به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ پیکر آن مرحومه با حضور پرشور مردم اردبیل و خانواده‌های شاهد و ایثارگر تشییع و در بهشت فاطمه کنار فرزند شهیدش به خاک سپرده شد.

مجتبی عزیزی 17 شهریورماه 1343 در روستای « آورنج» از توابع اردبیل به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در روستای آورنج سپری کرد و از مقطع راهنمایی برای تحصیل به اردبیل رفت.

وی پس از اتمام دوره تحصیلی راهنمایی ‌در سال 1365 به هنرستان کشاورزی رفت.

پدرش می‌گوید :یکی از دوستانش که در هنرستان کشاورزی با هم بودند می‌گفت در اوقات فراغت، ‌مجتبی یا نماز می‌خواند یا کتاب‌های احکام مطالعه می کرد. خانه که می‌آمد مشغول درس خواندن می‌شد. به خریدن کتاب علاقه داشت به طوری که 100 جلد کتاب در زمینه‌های علوم اسلامی از وی به یادگار مانده است.

برادر شهید می‌گوید: مجتبی یک دانش‌آموز مخلص بود و به عنوان پیش‌نماز مسجد هنرستان و مسئول انجمن و کتابخانه هنرستان فعالیت می‌کرد. همیشه مطالعه کتاب‌های علمی بویژه کتب معارف را به بچه‌ها سفارش می‌کرد و خودش بیشتر به مطالعه کتابهایی چون نهج البلاغه و قرآن می‌پرداخت.

وی دوره هنرستان را در سال 1358 به اتمام رساند و با اینکه در آزمون دانشکده پزشکی «مشهد» پذیرفته شد اما ادامه تحصیل نداد و وارد سپاه شد.

سال 1363 یعنی در 20 سالگی به جبهه اعزام شد و یکی از بزرگترین آرزوهایش حضور در جبهه و شهادت بود.

احد یسری معلم شهید عزیزی هم می‌گوید :مجتبی برای خودش، رفتن به جبهه را واجب کفایی و عینی می‌دانست و آن را برای خود تکلیف می‌شمرد. توصیه‌هایی که به دوستان و هم دوره‌ای‌هایش داشت، اهمیت دادن به جبهه و حضور در آن بود . پدرش می‌گوید بعد از شروع جنگ تحمیلی گفت: « نباید امام را تنها بگذاریم، باید جان خود برای قرآن و اسلام و کشورمان فدا کنیم».

هر زمان نام جبهه می‌آمد به شدت به شوق می‌آمد و اولین بار که از سپاه اردبیل به جبهه اعزام می‌شد خیلی خوشحال بود .من او را خوشحال‌تر از آن زمان ندیده بودم.

علی عبداللهی همرزم شهید می‌گوید:در سال 1366 در پادگان آموزشی علی ابن ابی طالب ( ع ) مرند، آموزش عمومی را طی می‌کردیم که چهره نورانی، تواضع و صلابت و وقار او مرا سخت شیفته کرد. در نیمه‌های شب، نماز شب را با زمزمه‌ای از قرآن و دعا ادا می‌کرد و همیشه با ذکر دعا زمینه رسیدن به لقاالله را فراهم می‌ساخت.

در منطقه شلمچه و در خط پدافندی روبروی بصره ، او فرمانده گروهان بود و من هم مسئول دسته بودم. نیمه شب دیدم از خدا بخشش و عفو می‌طلبد. گفتم: برادر مجتبی چقدر نماز و دعا و راز و نیاز در دل این تاریکی به جا می‌آوری؟ گفت:«همانا امام حسین(ع) به خاطر نماز قیام کرد و در میان جنگ نماز را ترک نکرد. ما باید مانند ایشان مبارزه کنیم» .

مجتبی عزیزی فرمانده گردان امام حسین (ع) پس از ماه‌ها حضور پرتلاش در جبهه، روز 18 بهمن 1366 در منطقه شلمچه به شهادت رسید.