شیخ سفارش‌های لازم را به معماران و مسؤلان ساخت حرم كرده، بسیار سفارش می‌‌كنند كه كار را متوقف نكنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند؛ به جز سر در دروازه اصلی حرم (دروازه ورودی به حرم و ضریح مقدس، نه دروازه صحن).
شهدای ایران:شیخ سفارش‌های لازم را به معماران و مسؤلان ساخت حرم كرده، بسیار سفارش می‌‌كنند كه كار را متوقف نكنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند؛ به جز سر در دروازه اصلی حرم (دروازه ورودی به حرم و ضریح مقدس، نه دروازه صحن).
عالم بزرگ، شیخ بهایی (قدس سره) كه مزارش در صحن آزادی آستان مقدس و ملكوتی حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) قرار دارد، یكی از شخصیت‌های برجسته تاریخ اسلام است. ایشان به جز آنكه در علوم دینی به درجه اجتهاد رسیده و مرجع تقلید زمان خود بوده‌اند، در بسیاری از علوم دیگر از جمله طراحی و معماری ساختمان نیز مهارت داشته‌اند؛ چنان كه حرم مطهر امام رضا (علیه السلام) را ایشان طراحی كرده‌اند و خود در ساخت آن نظارت كامل داشته‌اند.
در زیر داستانی از كتاب دلشدگان، نوشته محمد لك علی آبادی پیرامون چگونگی ساخت حرم مطهر رضوی را از نظر می‌گذرانید.
در این كتاب آورده‌اند كه، در مورد نقشه و ساخت حرم مطهر و ملكوتی امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) توسط شیخ بهایی (قدس سره) یكی از مسؤلین آستان قدس رضوی تعریف می‌كرد: شیخ بهایی پس از طراحی حرم، در هنگام ساخت آن، خود بر كلیه امور نظارت داشته‌اند و تمام مراحل ساخت حرم نیز تحت نظارت و كنترل ایشان انجام می‌شده است. قبل از آنكه ساخت حرم به اتمام برسد، برای جناب شیخ، سفر مهمی پیش می‌آید.
طلسم شیخ بهایی در حرم امام رضا علیه السلام
شیخ سفارش‌های لازم را به معماران و مسؤلان ساخت حرم كرده، بسیار سفارش می‌‌كنند كه كار را متوقف نكنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند؛ به جز سر در دروازه اصلی حرم (دروازه ورودی به حرم و ضریح مقدس، نه دروازه صحن). چرا كه شیخ در نظر داشته روی آن كتیبه‌ای را كه از اشعار خودش بوده نصب نماید. رسم است بر سر در اصلی یا دروازه ورودی به حرم ائمه اطهار (ع) و حتی امامزادگان مطهر، كتیبه‌ای نصب می‌شود و در شأن آن بزرگوار روایت، جمله یا شعری نوشته می‌شود. گاهی نیز روایت یا حدیثی از خود آن بزرگوار روی كتیبه نوشته می‌شود. به هر حال، سفر شیخ به درازا می‌كشد و بیش از زمان پیش بینی شده در سفر می‌ماند. هنگامی كه از سفر باز می‌گردد و جهت سركشی كارهای ساخت و ساز به حرم مطهر می‌رسد، با تعجب بسیار می‌بیند كه ساخت حرم به پایان رسیده، سر در اصلی تمام شده و مردم در حال رفت و آمد به حرم مقدس هستند. شیخ با دیدن این صحنه، بسیار ناراحت می‌شود و به معماران اعتراض می‌كند كه «چرا منتظر آمدن من نماندید؟ چرا صبر نكردید؟»
مسؤل ساخت عرض می‌كند: «ما می‌خواستیم صبر كنیم تا شما بیایید، اما تولیت حرم نزد ما آمدند و بسیار تأكید كردند كه باید ساخت حرم هر چه سریع‌تر به پایان برسد. هرچه به او گفتیم كه باید شیخ بیاید و خود بر ساخت سر در دروازه نظارت مستقیم داشته باشد، قبول نكردند. وقتی زیاد اصرار كردیم، گفتند: كسی دستور اتمام كار را داده كه از شیخ خیلی بالا‌تر و بزرگ‌تر است. ما باز هم اصرار كردیم و خواستیم صبر كرده، منتظر شما بمانیم.
در این زمان تولیت حرم گفتند: خود آقا علی بن موسی الرضا (علیه السلام) دستور اتمام كار را داده‌اند. شیخ بهایی قدس سره همراه مسؤل ساخت پروژه و معماران نزد تولیت حرم می‌روند و از تولیت در این مورد توضیح می‌خواهند.
تولیت حرم نقل می‌كند: چند شب پی در پی آقا امام رضا (علیه السلام) به خواب من آمده و فرمودند: «كتیبه شیخ بهایی، به در خانه ما زده نشود، خانه ما هیچ‌گاه به روی كسی بسته نمی‌شود و هر كس بخواهد می‌تواند بیاید».
