«تیری میسان» تحلیلگر فرانسوی با افشای محتوای مذاکرات محرمانه تل‌آویو و ریاض که به موازات مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب برگزار شده، تأکید کرد: اسرائیل و عربستان با حمایت کامل غرب، برای براندازی نظام در ایران پیمان بسته‌اند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، «تیری میسان» روزنامه‌نگار، نویسنده و تحلیلگر فرانسوی به تازگی و در جریان مذاکرات ایران و گروه 1+5 در رابطه با برنامه‌ی هسته‌ای مقاله‌ای در پایگاه تحلیلی «ولترنت» منتشر کرد که در آن به افشای محتوای مذاکرات پنهان و همزمان میان ریاض و تل‌آویو در واکنش به مذاکرات هسته‌ای ایران با غرب پرداخت.
این نویسنده‌ی فرانسوی با بیان اینکه توافق تهران و واشنگتن بر سر مسئله هسته‌ای و موضوعات احتمالی دیگر سرنوشت خاورمیانه در 10 سال آینده را مشخص می‌کند، نوشته است: «این توافقات درست در زمانی مطرح شده که آمریکا به نخستین تولیدکننده نفت و جلوتر از روسیه و عربستان در این حوزه تبدیل شده و در نتیجه به نظر می‌رسد دیگر به نفت خاورمیانه برای رفع نیازهای داخلی خود نیازی نداشته و صرفا مایل است کنترل این ذخایر را نیز در دست داشته باشد تا بتواند همچنان سلطه‌ی دلار بر بازار جهانی را حفظ کند.
علاوه براین، واشنگتن فرایند جابه‌جایی نیروهای نظامی که در غرب اروپا و خاورمیانه داشت را آغاز کرده و قصد دارد تا آنها را در خاوردور مستقر کند. این بدان معنا نیست که آمریکا تصمیم به ترک کامل این مناطق گرفته بلکه در عوض سعی دارد تا روش‌های دیگری را برای تضمین امنیت این مناطق بیابد.»
میسان در این گزارش تصریح می‌کند: بنا بر اطلاعات بدست آمده، طی 17 ماه گذشته (یا به بیان دیگر، از زمان اعلام مذاکرات میان واشنگتن و تهران که در حقیقت طی 27 ماه گذشته در جریان بود)، تل‌آویو نیز مذاکرات محرمانه‌ای را با ریاض آغاز کرده است و هیأت‌های عالیرتبه هر دو طرف دست‌کم 5 مرتبه در این مدت در هند، ایتالیا و جمهوری چک با یکدیگر دیدار و گفت‌وگو کرده‌اند.
بنا بر این گزارش، همکاری میان تل‌آویو و ریاض، بخشی از طرح آمریکا برای ایجاد یک «نیروی دفاعی مشترک عربی» با حمایت اتحادیه عرب، اما به فرماندهی اسرائیل است. این "نیروی مشترک" هم اکنون در یمن فعال شده است؛ منطقه‌ای که خلبانان اسرائیلی سوار بر جنگنده‌های سعودی در چهارچوب ائتلاف عربی که مقر فرماندهی آن توسط اسرائیل در مناطقی از سومالی در آن سوی تنگه باب المندب قرار گرفته است، در آن جولان می‌دهند.
با این وجود ریاض مادامی که تل‌آویو با "طرح صلح عربی" پیشنهادی "ملک عبدالله" در سال 2002 به اتحادیه عرب موافقت نکرده، تمایلی به رسمی کردن این همکاری ندارد.»
بنا به گفته این روزنامه نگار فرانسوی، اسرائیل و عربستان سعودی هم در زمینه اقتصادی و هم در زمینه سیاسی به توافقاتی دست یافته‌اند. بر همین اساس، در حوزه سیاست، تل‌آویو و ریاض توافق کرده‌اند تا از یک سو برای تغییر و برقراری نظام‌هایی دموکرات در کشورهای حاشیه خلیج فارس و نیز تغییر نظام سیاسی در ایران تلاش کنند و از سوی دیگر، با ایجاد کردستانی مستقل به نحوی باعث تضعیف ایران، ترکیه (مگر اینکه تضمین کند متحد همیشگی اسرائیل خواهد) و عراق شوند.
بر اساس این گزارش، توافقات تل‌آویو و ریاض در حوزه اقتصادی عبارت است از:
* بهره‌برداری کامل از میادین نفتی منطقه «ربع الخالی» و ایجاد فدراسیونی میان عربستان سعودی، یمن، و شاید عمان و امارات عربی متحده؛
* بهره‌برداری از میادین نفتی منطقه «اوگادن» در شرق اتیوپی، تضمین امنیت بندر عدن در یمن، و ساخت پلی ارتباطی میان یمن و جیبوتی.
