رسانه‌ها بعد از نیلوفر دمیر عکاس زن ترکیه‌ای که با ثبت تصویر آیلان کردی کودک پناهجوی سوری در سواحل ترکیه دنیا را تکان داد، سراغ سربازی رفتند که جسد آیلان را شخصا در آغوش گرفت و از امواج دور کرد؛ سربازی که طبق وظیفه و بر اساس پروتکل امداد ساحل نباید به جسد دست می‌زد و وظیفه حمل جسد با تیم حمل جسد آن هم با برانکارد بود اما او بدون توجه به پروتکل جسد کودک بی‌پناه را در آغوش گرفت و خود او را به ماشین حمل جسد منتقل کرد.
به گزارش شهدای ایران، اسم این سرباز محمد است که از سال 2012 به سواحل بدروم مامور شده است؛ سواحل اعیان‌نشین ترکیه که سال‌هاست مهاجران غیرقانونی در آن طعمه امواج شده و اجساد بسیاری به آن آورده شده است.
محمد می‌گوید ساعت 4 صبح بود که یک شهروند با خط امداد پلیس 156 تماس گرفت و از جسدهای بی‌جانی خبر داد که به سمت ساحل روان هستند. پلیس به محل اعزام می‌شود و به جست‌وجوی اجساد می‌پردازند. اجساد افراد بزرگسال به راحتی رویت و جمع‌آوری می‌شوند اما پلیس به خاطر امواج ساحل متوجه جسد کوچک آیلان کردی نشده و نزدیکی‌های صبح در روشنایی هوا وقتی امواج آرام می‌شوند جسد آیلان رویت می‌شود.
محمد می‌گوید: در حالی که به تن کوچک کودک افتاده در ساحل نزدیک می‌شدم در دلم فقط می‌گفتم «ان‌شاءالله که زنده است» و وقتی به او نزدیک شدم و او را دیدم که با صورت بر ماسه‌ها افتاده، یاد پسر 6 ساله‌ام افتادم که وقتی خسته است با صورت بر زمین می‌خوابد.
او ادامه می‌دهد: تیم امداد اغلب جنازه را ثبت می‌کند و این تیم ویژه حمل جسد است که جنازه را باید به ماشین حمل جسد با برانکارد انتقال دهد اما من آن لحظه به این فکر نکردم که باید منتظر نیروهای حمل جسد بمانم تا با برانکارد جسد آیلان را ببرند. من با این فکر که او پسر خودم است که وقتی خسته است با صورت روی زمین می‌خوابد، جسد او را در آغوش گرفتم و داخل ماشین حمل جسد گذاشتم.
*پارسینه
محمد می‌گوید ساعت 4 صبح بود که یک شهروند با خط امداد پلیس 156 تماس گرفت و از جسدهای بی‌جانی خبر داد که به سمت ساحل روان هستند. پلیس به محل اعزام می‌شود و به جست‌وجوی اجساد می‌پردازند. اجساد افراد بزرگسال به راحتی رویت و جمع‌آوری می‌شوند اما پلیس به خاطر امواج ساحل متوجه جسد کوچک آیلان کردی نشده و نزدیکی‌های صبح در روشنایی هوا وقتی امواج آرام می‌شوند جسد آیلان رویت می‌شود.
محمد می‌گوید: در حالی که به تن کوچک کودک افتاده در ساحل نزدیک می‌شدم در دلم فقط می‌گفتم «ان‌شاءالله که زنده است» و وقتی به او نزدیک شدم و او را دیدم که با صورت بر ماسه‌ها افتاده، یاد پسر 6 ساله‌ام افتادم که وقتی خسته است با صورت بر زمین می‌خوابد.
او ادامه می‌دهد: تیم امداد اغلب جنازه را ثبت می‌کند و این تیم ویژه حمل جسد است که جنازه را باید به ماشین حمل جسد با برانکارد انتقال دهد اما من آن لحظه به این فکر نکردم که باید منتظر نیروهای حمل جسد بمانم تا با برانکارد جسد آیلان را ببرند. من با این فکر که او پسر خودم است که وقتی خسته است با صورت روی زمین می‌خوابد، جسد او را در آغوش گرفتم و داخل ماشین حمل جسد گذاشتم.
*پارسینه
