سيجان روستايي است حوالي كيلومتر ۳۰ جاده چالوس، جايي كه همين دو هفته قبل قهر طبيعت ۵ نفر از ساكنانش را به كام مرگ كشاند. سيجان از جمله روستاهايي است كه در جريان سيل دو هفته قبل با بيشترين آسيب مواجه شد. اكنون دو هفته پس از غوغاي سيل، اوضاع سيجان تفاوت چنداني با دقايقي پس از حادثه ندارد. تمام حجم رودخانه اين روستا را سنگ هاي چند تني و گل و لاي فراگرفته و اهالي همچنان مشغول تخليه لجن و بقاياي سيل از خانه هايشان هستند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از روابط عمومی بسیج سازندگی، حاج حميد عسگري از جمله ساكنان سيجان است كه علاوه بر تخريب بخشي از منزل، خودرواش نيز طعمه سيل شده است. همانطور كه مشغول بيرون كشيدن لجن ها از درون خانه است، شرح واقعه را مي گويد: "ساعت ۷ بعد از ظهر بود كه ديديم يك دفعه آسمان سياه شد، باد شديدي آمد و همه فرار كردند به طرف خانه شان و بعد باران شروع شد. باران براي ۱۳،۱۴ دقيقه اي قطع شد كه ناگهان ديديم سيل جاري شده است، سيل ابتدا همه حجم رودخانه را پر كرد، اما كم بعد در نتيجه گير كردن درخت هاي شكسته شده زير پل ها، آب طغيان كرد و از رودخانه خارج شد. سيل ديوار خانه ام را خراب و ماشينم را برداشت و برد. متاسفانه ۵ نفر كشته شدند، مسئولان ۲۰ دقيقه بعد از سيل با وجود يك طرفه بودن جاده چالوس خودشان را به روستا رساندند كه جاي تشكر دارد."
در گذشت ۵ نفر در روستايي كوچك كه حداكثر ۴۰ خانوار را در خود جاي داده، ضايعه بزرگي است، فراتر از خسارت هاي مالي، مردم روستا از مرگ همولايتي هايشان ناراحتند، بنرهاي تسليت با عكس بزرگ در گذشتگان روي ديوار تعادي از خانه ها خودنمايي مي كند.
فريدون رسولي هم كه سيل وانت پيكانش را با خود برده، خاطرنشان مي كند: ماشينم در ارتفاع چند متري از سطح رودخانه پارك بود. سيل كه آمد از ترس جانم، ماشين را رها كردم و وانتم رفت كه رفت. سريع رفتم به خانه و زن و بچه را بردم به ارتفاعت كوه، چند ساعتي آنجا بوديم، وقتي برگشتيم فضاي دلخراشي بر روستا حاكم بود، صداي شيون و زاري بلند بود و مردم دنبال اعضاي خانواده شان مي گشتند. سيل تيرهاي چراغ برق روستا را برد و برق قطع شد، اما خدا را شكر اداره برق استان البرز اجازه نداد بيش از ۱۶ ساعت بي برقي بكشيم. هلال احمر، بخش داري، بسيج سازندگي و ... هم الحمدلله بلافاصله خودشان را رساندند."
او در ادامه ساخت پل هاي غير قانوني و بي رويه و نظارت نامناسب دهيار را عامل افزايش خسارت هاي سيل عنوان مي كند و مي گويد: "درست است كه سيل واقعا سنگين بود اما پل هاي بي قاعده اي كه روي رودخانه ساخته شده باعث شد درختان و سنگ هايي كه سيل آن ها را از جا كنده بود، گير كنند و مسير رودخانه مسدود شود، در نتيجه آب طغيان كند و وارد منازل شود. متاسفانه دهيار نظارت درستي بر وضعيت پل ها ندارد، متر به متر پل ساخته اند روي رودخانه."
