دانشجوی ساکن خوابگاه سلامت دانشگاه علامه گفت: محیط بسیار تاثیرگذار است و کسی نمی‌تواند آن را کتمان کند اما دختران هم خودشان به استقبال ناامنی می‌روند. ناامنی در سعادت آباد شاید به آن معنی که در وهله اول در ذهن ها شکل می‌گیرد وجود نداشته باشد بلکه منظور من ناامنی در انتخاب‌ها و تصمیمات غلطی است که دانشجویان تحت تاثیر محیط و افراد آنجا قرار می‌گیرند.
به گزارش شهدای ایران،دانشجوی ساکن خوابگاه سلامت دانشگاه علامه طباطبایی واقع در خیابان سعادت آباد تهران در گفتگو با خبرگزاری دانشجو، در خصوص اخباری که در هفته های اخیر مبنی بر ناامنی این منطقه برای دانشجویان دختر منتشر شده است گفت: حدود چهار سال است که در خوابگاه سلامت سکونت دارم و در این چهار سال هیچ مورد خاصی که امنیت من را به خطر انداخته باشد و باعث ناامنی من در محیط خوابگاه شده باشد به یاد ندارم.
وی در ادامه گفت: اما نکته قابل توجهی که باید به آن اشاره کنم بافت فرهنگی سعادت آباد است که شاید برای یک دختر شهرستانی تکه در یک محیط و فرهنگ دیگر زندگی کرده است مناسب نباشد در واقع من شاید از لحاظ امنیتی در این سال ها مشکلی نداشته ام اما هیچ گاه سعادت آباد را مناسب یک محیط دانشجویی ندانسته ام.
این دانشجوی دانشگاه علامه با اشاره به اینکه هماهنگی با محیطی مثل سعادت آباد برای یک دختر شهرستانی قطعا تبعات زیادی به همراه خواهد داشت افزود: پرت شدن یک دختر که تا به حال تجربه زندگی در شهری مثل تهران را نداشته است به منطقه ای مثل سعادت آباد باعث شد تا ما شاهد ناهنجاری های زیادی بین بعضی دختران باشیم دختری را دیدم که از یک شهرستان با بافت مذهبی و با چادر به خوابگاه ما آمد اما ترم های بعد نه تنها چادرش را کنار گذاشت بلکه پوششی را برای خودش انتخاب کرد که شاید بچه های ساکن سعادت آباد هم آن را عرف نمی دانستند یا خاطرم است در یک سال اخیر یکی از دختران سوار ماشینی شده بود که کیف و همه دارایی اش را دزدیده بودند.
وی با ابراز ناراحتی از این موضوع که بعضی دختران به خاطر قرار گرفتن در محیطی مثل سعادت آباد فکر می کنند باید با محیط هماهنگ شوند گفت: شبیه سازی با محیطی که اصلا مناسب یک محیط دانشجویی نیست به تبع خطرات زیادی به همراه خواهد داشت و من در تمام این سال ها همیشه می گفتم ای کاش خوابگاه سعادت آباد به جای بهتری منتقل می شد چرا که تنها به دانشکده ادبیات علامه نزدیک است و باقی دانشجویان دانشکده های دیگر مثلا خود من از دهکده المپیک تا آنجا را باید طی کنیم.
این دانشجو در ادامه صحبت هایش گفت: محیط بسیار تاثیرگذار است و کسی نمی تواند آن را کتمان کند اما دختران هم خودشان به استقبال ناامنی می روند. ناامنی در سعادت آباد شاید به آن معنی که در وهله اول در ذهن ها شکل می گیرد وجود نداشته باشد بلکه منظور من ناامنی در انتخاب ها و تصمیمات غلطی است که دانشجویان تحت تاثیر محیط و افراد آنجا می گیرند است.
وی در ادامه افزود: البته این مشکل صرفا برای خوابگاه سعادت آباد نیست من مدت کوتاهی را در خوابگاه کوشک میدان فردوسی بودم و جدای از شرایط بد ساختمان و بهداشت و نظم خوابگاه بحث ناامنی نیز وجود داشت تا جایی که من ساعت 9 شب برای رد شدن از خیابان احساس ناامنی می کردم و اذیت می شدم چیزی که در سعادت آباد واقعا آن را نداریم. همچنین معتادان و متکدیان زیادی را در منطقه فردوسی می دیدیم و محیط آن بیشتر برای صرافی ها و دلالان است.
