به گزارش شهدای ایران ؛پاسخگوی این سوال بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت می باشد ؛ سوال : با توجه به حدیث ذیل از پیامبر(ص) آیا ممکن است زمانی فرا رسد که تکالیف شرعی برداشته شود؟ یا علی، یأتی علی الناس زمان المقر بالحق فیه ناج. قالوا یا رسول الله فاین العمل؟ آیا در آخر الزمان تکلیف شرعی برداشته می شود؟
قال: لا عمل یومئذ؛ ای علی، زمانی فرارسد که اقرارکننده به حق در آن زمان نجات یابد. گفتند: ای رسول خدا، عمل چه جایگاهی دارد؟ فرمود: در آن زمان عملی در کار نیست.(1)
پاسخ:
تکلیف شرعی برداشته نمی شود. ظاهراً این حدیث ناظر به دوره ای از آخر الزمان است که چنان فتنه و انحراف فکری ایجاد می شود که اگر کسی به اندازه ای ثبات و پایداری ورزد که از کلمۀ حق عدول نکند مستحق نجات می گردد و ملاک استحقاق برای نجات، عنصر پایداری اعتقادی است نه عمل. و به عبارت دیگر خودِ پایداری بر حق عملی است که در آن شرایط چنان ارزشبرجسته ای پیدا می کند که سایر کاستیها را جبران و «سیئات» را می پوشاند
«إن الحَسَناتِ یُذهِبنَ السیئاتِ» شاهد این تفسیر حدیث دیگری است که می فرماید:
شما اکنون در حالی هستید که اگر یک دهم تکالیف را ترک گویید هلاک می گردید ولی روزگاری فرا می رسد که اگر کسی یک دهم تکالیف را انجام دهد اهل نجات خواهد بود.(2)
2- (ر. ک: کنزالفوائد، ج ۱، ص ۲۱۷)
1- (المواعظ العددیة، ص 178. ر. ک: قوت القلوب، ج 1، ص 289)
قال: لا عمل یومئذ؛ ای علی، زمانی فرارسد که اقرارکننده به حق در آن زمان نجات یابد. گفتند: ای رسول خدا، عمل چه جایگاهی دارد؟ فرمود: در آن زمان عملی در کار نیست.(1)
پاسخ:
تکلیف شرعی برداشته نمی شود. ظاهراً این حدیث ناظر به دوره ای از آخر الزمان است که چنان فتنه و انحراف فکری ایجاد می شود که اگر کسی به اندازه ای ثبات و پایداری ورزد که از کلمۀ حق عدول نکند مستحق نجات می گردد و ملاک استحقاق برای نجات، عنصر پایداری اعتقادی است نه عمل. و به عبارت دیگر خودِ پایداری بر حق عملی است که در آن شرایط چنان ارزشبرجسته ای پیدا می کند که سایر کاستیها را جبران و «سیئات» را می پوشاند
«إن الحَسَناتِ یُذهِبنَ السیئاتِ» شاهد این تفسیر حدیث دیگری است که می فرماید:
شما اکنون در حالی هستید که اگر یک دهم تکالیف را ترک گویید هلاک می گردید ولی روزگاری فرا می رسد که اگر کسی یک دهم تکالیف را انجام دهد اهل نجات خواهد بود.(2)
2- (ر. ک: کنزالفوائد، ج ۱، ص ۲۱۷)
1- (المواعظ العددیة، ص 178. ر. ک: قوت القلوب، ج 1، ص 289)
