به گزارش شهدای ایران،متن این دلنوشته چنین است. به نام خدا یه وجه اشتراکی بین همه رفقای شهیدم در دفاع مقدس بود که هیچوقت فراموش نمی کنم. اون وجه اشتراک چیزی نبود جز بریدن از دنیا و تعلقاتش. هیچ وقت فکر نکردم این وجه اشتراک تاریخ مصرف داشته باشد. و شهادت محمد دوباره اینو برام ثابت کرد. بریدن از دنیا و تعلقات اون شاه کلید پرواز به اون بالا بالاهاس. یعنی بالاترین مرحله کمال که: (فَوقَ کُلِّ ذی بِرّ بِرٌّ حَتَّی یُقتَلَ الرَّجُلُ فی سَبیلِ اللهِ) محمد بچه چند ماهه‌شو رها کرد و رفت. بچه‌ای که بعد از چند سال انتظار خدا بهش داده بود. یکی بهش گفته بود: آخه درسته تو این وضعیت ناموستو رها کنی و بری؟ گفته بود: اتفاقا دارم می رم از ناموسم دفاع کنم. دارم می رم از ناموس اهل بیت دفاع کنم و خدا منو فدایی این خانوم کنه. حتی صبر نکرده بود مجروحیت یکی دو ماه پیشش خوب بشه. لنگان لنگان راه افتاده بود. به مادرش گفته بود: تو اگر دلتو با من صاف کنی و برام دعا کنی حتما شهید می شم. دفعه قبل اگر شهید نشدم، گیرم تو بودی. و این دفعه دیگر دفعه آخر محمد بود. محمدی که در شجاعت و مردانگی بی‌نظیر بود. این یعنی بریدن از دنیا و همه تعلقاتش. رزقنا الله ان شا الله مهدی سلحشور 3تیر1394 – روز تشییع محمد {اللهم الرزقنا توفیق شهادت فی سبیلک}