به گزارش شهدای ایران،خلعتبری، برای توجیه شادی عجیب بعد از گل خود، می‌گوید که او یک فوتبالیست حرفه‌ای است و بازیکنان حرفه‌ای، از به ثمر رساندن گل برای تیم خودشان، به خوشحالی می‌پردازند.

شاید حافظه ما اشتباه یاری می‌کند، اما همین فصل گذشته بود که آلوارو موراتا، بعد از آن که رفت و برگشت، در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، برای یوونتوس مقابل رئال مادرید گل زنی کرد، به شادی بعد از گل نپرداخت و دست‌های خود را بالا آورد. از آن مهم‌تر، زمانی که کریستیانو رونالدو برابر منچستر یونایتد گلزنی کرد، تنها دست های خود را بالا آورد و به خوشحالی بعد از گل نپرداخت.

در طول تاریخ فوتبال، همیشه بازیکنانی که در تیمی مورد حمایت هواداران بودند، زمانی که برابر تیم سابق خود بازی می‌کردند، برای احترام به هواداران، شادی بعد از گل نمی‌کردند. فارغ از آن که رابطه‌ش با باشگاه چگونه بوده است.

خلعتبری در ضمن نباید فراموش کند برای آوردن او به پرسپولیس، این باشگاه چه لابی‌هایی کرد. برای جلب نظر باشگاه اماراتی، پرسپولیس مجبور شد منابع مالی زیادی را از جاهای مختلف تامین کند. اگر این کار انجام نمی شد و او در لیگ امارات، با اسم معجولش بازی می‌کرد، شاید دیگر نمی‌توانست داخل ایران، یک بازیکن حرفه ای باشد.

آیا رونالدو، موراتا، فرانک لمپارد و ده ها فوتبالیست بزرگ دیگر که برابر تیم سابق خود گل‌زنی کرده و خوشحالی نکردند، اصول حرفه‌ای را نمی‌دانستند و فوتبالیست حرفه ای نبودند؟ فقط خلعتبری اصول حرفه ای را بلد است؟