* تضمین این مسئله که انقلاب ایران به دیگر مناطق خاورمیانه صادر نخواهد شد. (آنها در حقیقت به این مسئله معترفند که دو سوم عراق و سوریه و نیمی از لبنان به شدت تحت تأثیر و نفوذ ایران است)
* کنترل منطقه خاورمیانه البته به استثنای ترکیه که در حال حاضر با گرفتن ابتکار عمل در سوریه از عربستان در دستان خود، شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند.
این نویسنده‌ی فرانسوی با بیان اینکه توافق تهران و واشنگتن بر سر مسئله هسته‌ای و موضوعات احتمالی دیگر سرنوشت خاورمیانه در 10 سال آینده را مشخص می‌کند، نوشته است: «این توافقات درست در زمانی مطرح شده که آمریکا به نخستین تولیدکننده نفت و جلوتر از روسیه و عربستان در این حوزه تبدیل شده و در نتیجه به نظر می‌رسد دیگر به نفت خاورمیانه برای رفع نیازهای داخلی خود نیازی نداشته و صرفا مایل است کنترل این ذخایر را نیز در دست داشته باشد تا بتواند همچنان سلطه‌ی دلار بر بازار جهانی را حفظ کند.
علاوه براین، واشنگتن فرایند جابه‌جایی نیروهای نظامی که در غرب اروپا و خاورمیانه داشت را آغاز کرده و قصد دارد تا آنها را در خاوردور مستقر کند. این بدان معنا نیست که آمریکا تصمیم به ترک کامل این مناطق گرفته بلکه در عوض سعی دارد تا روش‌های دیگری را برای تضمین امنیت این مناطق بیابد.»
میسان در این گزارش تصریح می‌کند: بنا بر اطلاعات بدست آمده، طی 17 ماه گذشته (یا به بیان دیگر، از زمان اعلام مذاکرات میان واشنگتن و تهران که در حقیقت طی 27 ماه گذشته در جریان بود)، تل‌آویو نیز مذاکرات محرمانه‌ای را با ریاض آغاز کرده است و هیأت‌های عالیرتبه هر دو طرف دست‌کم 5 مرتبه در این مدت در هند، ایتالیا و جمهوری چک با یکدیگر دیدار و گفت‌وگو کرده‌اند.
بنا بر این گزارش، همکاری میان تل‌آویو و ریاض، بخشی از طرح آمریکا برای ایجاد یک «نیروی دفاعی مشترک عربی» با حمایت اتحادیه عرب، اما به فرماندهی اسرائیل است. این "نیروی مشترک" هم اکنون در یمن فعال شده است؛ منطقه‌ای که خلبانان اسرائیلی سوار بر جنگنده‌های سعودی در چهارچوب ائتلاف عربی که مقر فرماندهی آن توسط اسرائیل در مناطقی از سومالی در آن سوی تنگه باب المندب قرار گرفته است، در آن جولان می‌دهند.
با این وجود ریاض مادامی که تل‌آویو با "طرح صلح عربی" پیشنهادی "ملک عبدالله" در سال 2002 به اتحادیه عرب موافقت نکرده، تمایلی به رسمی کردن این همکاری ندارد.»
بنا به گفته این روزنامه نگار فرانسوی، اسرائیل و عربستان سعودی هم در زمینه اقتصادی و هم در زمینه سیاسی به توافقاتی دست یافته‌اند. بر همین اساس، در حوزه سیاست، تل‌آویو و ریاض توافق کرده‌اند تا از یک سو برای تغییر و برقراری نظام‌هایی دموکرات در کشورهای حاشیه خلیج فارس و نیز تغییر نظام سیاسی در ایران تلاش کنند و از سوی دیگر، با ایجاد کردستانی مستقل به نحوی باعث تضعیف ایران، ترکیه (مگر اینکه تضمین کند متحد همیشگی اسرائیل خواهد) و عراق شوند.
بر اساس این گزارش، توافقات تل‌آویو و ریاض در حوزه اقتصادی عبارت است از:
* بهره‌برداری کامل از میادین نفتی منطقه «ربع الخالی» و ایجاد فدراسیونی میان عربستان سعودی، یمن، و شاید عمان و امارات عربی متحده؛
* بهره‌برداری از میادین نفتی منطقه «اوگادن» در شرق اتیوپی، تضمین امنیت بندر عدن در یمن، و ساخت پلی ارتباطی میان یمن و جیبوتی.
* تضمین این مسئله که انقلاب ایران به دیگر مناطق خاورمیانه صادر نخواهد شد. (آنها در حقیقت به این مسئله معترفند که دو سوم عراق و سوریه و نیمی از لبنان به شدت تحت تأثیر و نفوذ ایران است)
* کنترل منطقه خاورمیانه البته به استثنای ترکیه که در حال حاضر با گرفتن ابتکار عمل در سوریه از عربستان در دستان خود، شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند.
