شهدای ایران:«در همه ی جلسات رسمی و غیررسمی "آقا"، فقط با "چای" از میهمانان پذیرایی می شود. در کنار قندان، بشقاب کوچکی است که معمولاً چند شیرینی نارگیلی در آن قراردارد، برای کسانی که قند نمی خورند!
هیچگاه میوه و یا بطری آب روی میز ندیده ام. پارچ آب با لیوان! فقط!
اما چای خوردن خدمت آقا لذت دارد. ایشان وسط جلسه با صدای تقریبا بلند می فرمایند: "آقا چای بیاورید!"



انتظار کشیدن برای یک چای داغ خودش صفایی دارد. نمی گذارند چای سرد شود و از دهن بیفتد؛ تقریبا زودتر از بقیه میل می کنند.
دولت هشتم، خدمت آقا جلسه داشت. آقا فرمودند: "چای بیاورید!" ... چند دقیقه گذشت، چای نیامد!
آقا دوباره فرمودند: "این چای چه شد؟"
خانم شجاعی، معاون رئیس جمهور تیکه انداخت: "آقا داره دم می کشه!"
آقا هم بدون اینکه به ایشان نگاه کنند، فرمودند: "بله، این در تخصص خانم هاست!"
قدیم ترها چاى خوردن حال بهترى داشت. قل قل سماور! ریختن چاى در نعلبکى! خیس کردن قند در چاى! فوت کردن و لب سوز خوردن! ... حق چاى را ادا مى کرد!»