به گزارششهدای ایران، در اسلام جایگاه زن و مرد به عنوان مکمل همدیگر تعریف شده است که در صورت عدم همراهی هر کدام از آن دو، هیچ کدام به هدف مطلوب از زندگی نخواهند رسید. بنابراین هیچ مردی بدون زن خوب و هیچ زنی بدون مرد خوب به قله های خوشبختی مادی و معنوی نخواهند رسید. در این متن که از کتاب همسرداری آیت الله امینی استفاده شده است، به یک نقش اساسی و بنیادی بانوی خانه در جهت رفع هم و غم دل شوهر، اشاره می کنیم.

 

دلداری از شوهر و مدیریت روح و روان

 

مقدمه:

دشواری زندگی بر دوش مرد است. مخارج خانواده را به هر طور شده باید تامین کند، در خارج منزل با صدها مشکل مواجه می شود. ممکن‌است مورد توهین یا توبیخ رئیس قرار بگیرد، ممکن است‌ با اذیت و کارشکنی همکارانش برخورد کند، ممکن است مطالباتش را نتواند وصول‌کند، ممکن است محل چک و سفته‌هایش را نتواند تامین کند، ممکن است‌ به کسادی بازار و عدم درآمد برخورد نموده باشد، ممکن است‌ شغل‌ مناسبی پیدا نکند، گرفتاریهای مرد یکی دو تا نیست، در زندگی روزمره با صدها از این قبیل حوادث برخورد می کند،آنهم نه یک مرتبه و دو مرتبه‌ بلکه دائما و پیوسته،کمتر اتفاق می افتد روزیکه ناراحتی تازه‌ای نداشته‌ باشد، بیخود نیست که عمر مردها غالبا کوتاهتر از زن هاست.آخر اعصاب‌ یکنفر چقدر میتواند حوادث و ناراحتی‌ها را تحمل کند!

 


انسان در اینگونه مواقع احتیاج شدیدی دارد به شخص دلسوز مهربانی که دلداریش بدهد و روح و اعصابش را تقویت کند.

 

کاری که بانوی خانه باید انجام دهد

 

بانوی خانه؛ شوهر شما دلسوز ندارد، احساس غربت و تنهایی‌می کند، از مشکلات فرار نموده به محیط خانه و شما پناه می آورد، به‌دلجویی های تو نیازمند است، اگر با روی درهم کشیده و اوقات تلخ وارد منزل شد و آثار ناراحتی را در چهره‌اش مشاهده نمودی سلام و تعارف تو از همه روز گرمتر باشد، اسباب استراحت و غذا و چای او را زود فراهم‌کن، درباره موضوعات دیگر اصلا صحبت نکن، ایراد نگیر،تقاضا نکن، از گرفتاری های خودت شکایت و درد دل نکن، بگذار خوب استراحت کند، اگر گرسنه است‌ سیر شود، اگر سرما خورده گرم شود، اگر گرما خورده‌ خنک شود، آنگاه که از خستگی در آمد و اعصابش راحت‌ شد با زبان‌ خوش سبب ناراحتی‌اش را بپرس.

 

اگر دیدی باز هم میل ندارد صحبت کند اصرار نکن، اما اگر شروع به درد دل کرد خوب گوش‌ بده، تمام حواست پیش او باشد، از خنده بیجا جدا اجتناب کن، بلکه از شنیدن عوامل ناراحتی او اظهار تاسف کن، طوری وانمود کن که بیش از خودش از عوامل گرفتاری او اندوهگین هستی، با اظهار محبت و دلسوزی زخمهای دلش را مرهم‌ بگذار، با نرمی و ملایمت دلداریش بده، موضوع را در نظرش کوچک و بی‌اهمیت جلوه بده، او را در قبال حل مشکل تشجیع کن. بگو: اینگونه‌ حوادث از لوازم لاینفک زندگی است و برای همه کس اتفاق می افتد، چندان مهم نیست، انسان میتواند با نیروی صبر و استقامت‌ بر مشکلات‌ پیروز گردد، اما به شرط اینکه خودش را نبازد ،اصولا مردانگی و شخصیت انسان در اینگونه موارد ظاهر می شود، غصه نخور، صبر و کوشش‌کن تا مشکل حل شود، اگر احتیاجی به راهنمایی دارد و راهی به نظرت‌ میرسد پیش پایش بگذار و اگر راه صحیحی به نظرت نرسید پیشنهاد کن‌ با یکی از دوستان یا خویشان عاقل و خیر خواه مشورت کند.

 


خانم محترم،

 

شوهرت در مواقع گرفتاری به مهربانیها و دلجویی های‌تو نیازمند است. باید به داد او برسی و مانند یک پرستار مهربان بلکه یک‌ روانپزشک دلسوز از او دلجویی کنی، از این بالاتر بگویم، باید شخصیت‌ خویش را به اثبات رسانی و شوهرداری کنی، آری پرستار و روانپزشک‌ کجا می توانند مانند یک بانوی فداکار شوهرداری کنند؟ غافلی که مهربانیها و دلداریهای تو چه اثر معجز نمایی در روح شوهرت میگذارد! دل و اعصابش را آرام میکند، به زندگی دلگرم میشود، برای مبارزه با مشکلات‌ آماده میگردد، می‌فهمد که در این جهان تنها و بیکس نیست، به وفا و صمیمیت تو اطمینان پیدا می کند، دوستدار و عاشق تو و اخلاقت می شود، پیمان زناشویی شما استوار و محکم می گردد.

 


حضرت صادق علیه السلام فرمود:«در دنیا چیزی بهتر از همسرشایسته وجود ندارد. زنیکه شوهرش از دیدار او مسرور و شاد گردد. بحار ج 103 ص 217.