شیخ با شنیدن این حرف، اشك از چشمانش جاری می‌شود و به سمت ضریح می‌رود و ذكر «یا ستار العیوب» بر لبانش جاری می‌شود. سپس در كنار ضریح آن قدر گریه می‌كند تا از هوش می‌رود. پس از به هوش آمدن خود چنین تعریف می‌كند: من می‌خواستم یكی از طلسم‌ها را به صورت كتیبه‌ای بر سر در ورودی حرم بزنم، با این اثر كه افرادی كه آمادگی لازم را ندارند، نمی‌توانند وارد حرم مطهر و حریم مقدس حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) شوند، اما خود آقا نپذیرفتند و در خواب به تولیت آستان از این اقدام ابراز نارضایتی فرمودند. آری در خانه این بزرگواران، نه تنها برای ما شیعیان كه به روی همه، حتی غیر مسلمانان باز است و هر ساله شاهدیم كه كرامات امام هشتم (علیه السلام) به غیر شیعیان و حتی غیر مسلمانان نیز شامل می‌شود و از این خوان گسترده كرم به همه خواهندگان و جویندگان می‌رسد.
شیخ بهایی كیست؟
بهاءالدین، محمدبن حسین عاملی، عالم و دانشمند بزرگ و گرانقدر جهان اسلام، روز هشتم اسفندماه سال ۹۲۵ (هـ. ش) در منطقه «رودان» جبل عامل، واقع در لبنان امروزی و در روستایی به نام «جباع» متولد شد. وی در ۱۳ سالگی همراه پدرش به ایران آمد. شیخ بهایی در ایران عصر صفوی بالید و در اندك زمانی به دلیل هوش و فراست ذاتی، پله‌های ترقی را در عرصه علم ودین پیمود. وی از ۵۳ سالگی تا زمان وفاتش، در هشتم شهریور سال ۱۰۰۰ (هـ. ش)، منصب شیخ الاسلامی اصفهان را، در عهد شاه عباس صفوی، بر عهده داشت. شیخ بهایی عالمی جامع و پركار بود. بیش از صد اثر تألیف شده او نشان می‌دهد كه شیخ بهایی بر بیشتر علوم دوران خود تسلط كافی داشته است. ویژگی برجسته آثار او، پرداختن به اصل و دوری از حاشیه است. به همین دلیل آثارش همواره مورد استقبال طلاب و دانش پژوهان، در دوره‌های پس از او قرار می‌گرفته است. وی افزون بر آموزش و تربیت دانشمندانی مانند ملاصدرا، محمدتقی مجلسی و ملامحسن فیض كاشانی؛ چند مدرسه در اصفهان تأسیس كرد و كوشید با دعوت از دانشمندان بنام برای تدریس در آن‌ها، بر غنای این مراكز آموزشی بیفزاید.
عالم بزرگ، شیخ بهایی (قدس سره) كه مزارش در صحن آزادی آستان مقدس و ملكوتی حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) قرار دارد، یكی از شخصیت‌های برجسته تاریخ اسلام است. ایشان به جز آنكه در علوم دینی به درجه اجتهاد رسیده و مرجع تقلید زمان خود بوده‌اند، در بسیاری از علوم دیگر از جمله طراحی و معماری ساختمان نیز مهارت داشته‌اند؛ چنان كه حرم مطهر امام رضا (علیه السلام) را ایشان طراحی كرده‌اند و خود در ساخت آن نظارت كامل داشته‌اند.
در زیر داستانی از كتاب دلشدگان، نوشته محمد لك علی آبادی پیرامون چگونگی ساخت حرم مطهر رضوی را از نظر می‌گذرانید.
در این كتاب آورده‌اند كه، در مورد نقشه و ساخت حرم مطهر و ملكوتی امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) توسط شیخ بهایی (قدس سره) یكی از مسؤلین آستان قدس رضوی تعریف می‌كرد: شیخ بهایی پس از طراحی حرم، در هنگام ساخت آن، خود بر كلیه امور نظارت داشته‌اند و تمام مراحل ساخت حرم نیز تحت نظارت و كنترل ایشان انجام می‌شده است. قبل از آنكه ساخت حرم به اتمام برسد، برای جناب شیخ، سفر مهمی پیش می‌آید.
