به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ بعد از بازگشت آزادگان از اسارت ستادی با نام ستاد آزادگان کشور تشکیل شد که امور خدمات رسانی و پیگیری کار آزادگان و خانواده های ایشان را انجام می داد و بعد از چند سال با ادغام شدن در بنیاد شهید این سازمان را تبدیل به بنیاد شهید و امور ایثارگران کرد.

بنا براین گزارش یکی از گروه های مهم ایثارگری در کشور که در زمره جامعه هدف بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار می گیرند آزاده ها هستند که بیشترشان سال های زیادی مفقود الاثر بوده و حتی خانواده هایشان از اسارت ایشان خبر نداشتند و در این مدت اسارت به بدترین نحوه زندگی کرده و شکنجه شده اند که هنوز هم بعد از گذشت سال های بسیار زیاد آثار روحی و روانی آن شکنجه ها را با خود به همراه دارند.

حال بنیاد شهید در خدمت رسانی به آزادگان قانون و تبصره هایش را فراموش کرده است و آزادگان از عدم تخصیص برخی از مزایایی که به جانبازان داده می شود اما آزادگان را محروم می کنند گلایه دارند.

رجبی آزاده 4 ساله و مفقود الاثر دوران دفاع مقدس است که می گوید: هیچ کس خودش را تسلیم دشمن نکرده است و مسئولین این موضوع را درک نکردند. از روزی که ستاد آزدگان را تعطیل کردند ما بی هویت شدیم و مکانی نیست که مشکل اشتغال فرزندان، مشکلات درمانی و بهداشتی و فرهنگی خودمان را اعلام کنیم.

 مثلا یک آرم طرح ترافیک به ایثارگران می دهند و ما هم رفتیم که طرح بگیریم اما گفتند «چند درصدی؟»؛ گفتم: من آزاده ام و 4 سال مفقود الاثر بودم. آنها هم گفتند «هیچ جای قانون تعریفی از شما نیست» و به شما تعلق نمی گیرد.

رجبی می گوید: مشکلات ریشه ای است. یعنی با یک وام مسکن حل نمی شود. مسئله هویت ما است که از بین رفته است و اگر همین به ما برگردد، ما هیچ چیزی نمی خواهیم. امروز هر آزاده ای به نحوی در حال زندگی کردن است و گلیمش را از آب می کشد بیرون اما هویت چیزی نیست که مسائل اقتصادی بتوان کسب کرد.

این آزاده ادامه می دهد: ما چطور می خواهیم اخبار این نسل را به نسل بعد منتقل کنیم . در همین نسل که با ایشان زندگی می کنیم اسم آزاده اصلا حذف شده است. در اخبار و مجلات و نوشته ها اسمی از آزاده وجود ندارد و این جفا در حق آزاده هاست.