هرچند خیلی ها گمان می کنند تعیین ضوابط معین برای نوع پوشش در محیط تحصیل و کار فقط مربوط به کشورماست اما حقیقت این است که در همه جای دنیا قوانینی در این باره وجود دارد حتی در آمریکا که به غلظ تصور می شود مردمش در هر محیطی می توانند هر طور دل شان می خواهد لباس بپوشند.
به گزارش شهدای ایران سیلوا ستوئل، دختر 17 ساله آمریکایی است که این روزها یکی از قوانین مربوط به پوشش در محل کار را زیر پا گذاشته و تاوانش را هم پرداخته است و گلایه اش در توئیتر به گوش روزنامه هایی مثل ایندیپندنت رسیده و سوژه شان شده است.
سیلوا با یک تاپ آبی و شلوارکی قرمز و پاچه کوتاه به محل کارش رفته و همین که چشم رئیسش به لباس هایش افتاده از او خواسته به خانه برگردد و لباسی مناسب محیط کار بپوشد.
چیزی که او را شوکه کرده این است که لباس هایش را از بخش « لباس کار» در همان فروشگاه محل اشتغالش خریده است. او البته رد نکرده که رئیسش در زمان استخدام به او تذکر داده بود فروشگاهش مثل همه فروشگاه های دیگر محدودیت هایی درباره نوع پوشش برای کارکنانش وضع کرده است اما عذر تقصیر این سیلوا جالب است او می گوید « رئیسم قبلا به من گفته بودند که سر کار نباید شلوار جین، تی شرت، دامن زیادی کوتاه و رکابی بپوشم اما درباره شلوارک پاچه کوتاه چیزی نگفته بود. »
اما به هر حال هرچقدر هم سیلوا گلایه کند و غر بزند ، نظر رئیس شرکتش عوض نمی شود و او نمی تواند با لباس های بدن نما به محل کار بیاید. بر خلاف تصور عمومی، چه در آمریکا و چه در اروپا معمولا به کسانی که مایلند در شرکتی یا فروشگاهی شناخته شده ، مشغول به کار شوند درباره نوع پوشش هشدارهایی داده می شود و حتی پوشش شایسته یکی از نکاتی است که برای مصاحبه های شغلی در موردش به داوطلبان تذکر داده می شود .
توجه به پوشش در اروپا و آمریکا فقط مختص محیط های کار نیست و در دانشگاه های این کشورها نیز سر و وضع دانشجوها مورد توجه است برای در دانشگاه تگزاس پوشیدن لباس های تنگ، چسبان یا بدن نما و استفاده از عطرهای تند و تحریک کننده برای زنان و مردان ممنوع است و در دانشگاه آکسفورد انگلستان خالکوبی و استفاده از دامن ها و شلوارک های بالاتر از زانو غیرمجاز است اما مهم این است که حتی اگر قانونی درباره محدودیت های نوع لباس در محیط کار یا دانشگاه به خارجی ها تذکر ندهد عرف اجتماعی آنها را به مرحله ای رسانده که بیشترشان می دانند برای کار در سازمانی مهم یا تحصیل در دانشگاه نباید لباس شب یا راحتی بپوشند و این همان اصلی است که هم اکنون برخی دانشجویان یا شماری از شاغلان سازمان ها و شرکت های کشور خودمان به آن توجه نمی کنند و در محیط تحصیل یا اشتغال شان ، شبیه به مهمانان یک مهمانی مجلل یا صاحبخانه هایی با لباس های راحتی هستند.
آراستگی یکی از نشانه های علاقه یک فرد به خودش و محیط اطرافش است اما پوشش و آرایش نامتناسب با محیط این گروه ها ثابت می کند آنها هنوز با عرف اجتماعی که پوشش صحیح را یادشان بدهد آشنا نیستند یا مایلند مرزشکنی کنند و مسئولان ارشدشان هم عمدی یا غیرعمدی، سخت گیری و نظارتی در این زمینه ندارند.
*جام جم
سیلوا با یک تاپ آبی و شلوارکی قرمز و پاچه کوتاه به محل کارش رفته و همین که چشم رئیسش به لباس هایش افتاده از او خواسته به خانه برگردد و لباسی مناسب محیط کار بپوشد.
چیزی که او را شوکه کرده این است که لباس هایش را از بخش « لباس کار» در همان فروشگاه محل اشتغالش خریده است. او البته رد نکرده که رئیسش در زمان استخدام به او تذکر داده بود فروشگاهش مثل همه فروشگاه های دیگر محدودیت هایی درباره نوع پوشش برای کارکنانش وضع کرده است اما عذر تقصیر این سیلوا جالب است او می گوید « رئیسم قبلا به من گفته بودند که سر کار نباید شلوار جین، تی شرت، دامن زیادی کوتاه و رکابی بپوشم اما درباره شلوارک پاچه کوتاه چیزی نگفته بود. »
اما به هر حال هرچقدر هم سیلوا گلایه کند و غر بزند ، نظر رئیس شرکتش عوض نمی شود و او نمی تواند با لباس های بدن نما به محل کار بیاید. بر خلاف تصور عمومی، چه در آمریکا و چه در اروپا معمولا به کسانی که مایلند در شرکتی یا فروشگاهی شناخته شده ، مشغول به کار شوند درباره نوع پوشش هشدارهایی داده می شود و حتی پوشش شایسته یکی از نکاتی است که برای مصاحبه های شغلی در موردش به داوطلبان تذکر داده می شود .
توجه به پوشش در اروپا و آمریکا فقط مختص محیط های کار نیست و در دانشگاه های این کشورها نیز سر و وضع دانشجوها مورد توجه است برای در دانشگاه تگزاس پوشیدن لباس های تنگ، چسبان یا بدن نما و استفاده از عطرهای تند و تحریک کننده برای زنان و مردان ممنوع است و در دانشگاه آکسفورد انگلستان خالکوبی و استفاده از دامن ها و شلوارک های بالاتر از زانو غیرمجاز است اما مهم این است که حتی اگر قانونی درباره محدودیت های نوع لباس در محیط کار یا دانشگاه به خارجی ها تذکر ندهد عرف اجتماعی آنها را به مرحله ای رسانده که بیشترشان می دانند برای کار در سازمانی مهم یا تحصیل در دانشگاه نباید لباس شب یا راحتی بپوشند و این همان اصلی است که هم اکنون برخی دانشجویان یا شماری از شاغلان سازمان ها و شرکت های کشور خودمان به آن توجه نمی کنند و در محیط تحصیل یا اشتغال شان ، شبیه به مهمانان یک مهمانی مجلل یا صاحبخانه هایی با لباس های راحتی هستند.
آراستگی یکی از نشانه های علاقه یک فرد به خودش و محیط اطرافش است اما پوشش و آرایش نامتناسب با محیط این گروه ها ثابت می کند آنها هنوز با عرف اجتماعی که پوشش صحیح را یادشان بدهد آشنا نیستند یا مایلند مرزشکنی کنند و مسئولان ارشدشان هم عمدی یا غیرعمدی، سخت گیری و نظارتی در این زمینه ندارند.
*جام جم
