شهدای ایران: اصغررضایی گماری برای غواصان و شهدای خط شکن شعری سروده است. این شعر به شرح زیر است:

* بی بال پریدن


(1)

دیر
خیلی دیر
تو را به پرواز در آوردیم
اما عجیب،
خوب به پرواز در آمدی
با بال هایی که عمری بسته بودند

(2)

بوسه مادر
بر دست های کوچکت
بهانه ی بزرگی بود
تا ماهی ها را
زنده پیدا کنیم!

(3)

نامتان را
فراموش کرده ایم
همچون پرندگانی که می میرند
اما،
پروازتان را فراموش نمی کنیم

(4)

کاش زودتر آمده بودید
و می فهمیدیم
شعرهای فروغ دروغ نیستند!
که هر چیزی را در خاک بکاری
روزی سبز خواهند شد
اما نمی دانم
چرا کسی نفهمید!
گل هایی که در آب می رویند
چرا در خاک کاشتند!

(5)

باران برای آمدن
باد را می خواهد
آفتاب برای آمدن
صبح را
اما شما وقتی آمدید
که انارها رسیده بودند
شبیه لبخندی در دستان خدا

(6)

تا چند کوچه
دوتر از کوچه ما
درخت ها میوه داده اند و سبز شده اند
نه اینکه بهار آمده باشد
نه...!
تنها به خاطر توست
که با رفتنت
کوچه را شهید کرده ای!

(7)

با آخرین باران سال
رفتی،
و با اولین باد سال
سربندت را فرستادی
تا بر روی سیم های خاردار
به رقص درآید
این تنها گلی ست
که بر روی خار روئیده است

(8)

فراموش کردنتان
بال شکسته ای ست
که هیچ کس را
به پرواز در نمی آورند
نه در آب
نه در ماه

(9)

هدیه تولدم
بال بود
بی بال پریدن را تو یادم دادی