طلسم شیخ بهایی در حرم امام رضا علیه السلام
شیخ سفارش‌های لازم را به معماران و مسؤلان ساخت حرم كرده، بسیار سفارش می‌‌كنند كه كار را متوقف نكنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند؛ به جز سر در دروازه اصلی حرم (دروازه ورودی به حرم و ضریح مقدس، نه دروازه صحن). چرا كه شیخ در نظر داشته روی آن كتیبه‌ای را كه از اشعار خودش بوده نصب نماید. رسم است بر سر در اصلی یا دروازه ورودی به حرم ائمه اطهار (ع) و حتی امامزادگان مطهر، كتیبه‌ای نصب می‌شود و در شأن آن بزرگوار روایت، جمله یا شعری نوشته می‌شود. گاهی نیز روایت یا حدیثی از خود آن بزرگوار روی كتیبه نوشته می‌شود. به هر حال، سفر شیخ به درازا می‌كشد و بیش از زمان پیش بینی شده در سفر می‌ماند. هنگامی كه از سفر باز می‌گردد و جهت سركشی كارهای ساخت و ساز به حرم مطهر می‌رسد، با تعجب بسیار می‌بیند كه ساخت حرم به پایان رسیده، سر در اصلی تمام شده و مردم در حال رفت و آمد به حرم مقدس هستند. شیخ با دیدن این صحنه، بسیار ناراحت می‌شود و به معماران اعتراض می‌كند كه «چرا منتظر آمدن من نماندید؟ چرا صبر نكردید؟»
مسؤل ساخت عرض می‌كند: «ما می‌خواستیم صبر كنیم تا شما بیایید، اما تولیت حرم نزد ما آمدند و بسیار تأكید كردند كه باید ساخت حرم هر چه سریع‌تر به پایان برسد. هرچه به او گفتیم كه باید شیخ بیاید و خود بر ساخت سر در دروازه نظارت مستقیم داشته باشد، قبول نكردند. وقتی زیاد اصرار كردیم، گفتند: كسی دستور اتمام كار را داده كه از شیخ خیلی بالا‌تر و بزرگ‌تر است. ما باز هم اصرار كردیم و خواستیم صبر كرده، منتظر شما بمانیم.
در این زمان تولیت حرم گفتند: خود آقا علی بن موسی الرضا (علیه السلام) دستور اتمام كار را داده‌اند. شیخ بهایی قدس سره همراه مسؤل ساخت پروژه و معماران نزد تولیت حرم می‌روند و از تولیت در این مورد توضیح می‌خواهند.
تولیت حرم نقل می‌كند: چند شب پی در پی آقا امام رضا (علیه السلام) به خواب من آمده و فرمودند: «كتیبه شیخ بهایی، به در خانه ما زده نشود، خانه ما هیچ‌گاه به روی كسی بسته نمی‌شود و هر كس بخواهد می‌تواند بیاید».
شیخ با شنیدن این حرف، اشك از چشمانش جاری می‌شود و به سمت ضریح می‌رود و ذكر «یا ستار العیوب» بر لبانش جاری می‌شود. سپس در كنار ضریح آن قدر گریه می‌كند تا از هوش می‌رود. پس از به هوش آمدن خود چنین تعریف می‌كند: من می‌خواستم یكی از طلسم‌ها را به صورت كتیبه‌ای بر سر در ورودی حرم بزنم، با این اثر كه افرادی كه آمادگی لازم را ندارند، نمی‌توانند وارد حرم مطهر و حریم مقدس حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) شوند، اما خود آقا نپذیرفتند و در خواب به تولیت آستان از این اقدام ابراز نارضایتی فرمودند. آری در خانه این بزرگواران، نه تنها برای ما شیعیان كه به روی همه، حتی غیر مسلمانان باز است و هر ساله شاهدیم كه كرامات امام هشتم (علیه السلام) به غیر شیعیان و حتی غیر مسلمانان نیز شامل می‌شود و از این خوان گسترده كرم به همه خواهندگان و جویندگان می‌رسد.
شیخ بهایی كیست؟
بهاءالدین، محمدبن حسین عاملی، عالم و دانشمند بزرگ و گرانقدر جهان اسلام، روز هشتم اسفندماه سال ۹۲۵ (هـ. ش) در منطقه «رودان» جبل عامل، واقع در لبنان امروزی و در روستایی به نام «جباع» متولد شد. وی در ۱۳ سالگی همراه پدرش به ایران آمد. شیخ بهایی در ایران عصر صفوی بالید و در اندك زمانی به دلیل هوش و فراست ذاتی، پله‌های ترقی را در عرصه علم ودین پیمود. وی از ۵۳ سالگی تا زمان وفاتش، در هشتم شهریور سال ۱۰۰۰ (هـ. ش)، منصب شیخ الاسلامی اصفهان را، در عهد شاه عباس صفوی، بر عهده داشت. شیخ بهایی عالمی جامع و پركار بود. بیش از صد اثر تألیف شده او نشان می‌دهد كه شیخ بهایی بر بیشتر علوم دوران خود تسلط كافی داشته است. ویژگی برجسته آثار او، پرداختن به اصل و دوری از حاشیه است. به همین دلیل آثارش همواره مورد استقبال طلاب و دانش پژوهان، در دوره‌های پس از او قرار می‌گرفته است. وی افزون بر آموزش و تربیت دانشمندانی مانند ملاصدرا، محمدتقی مجلسی و ملامحسن فیض كاشانی؛ چند مدرسه در اصفهان تأسیس كرد و كوشید با دعوت از دانشمندان بنام برای تدریس در آن‌ها، بر غنای این مراكز آموزشی بیفزاید.
جالب وخواندنی بود ممنون 
