به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ صحبت کردن از جبهه کار آسانی نیست، مردانگی هایی وجود داشت که در تاروپود وجود جوانان این مرز و بوم جای گرفته بود و همچون رگ های بدن، همه رزمندگان را برای حفظ حیاتی ترین ارزش های انقلاب دور هم نگه داشته بود.

رزمندگان سال های دفاع مقدس تواضع را از بوی خاک هایی که دوستانشان به شهادت رسیده اند به ارث برده و سال های سال در درون خود نگه داشته اند اما ما بعد از جنگ در قبال ایشان تا توانسته ایم کوتاهی کرده ایم.

جانباز دفاع مقدسی که این روزها حال خوشی ندارد در گفت و گو با شهدای ایران از وضعیت زندگی اش و عدم رسیدگی مسئولین گلایه کرد و گفت: تا سال 88 خرج زندگی ام را خانواده و کمیته امداد پرداخت کرد و حتی تا آن موقع ترکش های تنم را هم به حساب جانبازی ام نیاوردند.

جانباز «قادر سیافی» جانباز 35 درصد دفاع مقدس است که می گوید: 14 ساله بودم که مدرسه را رها کرده و راهی جبهه شدم و حتی آنقدر خانواده ضعیفی داشتم که پول رفتن به جبهه را هم نداشتیم و مادرم رب گوجه فرنگی پخت و با فروش آن پول جبهه رفتن فراهم گردید.

وی ادامه داد: مدتی به عنوان بسیجی در جبهه بودم و بعد از آن هم از ارتش وارد جنگ شدم و 3 بار هم مجروح شدم که ترکش ها هنوز هم مرا اذیت می کند اما بنیاد شهید و امور ایثارگران تا سال 88 جانبازی مرا مورد تایید قرار نداد و چون مدارک کافی نداشتم ترکش هایم هم نتوانست اعلام کند که در زمان دفاع مقدس وارد تنم شده است.

سیافی اظهار داشت: سال 88 با تشکیل کمیسیون های مختلف بالاخره جانبازی من با 35 درصد مورد پذیرش قرار گرفت اما تاکنون علی رغم اینکه توان انجام هیچ شغلی را ندارم هیچ حقوقی از سوی بنیاد شهید به من پرداخت نشده است و صرفا با مستمری ناچیزی که ارتش به عنوان بازنشستگی در اختیارم قرار می دهد زندگی می کنم.

این جانباز دفاع مقدس خاطر نشان کرد: حضرت امام فرمودند: نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی به فراموشی سپرده شوند اما حالا برخی از مسئولین به گونه ای رفتار می کنند که شرمنده یک تکه نان خانواده ام شوم.