به گزارش شهدای ایران به نقل از روضه نیوز ؛متن زیر برگرفته از سخنرانی حجت الاسلام موسوی است که توسط بوریا منتشر شد:

در مجلس سیدالشهدا(علیه السلام) چه می خواهیم؟

خیلی ها در دستگاه امام حسین(علیه السلام) برای ثواب می آیند، آنهایی که برای ثواب می آیند سرشان کلاه می رود و ضرر می کنند؛ بود شخصی در روز قدر نزد امام صادق(علیه السلام) آمد و گفت: یابن رسول الله دیشب شب قدر بود، خوابم برد و فضیلت آن را از دست دادم؛ حضرت فرمود: در نامه عملت همه اعمال شب قدر نوشته شده است، گفت: دیشب خوابیده بودم، حضرت فرمود: نیمه شب بیدار شدی و یک کاسه آب خوردی، گفت: بله، گفت: بعد از آب  سلام به جد ما سیدالشهدا(علیه السلام)  دادی، گفت: بله، آقا فرمود: به سبب سلامی که دادی خدا همه اعمال شب قدر را برای تو نوشت، پس به راحتی ثواب می دهند.

بعضی ها دستگاه امام حسین(علیه السلام) را برای بخشیدن گناهانشان می خواهند، مانند چاقو کش ها و... ماهم که گناه کردیم می گوییم امام حسین(علیه السلام) در درگاه خدا آبرو دارد، من گناه را کرده ام آقا می بخشد، می گویند ما که دیگر از حر بدتر نیستیم که دل زینب را شکست! زهیر بن قین هم که نیستیم عثمانی باشیم! بالاخره روضه خوان و گریه کن هستیم و... آنهایی که امام حسین(علیه السلام)  را برای بخشیدن گناه هاشان می خواهند ضرر می کنند.

 

شیخ رجبعلی خیاط

شیخ رجبعلی خیاط حدیث کساء داشت، آیت الله میلانی می آمد، تا کمر خم می شد و دست شیخ رجبعلی را می بوسید و می گفت من را نصیحت کن حالا این شیخ رجبعلی خیاط می گوید من هرچه دارم از حسین بن علی(علیه السلام)  دارم. ایشان پشم باطن داشتند، می فرماید: جوانی می خواست با صورت برزخی بدی وارد مجلس شود، دم مجلس که رسید گفت: «السلام علیک یا ابا عبدالله» صورتش عوض شد.

 

خدا پاداش می دهد

قال امام صادق(علیه السلام) « مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ[1] »ـ اگر در نزد کسى که از حضرت حسین بن على(علیه السلام)یاد شود و از چشمش به مقدار بال مگس اشک خارج شود اجر او با خدا است ـاز آقای بهجت سوال شد: «کان ثوابه علی الله» یعنی چه؟ گفت: دیگر پیغمبر،حضرت زهرا و امام حسین(علیهم السلام) نمی آید، خدا می گوید حالا که برای امام حسین(علیه السلام)  گریه کردی چه می خواهی؟!

 

هدایت حسینی

وظیفه امام حسین(علیه السلام) هدایت است، وظیفه امام حسین(علیه السلام) این است که تو را به عرش برساند، کار اهل بیت(علیهم السلام) کار قرآن است، قرآن کریم می فرماید: «هدی اللناس»هر کسی در خانه اهل بیت(علیهم السلام) بیاید اگر گدا هم باشد اهل بیت(علیهم السلام) درب خانه اش می آیند؛ مگر وهب خانه امام حسین(علیه السلام)  را می شناخت؟! ولی امام حسین(علیه السلام) رفت درب خانه او.

 مادر وهب گفت: مدتی است که بی آبی ما را آزار می دهد، حضرت دست مبارکشان را به زمین زدند و چشمه ای جاری شد، تعجب کرد و گفت: شما پیغمبر هستید؟ فرمود: نه، من پسر پیغمبر هستم؛ حضرت فرمود: پسرت وهب کجاست؟ عروست کجاست؟ پیر زن تعجب کرد، فرمود: سلام من را به پسرت برسان و بگو حسین(علیه السلام) دنبال یار می گردد، اگر خواست دنبال ما بیاید؛ وقتی وهب آمد فهمید حسین فاطمه(علیه السلام)  آمده است، همه زندگی را گذاشت و به همراه مادر و همسر به راه افتاد.

