معاون دانشجویی دانشگاه دامغان گفت: ما برای تدفین شهدا در دانشگاه لحظه شماری می کنیم؛ اما نگرانیم شهدا در دانشگاه ما حضور پیدا کنند و ...
به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ سال هاست از تدفین شهدا در دانشگاه ها می گذرد و اولین دانشگاهی که به این وادی پر برکت قدم نهاد، داشگاه بزرگ صدا و سیما بود. به گفته سردار باقر زاده، رئیس سازمان حفظ و نشر ارزش‌‌های دفاع مقدس، طراح این طرح، علی لاریجانی، رئیس مجلس شوراس اسلامی بود که در ملاقاتی اتفاقی که با سردار باقر زاده داشته این طرح را مطرح می کند.
البته تدفین پیکر پاک شهدا در دانشگاه های دولتی از سال 84 سرعت گرفت تا جایی که تا پایان سال 87 تدفین پیکرهای پاک شهدای گمنام در 62 واحد دانشگاهی کشور انجام شد.
این طرح در دانشگاه ها مخالفانی داشته که اکثرا نه دلایل منطقی برای مخالفتشان داشته اند و نه حرکت درستی برای نشان دادن مخالفتشان و بارزترین این رفتار را در مراسم تدفین در دانشگاه صنعتی شریف نظاره گر بودیم که قلم از نوشتن آن شرم دارد.
اما دانشگاه دامغان سال هاست که چشم انتظار شهدا برای میزبانی نشسته؛ اما هنوز لایق میزبانی شهدا نشده است
در اولین جست و جو به سراغ مسئولان دانشگاه رفتیم تا شاید دلیل تدفین شهدا در دانشگاه را از زبان آن ها بشنویم که در بین صحبت‌های مسئولان به مطالب ضد و نقیض برخوردیم و صدالبته مسئولانی که به گفته خودشان مسئولیت رسمی در دانشگاه ندارند؛ اما تمام مسئولان رسمی ما را به آن ها ارجاع می دادند.
اولین گام ها برای تدفین شهدا در دانشگاه دامغان در بهمن ماه 85 برداشته شده و دانشگاه خواستار آن شده که یادمانی از شهدای گمنام را به عنوان یک قطب فرهنگی داشته باشد و در سال 86 مکاتبات خود را به بنیاد شهید و ایثارگر استان و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و سازمان حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس شروع کرده است.
در بهمن ماه سال 90 از طرف سازمان حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس که متولی تدفین شهدای گمنام است، نماینده سردار باقر زاده به دانشگاه برای بازدید از دانشگاه و احتمالاَ یافتن مکانی برای ایجاد یادمان و سپس تدفین به دانشگاه دامغان می آید. به گفته سعیدالرضا اسلامی، معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه در آن زمان سه نقطه برای این کار در نظر گرفته شد، مقابل مسجد دانشگاه که از طرف سازمان حفظ و نشر اعلام شد که این مکان خود یک قطب فرهنگی است و ما درصدد ایجاد یک قطب فرهنگی دیگر هستیم و کاندیداتوری این محل رد شد؛ مکان دوم سایت B دانشگاه است که به گفته اسلامی نظر دانشگاه به این محل بود؛ اما با مخالفت سازمان حفظ و نشر مواجه شد و مکان سوم که باغ پسته فعلی دانشگاه است که مورد تایید سازمان حفظ و نشر هم قرار گرفت و این محل مورد توافق دانشگاه و سازمان حفظ و نشر قرار گرفت.
با توجه به تصویب این محل انتظار می رفت حداقل از تابستان 91 کار ایجاد یادمان شروع شود؛ اما با اینکه سال 91 به دقایق پایانی خود نزدیک می شد، خبری از ایجاد یادمان هم نشد.
وقتی ما دلیل عدم انجام این کار را از علی حقیقی اصل، رئیس دانشگاه جویا شدیم، گفت: سازمان حفظ و نشر در حال حاضر شهید برای تدفین ندارد؛ اما ما آمادگی برای ایجاد یادمان آمادگی داریم.
اکبر هاشمی برزآبادی، معاون دانشجویی دانشگاه در این خصوص گفت: شواری دانشگاه به توافق کلی برای مکان و شکل ساختارش نرسیده است.
وی افزود: من برای این کار لحظه شماری می کنم؛ اما این طرح مشکلی هم دارد و من نگرانم شهدا در دانشگاه ما حضور پیدا کنند و ما شاهد حرکات ناشایست از طرف برخی باشیم که چیزی جز شرمندگی برای ما مقابل شهدا ندارد.
حقیقی اصل در جواب سئوالی مبنی بر اینکه آیا مشکل اقتصادی هم یکی از موانع این کار هست، گفت: قسمتی از هزینه ساخت یادمان به عهده دانشگاه و قسمتی به عهده وزارتخانه و قسمتی از اعتبار هم را باید سازمان حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس تامیین کند که از طرف این دو نهاد هیچ اقدامی صورت نگرفته است؛ اما این ها مشکل اساسی نیست و مشکل همان نداشتن شهید است.