دانشجوی ساکن خوابگاه سلامت دانشگاه علامه در پایان گفت: خوابگاه سلامت خوابگاه بسیار مجهز و خوبی از لحاظ امکانات دانشجویی است اما با همه این تفاسیر باز هم می گویم ای کاش خوابگاه سعادت آباد به جای دیگری منتقل شود به محیطی که در آن دسترسی به کتابفروشی ها و وسایل نقلیه زیاد باشد چون ما در این خوابگاه اصلا دسترسی راحتی به مترو نداریم.
وی در ادامه گفت: اما نکته قابل توجهی که باید به آن اشاره کنم بافت فرهنگی سعادت آباد است که شاید برای یک دختر شهرستانی تکه در یک محیط و فرهنگ دیگر زندگی کرده است مناسب نباشد در واقع من شاید از لحاظ امنیتی در این سال ها مشکلی نداشته ام اما هیچ گاه سعادت آباد را مناسب یک محیط دانشجویی ندانسته ام.
این دانشجوی دانشگاه علامه با اشاره به اینکه هماهنگی با محیطی مثل سعادت آباد برای یک دختر شهرستانی قطعا تبعات زیادی به همراه خواهد داشت افزود: پرت شدن یک دختر که تا به حال تجربه زندگی در شهری مثل تهران را نداشته است به منطقه ای مثل سعادت آباد باعث شد تا ما شاهد ناهنجاری های زیادی بین بعضی دختران باشیم دختری را دیدم که از یک شهرستان با بافت مذهبی و با چادر به خوابگاه ما آمد اما ترم های بعد نه تنها چادرش را کنار گذاشت بلکه پوششی را برای خودش انتخاب کرد که شاید بچه های ساکن سعادت آباد هم آن را عرف نمی دانستند یا خاطرم است در یک سال اخیر یکی از دختران سوار ماشینی شده بود که کیف و همه دارایی اش را دزدیده بودند.
وی با ابراز ناراحتی از این موضوع که بعضی دختران به خاطر قرار گرفتن در محیطی مثل سعادت آباد فکر می کنند باید با محیط هماهنگ شوند گفت: شبیه سازی با محیطی که اصلا مناسب یک محیط دانشجویی نیست به تبع خطرات زیادی به همراه خواهد داشت و من در تمام این سال ها همیشه می گفتم ای کاش خوابگاه سعادت آباد به جای بهتری منتقل می شد چرا که تنها به دانشکده ادبیات علامه نزدیک است و باقی دانشجویان دانشکده های دیگر مثلا خود من از دهکده المپیک تا آنجا را باید طی کنیم.
این دانشجو در ادامه صحبت هایش گفت: محیط بسیار تاثیرگذار است و کسی نمی تواند آن را کتمان کند اما دختران هم خودشان به استقبال ناامنی می روند. ناامنی در سعادت آباد شاید به آن معنی که در وهله اول در ذهن ها شکل می گیرد وجود نداشته باشد بلکه منظور من ناامنی در انتخاب ها و تصمیمات غلطی است که دانشجویان تحت تاثیر محیط و افراد آنجا می گیرند است.
وی در ادامه افزود: البته این مشکل صرفا برای خوابگاه سعادت آباد نیست من مدت کوتاهی را در خوابگاه کوشک میدان فردوسی بودم و جدای از شرایط بد ساختمان و بهداشت و نظم خوابگاه بحث ناامنی نیز وجود داشت تا جایی که من ساعت 9 شب برای رد شدن از خیابان احساس ناامنی می کردم و اذیت می شدم چیزی که در سعادت آباد واقعا آن را نداریم. همچنین معتادان و متکدیان زیادی را در منطقه فردوسی می دیدیم و محیط آن بیشتر برای صرافی ها و دلالان است.
دانشجوی ساکن خوابگاه سلامت دانشگاه علامه در پایان گفت: خوابگاه سلامت خوابگاه بسیار مجهز و خوبی از لحاظ امکانات دانشجویی است اما با همه این تفاسیر باز هم می گویم ای کاش خوابگاه سعادت آباد به جای دیگری منتقل شود به محیطی که در آن دسترسی به کتابفروشی ها و وسایل نقلیه زیاد باشد چون ما در این خوابگاه اصلا دسترسی راحتی به مترو نداریم.