 

تصدق حسینی

امام حسین(علیه السلام) دو سفره دارد، یک سفره تصدق است، کافر، گبر، هندو و بت پرست و... سر این سفره اند، آیت الله جوادی آملی اثبات کرده اند که ملک قدرت بر گناه دارد اما گناهش این نیست که منکر انجام دهد، گناهش این است که مثلاً یک ذکر از او فراموش شود، فطرس ملک ترک اولی کرده بود، خودش را به بدن امام حسین(علیه السلام)  مالید و به عالی ترین درجات رسید، رسول ترک هم در همین دستگاه بود، پس این سفره سفره ی صدقه امام حسین(علیه السلام) است.

 

فضل حسینی

امام حسین(علیه السلام) سفره دیگری هم به عنوان سفره فضل دارد؛ آیت الله سید علی قاضی می فرماید: تمام فیوضات این عالم به دست اباعبدالله الحسین(علیه السلام)  است و امام حسین(علیه السلام)  این فیوضات را به حضرت عباس بن علی(علیه السلام)  سپرده است»  امام صادق(علیه السلام)  اول به زیارت حضرت اباالفضل می آمدند و بعد به زیارت امام حسین(علیه السلام)،  امام زمان هم کارشان این است.

آیت الله اراکی می فرمودند: در مسجد امام عسکری(علیه السلام)  قم شیخ جعفر شوشتری منبر می رفت، مردم از سحر جا می گرفتند که شیخ ظهر منبر برود، وقتی بالای منبر می نشست می گفت: «السلام علیک یا اباعبدالله» این را که می گفت بیست نفر جلوی منبر غش می کردند، یک روز به شیخ گفتم چه نفسی داری! گفت: برای من نیست، پرسیدم جریان چیست؟ گفت: چیزی نداشتم، به امام حسین(علیه السلام) گفتم تا کی باید از روی کاغذ برای مردم بگویم، خیلی گریه کردم تا بی هوش شدم، در عالم بی هوشی رفتم کربلا، خیمه های متعددی بود، به من اشاره کردند و گفتند: خیمه امام حسین(علیه السلام)  آن خیمه است، وارد خیمه شدم و امام حسین(علیه السلام) را دیدم، سلام کردم، آقا رو به حبیب کردند و گفتند: شیخ مهمان ما است آب که نداریم اما آرد و روغن داریم تا برای شیخ حلوا درست کنید، حلوا درست کردند و گذاشتند مقابل امام، حضرت یک قاشق حلوا به من دادند.

اگر از این سفره خوردیم دیگر به هیچ چیز احتیاج نداریم، اگر می خواهم سر سفره فضل امام حسین(علیه السلام) بنشینم شرط دارد، هر کسی به قدر ظرفیتش می تواند از سفره امام حسین(علیه السلام) بخورد؛ از آقای بهجت سوال شد آقا چه کردید به اینجا رسیدید؟ ایشان گفتند: حضرت به ما هم یک لقمه از سفره اش داد.

 

سفارش ائمه(علیهم السلام)

اهل بیت از پیغمبر تا امام زمان (علیهم السلام) یک حرف داشتند « مروا شیعتنا بزیارة قبر الحسین[2]». امام حسن عسگری(علیه السلام) قید می کند که علامت مومن پنج تا است: پیشانی به زمین بگذارد و بسم الله را بلند بگوید ـ 51 رکعت نماز بخواند ـ انگشتر در دست راست کند ـ زیارت اربعین.

 

 

 

 

فهم خود را بالا ببریم

« بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَهِ وَ حِیرَهِ الضَّلالَه[3]»امام حسین(علیه السلام) رگ قلبش را داد برای اینکه مردم از جهالت بیرون بیایند، جهل در مقابل علم نیست بلکه در مقابل عقل است، امام حسین(علیه السلام) کشته تا ما بفهمیم؛ لذا امام حسین(علیه السلام) کارزار کربلا را آفرید.

وقتی چشمش را باز کرد فرمود: شمر اگر دست از سر من برداری ضمانت می کنم با رسول خدا همنشین شوی؛ گفت: نمی خواهم، نخواست بفهمد.

 

 


[1].کامل الزیارات ، جعفر بن محمد بن قولویه ، ص 202.

[2]. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 98، ص 1.

[3]. مفاتیح الجنان، زیارت أربعین.