جالب آن است یکی از مسئولان دانشگاه که نخواست نامش فاش شود، در این رابطه به ما گفت: دلیل اصلی عدم ایجاد یادمان، از طرف دانشگاه است و اینکه دانشگاه از سازمان حفظ و نشر تقاضای تامین کامل بودجه را داشته اما سازمان هم با این کار مخالفت کرده است.
با ارتباطی که با سازمان حفظ و نشر داشتیم، آن ها اعلام کردند که شرط اصلی ما ایجاد یادمان هست وگرنه شهید هست.
وقتی این موضوع را با ریاست دانشگاه مطرح کردیم، در جواب گفت: دانشگاه آزاد دامغان سه ماه هست که یادمانشان آمده است؛ اما هنوز از طرف سازمان حفظ و نشر خبری نشده!
همچنین هاشمی، معاون دانشجویی دانشگاه دامغان در خصوص تدفین شهدا در دانشگاه دامغان گفت: به طور کلی من اعتقاد دارم مدیون شهدا هستیم؛ چرا که وجود شهدا در دانشگاه یادآور آرمان ها و ارزش های انقلاب است.
این کار چه تاثیری در تقویت روحیه معنوی برای قشر دانشجو دارد؟
می تواند نهایت تاثیر را داشته باشد؛ به شرط اینکه در حاشیه حضور این عزیزان، کار فرهنگی خوبی هم صورت بگیرد؛ اما اگر خدایی نکرده در کنار حضور این عزیزان ما شاهد باشیم که روز به روز از لحاظ فرهنگی و نمادهای ارزش های اسلامی در جامعه عقب گرد داریم، مایه شرمساری یک عده را هم فراهم خواهد کرد.
شما در صحبت های خود به کار فرهنگی اشاره کردید، این کار فرهنگی شامل چه چیزهایی است؟ آیا باز هم کار فرهنگی محدود به چاپ بنر است؟
منظور از کار فرهنگی، ایجاد ابزار نبود؛ بلکه ایجاد رهیافت بود اینکه ما وسیله داشته باشیم که کار فرهنگی محسوب نمی شود، وسیله درست کردن به تنهایی کفایت نمی کند.
شما برای اینکه از یک وسیله بتوانید خوب استفاده بکنید، باید مهارت های استفاده ار اون وسیله را کسب کنید؛ منظورم این بود که در کنار ایجاد این وسیله ها، برگزاری همایش ها، برگزاری کرسی های آزاد اندیشی، نقد اندیشه ها و نه رفتارها البته این نوع مباحث هم باید در میان باشد.
از طرف دانشگاه قدمی برای این کار برداشته شده؟
اگر کاری بخواهد انجام بشود، باید همه مولفه های تاثیرگزاری و جذب مخاطب و از این قبیل پارمترها را به صورت همزمان داشته باشد. در این مقوله چند نکته مهم میشه اینکه مکان کجا باشه، نحوه ارئه چگونه باشه، نحوه ایجاد یادمان چگونه باشه، نسب ابزار های تبلیغاتی چگونه باشه، در جلسه شورای فرهنگی هم در این خصوص صحبت شده؛ اما باید یک نگاه دقیق تر و کلی تری انجام شود.
در رابطه با مکان ایجاد یادمان، آیا مکان هایی در نظر گرفته شده و اگر در نظر گرفته شده کجا تصویب شده است؟
من تا حالا هیچ مصوبه ای در این رابطه ندیدم، نمی گم شده یا نشده، من ندیدم. ولی مکان در نظر گرفته شده است، چند طرح داده شده که کجاها ایجاد بشه، اون چیزی که من در ذهنم هست، کنار مسجد بوده، کنار ساختمانی که در آینده قرار ساختمان مرکزی ایجاد بشه روبروی بلوار اصلی بوده، چند جای دیگر هم بوده که پیشنهاد شده سایت B بوده؛ اما تا به حال در این خصوص جمع بندی نشده است.
تا به حال از طرف سازمان حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس به دانشگاه آمدند؟
اطلاع ندارم.
یکی از مسئولان دانشگاه گفته که با سازمان حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس صحبت هایی شده که آن ها هم گفتند شما یادمان رو بسازید، ما شما رو در اولویت قرار می دهیم؛ این در حالی است که دانشگاه اعلام کرده که ما در حال حاضر بودجه برای این کار نداریم، آیا این ماجرا صحت دارد؟
مشکل بودجه در خیلی از زمینه ها داریم، اما این موضوع در اولویت ما هست و کارشناسی این بحث بیشتر وقت گرفته تا بحث بودجه. ما در ابتدای امر خواستیم یک کار بکنیم که با ثبات هم نباشه مثل تهیه یک تعداد بنر تبلیغاتی ولی یک مقدار دچار تردید شده بودیم که اثرگزاری لازم را نداشته باشد.
