به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ یک کوچه به نام شهید «اکبر سرپرست» که هنوز پیکرش بازنگشته و یا در میان شهدای گمنام تدفین شده است به همراه خانه 2 شهید آن کوچه با دستور قضایی تخریب شد.

بنا براین گزارش، شنیدن این خبر باعث شد تا سری به منطقه مجیدیه تهران یعنی جایی که کوچه شهید «اکبر سرپرست» قرار گرفته است بزنیم و با مادر شهید در مورد علت خرابی خانه های این کوچه به ویژه خانه 3 شهید گفت و گو کنیم.



55 سال در آن خانه زندگی کردیم و حالا آواره شده ایم

عبارت بالا جمله ای است که مادر شهید به محض دیدنمان شروع به گفتن می کند. مادر شهید «اکبر سرپرست» درباره تخریب خانه اش می گوید: اهالی این کوچه که حدوداً 15 خانه بود قبل از انقلاب این زمین ها را خریده و کم کم ساخته اند. آن زمان بعد از اینکه زمین را خریدیم و آرام آرام 3 طبقه ساختیم و کار ساخت تمام شد، یک فردی که می گفتند بهایی است در زمان شاه از ما شکایت کرده بود که همان موقع مشحص شد دو قطعه زمین در این کوچه وجود داشته (البته آن موقع که کوچه نبود) و زمین ها قرینه همدیگر بودند و در ثبت اسناد زمان طاغوت اشتباهاً زمین سمت راستی را فروخته و سند زده بودند در حالی که باید زمین سمت چپی را می زدند و همان موقع گفتند چون ارزش زمین فرقی ندارد، آن فرد بهایی زمین سمت چپی را بردارد چون همه مردم خانه هایشان را در آن زمین ساخته بودند. اما حالا بعد از 55 سال زندگی در آن کوچه وراث آن آقا آمده و شکایت کردند اما نه احضار شدیم و نه دفاعی کردیم فقط یک روز در زمان انتخابات ریاست جمهوری برگه ای به دست ما رسید که نوشته بود 10 روز فرصت دارید تخلیه کنید وگرنه قلع و قمع می شود.


خانواده 3 شهید درکوچه زندگی می کردند

مادر شهید سرپرست می گوید: در کوچه ما خانواده 3 شهید زندگی می کردند که بچه هایشان از قبل از انقلاب همین جا بزرگ شدند و بعد به جبهه رفتند و تابوت هایشان را همین جا آوردند. فقط پیکر بچه  من هنوز برنگشته است و مفقود الاثر است. مادر شهید می گوید: با مینی بوس می آمدند و هر هفته چند خانه را خراب می کردند، برخی از خانواده ها آنقدر از قلع و قمع ترسیده بودند که رفتند و اصلا برنگشتند. پدر و مادر آن 2 شهید دیگر معلوم نیست کجا زندگی می کنند اما می دانم وضعشان خیلی بد بود و حالشان هم از وضعشان بدتر بود.

پسرم با وارث صحبت کرد اما فایده ای نداشت

مادر شهید می گوید: وقتی وارث آن بهایی آمدند تهران، پسرم با ایشان صحبت کرد و بعد از نامه قلع و قمع چند بار از ایشان درخواست کرد که حتی اگر حق شما هم باشد به هر حال ارزش هر دو زمین یکی است و با این تفاوت که حالا 55 سال است که به دلیل اشتباه اداره ثبت اسناد اینجا خانه هایی ساخته شده و مردم زندگی می کنند. پس شما هم از شکایت بگذرید من خودم از خانواده ها پول جمع می کنم و خسارت شما را می دهم اما شاکی فقط خندید و روزی هم که برای تخریب خانه آمده بودند شاکی برای ماموران نوشابه و آب میوه می خرید و آنها تخریب می کردند.



زندگی در زیر زمین 9 متری

این مادر شهید مفقود الاثر حالا مجبور است بعد از خانه 3 طبقه اش در یک زیر زمین 9 متری که فقط تخت خوابش جا می شود زندگی کند. مادر شهید می گوید: زمانی که خانه ها را تخریب کردند، گفتند: سریع مجوز می دهیم که در زمین رو به رو خانه بسازید اما جدا از آنکه این پیر مرد ها و پیر زن ها پولشان کجا بود که خانه بسازند، الان 4 سال گذشته و هنوز شهرداری مجوز ساخت نداده است و نمی دانیم چه کنیم.

بنیاد شهید گفت: خانه ندارم بدهم

مادر شهید سرپرست که تابلوی اسم شهیدش که روزی روی کوچه نصب بوده را در آورده و در اتاقش نگهداری می کند می گوید: به بنیاد شهید مراجعه کردم و موضوع را تشریح کردم و گفتم اگر مسکن مهر یا خانه ای برای من هماهنگ کنند تا زنده ام در آن بنشینم یا خانه ای بسازم  اما بنیاد شهید گفت ما خانه نداریم به شما بدهیم!


"در شهر" آمد گزارش گرفت اما اجازه پخش ندادند

مادر شهید «اکبر سرپرست» می گوید یک بار با خواهش اهالی کوچه گزارشگر "در شهر" آمد و از محله فیلم گرفت اما بعداً اجازه پخش ندادند و حالا ما مانده ایم و این کوچه خالی و نمی دانیم چه کنیم. البته آن فرد که حکم تخریب خانه های ما را گرفت، خودش هم در آن زمین چیزی نساخته است. اصلا انگار قصد دیگری داشته و الان 4 سال است که آن زمین خالی افتاده است.

گوشه ای از درد و دل این مادر شهید را در زیر می بینید:

دانلود