به گزارش شهدای ایران به نقل از باشگاه خبرنگاران، دوم مهرماه سال 92 ماموران پلیس در جریان وقوع یك قتل قرار گرفتند و با حضور در محل حادثه در شهرك واوان به تحقیق در این رابطه پرداختند.

با حضور ماموران مشخص شد كه پسر جوانی با ضربه چاقو به قتل رسیده است.

مادر مقتول در جریان تحقیقات به ماموران گفت: دو نفر از دوستان پسرم امروز به خانه ما آمدند و پس از درگیری یكی از آنها با چاقو ضربه ای به پسرم زد و فرار كرد.

با این اظهارات بلافاصله تحقیقات در این خصوص آغاز شد و ماموران خیلی زود توانستند قاتل را شناسایی و دستگیر كنند.

این پسر در بازجویی ها با اعتراف به جرم خود به ماموران گفت: من با مقتول دوست بودم ولی سر موضوعی با هم اختلاف پیدا كردیم. آن روز هم برای تسویه حساب به سراغش رفتم و در دعوا چاقویی را به سمتش پرتاب كردم. بعد از آن فرار كردم. اما نمی دانم او با ضربه چاقوی من فوت كرده یا نه.

با این اظهارات وی در دادسرا مجرم شناخته شد و پرونده اش برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه كیفری استان تهران فرستاده شد. متهم در این شعبه از سوی هیات قضایی به قصاص محكوم شد. این حكم در شعبه ششم دیوان عالی كشور نقض شد و هیات قضایی دیوان عالی كشور از قضات دادگاه كیفری خواستند تا در خصوص ضربه چاقو و مقصر اصلی تحقیقات بیشتری به عمل آورند.

بنابراین صبح امروز بار دیگر متهم در مقابل هیات قضایی دادگاه كیفری قرار گرفت و اظهارات قبلی خود را تكرار كرد. وی همچنان معتقد بود كه ممكن است ضربه چاقوی وی باعث مرگ مقتول نشده باشد.