من بحث بودجه رو اصلا اطلاعی ندارم که دانشگاه ما برای این موضوع بگوید، بودجه ای نداریم، البته برای ایجاد یک یادمان ماندگار احتیاج به بودجه قابل توجهی هم داریم و دانشگاه در حال حاضر هم وضعیت مساعدی ندارد.
با توجه به گفته های شما بودجه ساخت یادمان به عهده خود دانشگاه است؟
اگه بخواهیم کاری کنیم، اینطور است مگر اینکه نهادی کمک کند و یا خیری پیدا شود؛ اما بخش اصلی آن به عهده خود دانشگاه خواهد بود.
ما کی میزبان شهدا هستیم؟
به لحاظ اقتصادی که افق خوبی در پیش داریم و مطمئن باشید رئیس دانشگاه و معاون فرهنگی پیگیر این موضوع و من باز هم اطمینان می‌دهم، هیچ کارشکنی وجود ندارد و در اولین فرصت این اتفاق می افتد.
در ادامه سعید الرضا اسلامی، معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه در خصوص تدفین شهدا در دانشگاه گفت: شهدا ذخایر معنوی جامعه و هم چراغ جامعه هستند؛ بنابراین هر اقدامی که شهدای زنده و ناظر را در دنیایی و مادی ما واقعاَ زنده نگه دارد، از جمله طرح تدفین شهدا در دانشگاه ارزشمند است.
وی افزود: بر اساس مستندات موجود، مجموعه دانشگاه دامغان، پیگیری‌هایی را در مقاطع مختلف زمانی انجام داده اند و مصوبات دانشگاه در بهمن 85، آذر ماه 86، اردیبهشت ماه 87 و آذر و دی ماه 89 و اردیبهشت ماه 90 گواهی این مدعاست.
معاون فرهنگی دامغان ادامه داد: در بهمن ماه 90 گروهی از دفتر حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس که در صدر این گروه رضایی به نمایندگی از سردار باقر زاده به دانشگاه آمد، سه نقطه پیشنهادی دانشگاه را برای ساخت یادمان بررسی و مستندات متنی و تصویری لازم را تهیه کرد.
اسلامی با بیان اینکه روبروی مسجد دانشگاه، فضای بین سلف و ساختمان خوارزمی (باغ پسته) و فضای مجتمع فرهنگی در سایت B دانشگاه از مکان های پیشنهادی بود، تصریح کرد: دانشگاه بر گزینه سوم تاکید داشت؛ چرا که برنامه های توسعه دانشگاه حکایت از تمرکز آینده دانشجویان به دلیل وجود خوابگاه های دانشجویی، سالن ورزشی، امور اداری فرهنگی، دانشکده فنی و مهندسی در آن بخش دارد و نیز در آن سایت هنوز موفق به احداث مسجد هم نشده ایم، اما بازدید کنندگان بر اساس شرایط فعلی با گزینه سوم موافق به نظر نمی‌رسیدند و با این حال قرار شد بررسی های لازم را بر اساس مستندات جمع آوری شده انجام دهند.
وی ادامه داد: در بحث احداث یادمان و ایجاد پردیس شهدا بر اساس مستندات، در آبان ماه 86 مکاتباتی بین دانشگاه و وزارت علوم و بنیاد شهید صورت گرفته است که به طور مشترک هزینه ایجاد پردیس شهدا را تامین کنند. علاوه بر این ریاست دانشگاه در فروردین ماه 90 طی نامه ای از رئیس بنیاد حفظ و نشر دفاع مقدس استان سمنان نیز در خواست تامین اعتبار لازم را کرد که جزئیات بیشتر در اختیار مشاور رئیس دانشگاه در امور شاهد و ایثارگر ( رئیس گروه شاهد و ایثارگر) است.
در ادامه حبیب بیژن وند، مسئول حوزه بسیج دانشجویی ولایت دانشگاه دامغان با استقبال از این که ما پیگیر این موضوع شدیم، بیان کرد: ما بارها در شواری فرهنگی آمادگی این نهاد ارزشی را برای این کار مقدس اعلام کردیم و به صورت جدی به دنبال این اتفاق مقدس در دانشگاه هستیم.
وی افزود: با این اتفاق به برکت وجود شهدا در دانشگاه بسیاری از مشکلات فعلی دانشگاه حل می‌شود.
بیژن وند نیز از حال و هوای فعلی دانشگاه انتقاد کرد و گفت: کار فرهنگی در دانشگاه تبدیل شده است به کار ضد فرهنگ و روز به روز شاهد افول فرهنگ از سوی چند دانشجو نما هستیم.
نتیجه گیری
با توجه به صحبت های انجام شده با مسئولان دانشگاه، مهمترین دلایل عدم ایجاد یادمان در دانشگاه به توافق نرسیدن دانشگاه و سازمان حفظ و نشر و همچنین مشکلات اقتصادی و افراط بیش از حد در کار کارشناسی است.
