محسن رضایی:

دندان متجاوز را در دهانش خورد می کنیم/ رزمایش اقتدار ثارالله بر امنیت کشور می افزاید


http://basijpress.ir/55814

بـِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ و الصِّـدیقیــن

به مناسبت باز گشت پیكر پاک و مطهر۷۶ شهید دفاع مقدس به خاک ایران اسلامی مثنوی «غافلۀ عشق» به ساحت مقدس غافله سالار عشق، بی‌بی دو عالم ، فاطمه زهرا سلام الله علیها تقدیم می‌گردد
از شفق آوازه‌ای آید به گوش - آید از ره کاروانی پُرخروش
می‌رسد از خاکِ گلگون عراق - کاروان اشک و آه و درد و داغ
کاروان لاله‌های کِشته رنج - شاهدان کربلای چهار و پنج
خاکیان را شُهره مفقود الجسد - در خَمِ افلاکیان صاحب رَصَد
مُشت خاک و استخوانی و پلاک - مانده جا از عاشقانِ سینه چاک
لاله لاله، خفته در خون می‌رسد - عاشقی از دشت مجنون می‌رسد
می‌زند سر آفتابی از فَلَق - عاشقی گردیده از نورَش خَلَق
تارِ عشق حیدری را بوده پود - ساربانی قد کمان و رو کبود
مانده جا بین دَر و دیوار عشق - بسته بر محمل به ناقه بار عشق
عرشیان را قاتل از فرط حسد - در قفایش کاروانی می‌رسد
می‌رسد با کاروانِ حِلّه ماه - بر نگاه مستِ حیدر بسته را ه
فصل غم را نو بهاری می‌رسد - غرقه در خون گل عذاری می‌رسد
کاروان اشک و ناله می‌رسد - در کفن‌ها بسته لاله می‌رسد
لاله‌های پرپر دشت جنون - کرده بر تن‌ها کفن از خاک و خون
شد خبر دل را که بویی می‌رسد - صاحب سِرِّ مگویی می‌رسد
محرم رازِ شقایق می‌رسد - غرقه در خون، قُویِ عاشق می‌رسد
عاشقی را شهره مفقود الجسد - استخوانی و پلاکی می‌رسد
یادگار روزگار سخت جنگ - یار و غمخوار ولی در روز تنگ
با خمینی پیر مَستان، یار عشق - میر میدان بلا، سردار عشق
در میان شعله چون پروانه‌ها - کربلا را رهسپار جبهه‌ها
جبهه گفتم کربلا تصویر شد - دل از این دنیای فانی سیر شد
غسل خون کردم نفس آزاد شد - کربلای جبهه‌ها را یاد شد
گفتم از جبهه سحر شد شام عشق - عینِ صحت شد همه آلامِ عشق
در گلو بشکسته بغض کوه و دشت - جبهه گفتم آسمان شوریده گشت
جبهه گفتم کربلا آمد به یاد - لاله‌ها را داغ خون بر دل نهاد
جبهه گفتم شد قلم شوریده مست - بغض باران در گلوی او شکست
خون چکید از چشم شیدای قلم - بیرق سرخ حسینی شد علم
جبهه بود و عاشقانی بی‌بَدیل - بی عصا بگذشته‌ها از رود نیل
کرده از اعجاز خون، شقُّ‌ُّالقمر - سینه‌ها را کرده بر زهرا سپر
جبهه بود و آتش و عشق و خلیل - دستِ دل را بسته بر زهرا دخیل
بسته بر سر نام یا زهرا کسی - رهسپار کوچۀ دلواپسی
مست صهبای لثارات الحسین - کربلا را برگزیده کعبتین
بیرق سرخ حسینی را به دست - وز میِ آل عبا گردیده مست
جبهه بود و سادگی بود و صفا - عهدِ بسته با ولایت را وفا
عهد و پیمان بسته با مولای خویش – خود به مقتل رفته‌ها با پای خویش
هم قطار همَّت آن سردار عشق - لشکر حق را علم بردار عشق
از دو کوهه تا شلمچه خاک عشق - رهسپار وادیِّ افلاکِ عشق
نینوا بود و بلا بود و وَلی - عاشقانی واله بر گِردِ علی
کوچه بود و آتش و دیوار و دَر - یک به یک، میدان مین‌ها را گذر
معبر دل را نهادن پای عشق - پر کشیدن تا فراسوهای عشق
بر سر مین پا نهادن از طرب - غرقه در خون ذکر یا زهرا به لب
رقص مستی بر سر مین کرده‌ها - جان فدا در مقتل دین کرده‌ها
جبهه بود و سینه‌هایی چاک عشق - پاره تن افتادن بر خاک عشق
جبهه بود و نیمه شب‌ها اشک و آه - گفتن درد دل همت به چاه
کربلایی هر طرف گردیده پا - عاشقانی گشته سر از تن جدا
دشت خونین شلمچه کوی یار - کربلا را عاشقانی بی‌قرار
باده نوشان شراب لم‌یزل - وارثان ذکر احلی مِن عسل
داغ سرخ فکه شهر آشوب عشق - عاشقان فاطمه مصلوب عشق
دست و بازو بسته‌های گشته خاک - تیر و ترکش کرده نعش لاله چاک
جبهه بود و کربلایی ناتمام - عاشقان را شور و شوقی مستدام
تپه الله و اکبر قاف عشق - تنگۀ چزابه آن اعراف عشق
سالکانی در پی سیمرغ حق - گشته محوِ آفتاب اندر فلق
جبهه بود و صد مسیحا بر صلیب - عاشقانی گشته مست از بوی سیب
کربلا بود و وَلا بود و بلا - قوم گشته عاشقی را مبتلا
می‌تراوید از صبا بوی بهشت - از شلمچه وادی زهرا سرشت
لاله لاله دسته‌دسته چیده عشق - آفتاب کربلا تابیده عشق
منزل جانان گزیده کربلا - بسته محمل ناقۀِ دل را ولا
بغض غم آورده خونین دل، جَرَس - سینه‌ها را می‌دمد، آتش نفس
از تبار لاله‌های خون جگر - خرقۀِ سرخ بلا را کرده بَر
بی‌سر وبی پا، سبک‌باران مست - غرقه در گردابِ مَوّاج الست
می رسند آن شاهدان بی مزار - می رسد آخر به پایان انتظار
شاهدان بی مزار و بی‌نشان - چَشم دریا گشته طوفانیِ‌ّشان
لاله لاله، سینه سینه، درد و داغ - بوی یوسف آید از سمت عراق
بسته بسته، دست و بازوهایشان - اقتدا آورده برمولایشان
منتقم بر درد و رنج فاطمه - کرده بر پا محشری بی خاتمه
گرچه پوسیده تن و اندامشان - کربلایی کرده بر پا نامشان
سر به دار عاشقی منصور عشق - یادشان آورده بر پا شور عشق
کرده گُم در شهر عُشّاقی جَسد - استخوانیُّ و پلاکی می‌رسد
ناوَک غم کرده دل‌ها را نشان - نافه خونین دل، ز داغ و دَردِشان
کاروانی می‌رسد همپای عشق - عاشقانِ غرقه در دیایِ عشق
بی‌سر و بی پا و مَستان می‌رسند - ساغر کوثر به دستان می‌رسند
اندک‌اندک می پرستان می‌رسند - قوم زهرا را پرستان می رسند
غرقه در خون روی و مویی می‌رسد - عاشقی را آبرویی می‌رسد
کهنه بر تن پیرهن‌ها می‌رسند - بی کفن‌ها ، پاره تن‌ها می‌رسند
به امید ظهور یار....
منصور نظری