آقاي رسولي به بالادست دِه راهنمايي مان مي كند، منطقه اي كه بيشترين خسارت را از سيل ديده. منزلي را نشان مان مي دهد كه سيل تا نزديكي هاي سقف آن رسيده و لجن همه وسايل خانه را دفن كرده است. او مي گويد: "پيرمردي كه صاحب خانه است، همه چيزش را از دست داد، شوكي به پيرمرد وارد شد كه او را از حال عادي خارج كرد، همه زندگي اش از بين رفت، هر چند دقيقه يك بار مي آمد با بهت و حسرت نگاه مي كرد به خانه مخروبه اش و دوباره مي رفت و دوباره بازمي گشت. تا اينكه يك روز ديديم مامور بيمه آمد به روستا و گفت آمده ايم براي تعيين خسارت. گفتيم ما كه بيمه نيستيم! گفتند اتفاقا شما بيمه هستيد و خودتان خبر نداريد، همه خسارت سيل را پرداخت مي كنيم. متوجه شديم كه در زمان دولت دهم ۴۱ روستاي اين منطقه كه احتمال وقوع سيل در آن بالاست، از طرف دولت به ازاي هر واحد فقط ۱۵ هزار تومان بيمه شده است. خدا پدر و مادر باعث و باني اش را بيامرزد، نمي شود گفت مردم چقدر خوشحال شدند، براي خانه همين پيرمرد ۱۵ ميليون تعيين كردند. ما با ۱۵ هزار تومان بدون اينكه بدانيم بيمه شديم، امروز اگر كسي بخواهد خانه اش را بيمه كند ميليون ها تومان بايد بپردازد."
نهادهاي مختلف امكاناتشان را به روستا گسيل كرده اند، انواع ماشن آلات راهداري مشغول تخليه تخته سنگ هاي عظيم و گل و لايي هستند كه حجم رودخانه را به طور كامل پر كرده اند، با اين وجود سرعت بازسازي كند است، با اين وضعيت معلوم نيست سيجان چه زماني مثل روز اولش مي شود.
عباس نجفي از اعضاي پايگاه مقاومت بسيج شهداي سيجان در همين زمينه مي گويد: "مشكل اصلي ما كمبود ماشين آلات راهداري است، به تعداد بيشتري بيل مكانيكي، لودر، كمپرسي و ... احتياج داريم، در غير اين صورت اگر با همين سرعت بخواهيم كار كنيم، تا ۳ ماه ديگر هم اوضاع همين طور خواهد بود. بخش هاي زيادي از رودخانه بالادست روستا را نمي توان با ماشين آلات راهداري پاكسازي كرد، در آنجا فقط نيروي انساني مي تواند كار كند، همين حالا بچه هاي بسيج بالادست روستا مشغول به كارند، دو روز بعد از سيل بود كه ۴ تيم از بسيج سازندگي براي كمك رساني به روستا آمد، نزديك ۱۰۰ بسيجي به ما كمك مي كنند، آن ها در وهله اول لجن و گل و لاي را از درون منازل سالمندان و افراد ناتوان بيرون كشيدند، نيمي از ارتفاع حسينيه روستا را گل و لاي گرفته بود كه بچه هاي بسيج آن را تخليه كردند، و بعد رفتند سراغ تخليه نهرها. كار زيادي باقي مانده مخصوصا كه از باغات مردم هم بايد گل و لاي را خارج كرد."
فريدون رسولي هم كه سيل وانت پيكانش را با خود برده، خاطرنشان مي كند: ماشينم در ارتفاع چند متري از سطح رودخانه پارك بود. سيل كه آمد از ترس جانم، ماشين را رها كردم و وانتم رفت كه رفت. سريع رفتم به خانه و زن و بچه را بردم به ارتفاعت كوه، چند ساعتي آنجا بوديم، وقتي برگشتيم فضاي دلخراشي بر روستا حاكم بود، صداي شيون و زاري بلند بود و مردم دنبال اعضاي خانواده شان مي گشتند. سيل تيرهاي چراغ برق روستا را برد و برق قطع شد، اما خدا را شكر اداره برق استان البرز اجازه نداد بيش از ۱۶ ساعت بي برقي بكشيم. هلال احمر، بخش داري، بسيج سازندگي و ... هم الحمدلله بلافاصله خودشان را رساندند."
