.
آیا می توان به کسی که ناهار را یا اصولگرایان می خورد و شام را با اصلاح طلبان، اعتماد کرد؟ این فرد ماهرانه ادبیات رفتاری و گفتاری خود را تغییر می دهد، به طوری که اکنون مردم انگشت حیرت به دهان می گیرند: این مگر نه آن بود که ….؟! آیا نمایندگانی که به این شکل عوض می شوند می توانند باری بر دوش بگیرند؟ آیا کسی روی چنین افرادی حساب می کند؟
*شیرازه
نمایندگانی با این ویژگی تعدادشان زیاد نیست اما همیشه وجود دارند. پس از سال 92 وقتی دولتی با رویکردی متفاوت از قبل تشکیل شد، عده ای که ماندن در قدرت را به خدمت ترجیح می دهند، بدون توجه به خواستگاه خود، در طرفه العینی به گفتمان دولت لبیک گفتند و به نماینده های حامی دولت یازدهم در قول و عمل تبدیل شدند. اکنون هم که ساعت شنی انتخابات به دانه های آخر خود می رسد، این گونه نماینده ها، به طور فشرده پشت سر دولت صف کشیده اند و مجری سناریوهای انتخاباتی اصلاح طلبانی شده اند که از روی جبر روزگار، لباس اعتدال را به تن کرده اند.
از جمله این بهارستان نشین ها، یکی از نمایندگان مردم شمال فارس است که با تیزهوشی خاص خود(!) در همان روزهای اولیه تشکیل دولت یازدهم، توانایی و استعداد خود را به رخ دولت کشید. او که برحسب وظیفه ذاتی یک نماینده مجلس، باید کارنامه وزرای پیشنهادی دولت را زیر ذره بین می گذاشت تا صلاحیت آن ها را برای بدست گرفتن سکان یک وزراتخانه احراز کند، با بی تجربگی، نتوانست حس لطیف شعرسرایی خود را پنهان کند و با چند بیت شعر ارادت خود را به دولت در حال تشکیل نشان داد.
این نماینده که با قرار گرفتن در لیست جبهه متحد اصولگرایی توانسته بود به صندلی سبز بهارستان تکیه بزند، این گونه در وصف دولت اعتدال خواند: «....می توان گرد کدورت را به دست باد داد/ در ره شیرین باید کمک به این فرهاد داد».
وی تنها در کلام متوقف نماند و در این دو سالی از عمر دولت اعتدال می گذرد، این شعر را در رفتار خود متجلی کرد. حالا کار به جایی رسیده که هر چه «فرهاد» می کند از نظر او «شیرین» است!
مدتی پیش هم که نمایندگان فارس در اعتراض به عدم مشورت وزیر کشور در انتخاب استاندار، و تحویل نگرفتن طرح استیضاح وزیر کشور از سوی هیئت رئیسه، استعفا کردند، او هم به سیاق همکارانش استعفا کرد، با این تفاوت که وقتی استاندار فارس منصوب شد، همراه با چند همکار همفکر و هم مسلکش به دیدار مهندس افشانی رفت و با او بیعت کرد.
کارنامه درخشان(!) این نماینده مجلس، به این موارد محدود نمی شود. او که بادنمایش خوب کار می کند به خوبی فهمید فعلا باد از سمت اعتدال می وزد و خرمن به باد دادن دولت احمدی نژاد برایش نان دارد، با کمال میل اجرای بخشی از پروژه خود ساخته هر روز یک اختلاس را بر عهده گرفت و هفته گذشته در مصاحبه ای اعلام کرد که در پروژه 700 میلیون دلاری راه آهن اترک-برکت، 200 میلیون دلار اختلاس شده است. این موضوع خیلی زود در کنار تصاویر تمام قد این نماینده به تیتر یک روزنامه های زنجیره ای و برخی سایت های خبری تبدیل شد اما به سرعت هم تب آن فروکش کرد. جوانفکر مشاور دولت دهم در یادداشتی به این سخنان نماینده عضو کمیسیون اقتصادی واکنش نشان داد. او نوشت: پروژه خط آهن اترک-برکت در خاک ترکمنستان و با مدیریت این کشور صورت گرفته است و هیچ ارتباطی به دولت ایران ندارد. جوانفکر می افزاید: معلوم نیست نمایندگان ساده اندیش توسط چه کسانی بازی خورده اند تا آن ها نیز در این کارزار بی نظیر دولت و رئیس جمهور سابق را آماج حملات خود قرار دهند. اگر از سکوت نهادهای نظارتی درباره این اتهام زنی بی پایه و اساس بگذریم، نمی توان از کنار نقش بازی، افرادی همچون این نماینده مجلس گذشت که روزی در اردوگاه راست، روز دیگر در جمع اعتدالیون و امروز زیر علم اصلاح طلبان سینه می زند.
آیا می توان به کسی که ناهار را یا اصولگرایان می خورد و شام را با اصلاح طلبان، اعتماد کرد؟ این فرد ماهرانه ادبیات رفتاری و گفتاری خود را تغییر می دهد، به طوری که اکنون مردم انگشت حیرت به دهان می گیرند: این مگر نه آن بود که ….؟! آیا نمایندگانی که به این شکل عوض می شوند می توانند باری بر دوش بگیرند؟ آیا کسی روی چنین افرادی حساب می کند؟
*شیرازه