او در ادامه ساخت پل هاي غير قانوني و بي رويه و نظارت نامناسب دهيار را عامل افزايش خسارت هاي سيل عنوان مي كند و مي گويد: "درست است كه سيل واقعا سنگين بود اما پل هاي بي قاعده اي كه روي رودخانه ساخته شده باعث شد درختان و سنگ هايي كه سيل آن ها را از جا كنده بود، گير كنند و مسير رودخانه مسدود شود، در نتيجه آب طغيان كند و وارد منازل شود. متاسفانه دهيار نظارت درستي بر وضعيت پل ها ندارد، متر به متر پل ساخته اند روي رودخانه."
آقاي رسولي به بالادست دِه راهنمايي مان مي كند، منطقه اي كه بيشترين خسارت را از سيل ديده. منزلي را نشان مان مي دهد كه سيل تا نزديكي هاي سقف آن رسيده و لجن همه وسايل خانه را دفن كرده است. او مي گويد: "پيرمردي كه صاحب خانه است، همه چيزش را از دست داد، شوكي به پيرمرد وارد شد كه او را از حال عادي خارج كرد، همه زندگي اش از بين رفت، هر چند دقيقه يك بار مي آمد با بهت و حسرت نگاه مي كرد به خانه مخروبه اش و دوباره مي رفت و دوباره بازمي گشت. تا اينكه يك روز ديديم مامور بيمه آمد به روستا و گفت آمده ايم براي تعيين خسارت. گفتيم ما كه بيمه نيستيم! گفتند اتفاقا شما بيمه هستيد و خودتان خبر نداريد، همه خسارت سيل را پرداخت مي كنيم. متوجه شديم كه در زمان دولت دهم ۴۱ روستاي اين منطقه كه احتمال وقوع سيل در آن بالاست، از طرف دولت به ازاي هر واحد فقط ۱۵ هزار تومان بيمه شده است. خدا پدر و مادر باعث و باني اش را بيامرزد، نمي شود گفت مردم چقدر خوشحال شدند، براي خانه همين پيرمرد ۱۵ ميليون تعيين كردند. ما با ۱۵ هزار تومان بدون اينكه بدانيم بيمه شديم، امروز اگر كسي بخواهد خانه اش را بيمه كند ميليون ها تومان بايد بپردازد."
نهادهاي مختلف امكاناتشان را به روستا گسيل كرده اند، انواع ماشن آلات راهداري مشغول تخليه تخته سنگ هاي عظيم و گل و لايي هستند كه حجم رودخانه را به طور كامل پر كرده اند، با اين وجود سرعت بازسازي كند است، با اين وضعيت معلوم نيست سيجان چه زماني مثل روز اولش مي شود.
عباس نجفي از اعضاي پايگاه مقاومت بسيج شهداي سيجان در همين زمينه مي گويد: "مشكل اصلي ما كمبود ماشين آلات راهداري است، به تعداد بيشتري بيل مكانيكي، لودر، كمپرسي و ... احتياج داريم، در غير اين صورت اگر با همين سرعت بخواهيم كار كنيم، تا ۳ ماه ديگر هم اوضاع همين طور خواهد بود. بخش هاي زيادي از رودخانه بالادست روستا را نمي توان با ماشين آلات راهداري پاكسازي كرد، در آنجا فقط نيروي انساني مي تواند كار كند، همين حالا بچه هاي بسيج بالادست روستا مشغول به كارند، دو روز بعد از سيل بود كه ۴ تيم از بسيج سازندگي براي كمك رساني به روستا آمد، نزديك ۱۰۰ بسيجي به ما كمك مي كنند، آن ها در وهله اول لجن و گل و لاي را از درون منازل سالمندان و افراد ناتوان بيرون كشيدند، نيمي از ارتفاع حسينيه روستا را گل و لاي گرفته بود كه بچه هاي بسيج آن را تخليه كردند، و بعد رفتند سراغ تخليه نهرها. كار زيادي باقي مانده مخصوصا كه از باغات مردم هم بايد گل و لاي را خارج كرد."
