به گزارش شهدای ایران، بعد از سفر نيويورک، در جلسه اي قضيه بررسي شد و بنا شد ايشان عوض شوند. لازم به ذکر است که من در دور دوم دولت با ايشان ديگر کاري نداشتم و تمام کارهاي بين المللي به عهده خودم بود. بهرحال از روزي که تصميم گرفتيم که ايشان وزير نباشد، ايشان مداوماً در سفر بود حتي در دولت هم که حضور پيدا مي کرد سريعاً ناپديد مي شد تا اينکه بعد از سه ماه بالاخره در ساعت ده شب با ايشان وقت تنظيم شد و به ايشان گفتيم که شما ديگر در دولت وزير نيستيد ولي من دوست دارم شما بعنوان معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان انرژي اتمي فعاليت کنيد. گفت من امشب ميخواهم به سنگال بروم و اصرار کرد که من مي روم.


گفتم شما از نظر من وزير نيستي. ولي با اين حال با هواپيماي اختصاصي رفت و گفت که دوشنبه ظهر بر ميگردم.من هم همانجا حکم عزل ايشان را صادر کردم و نوشتم که دوشنبه عصر اعلام شود. دوشنبه عصر گفتم شايد از سفر برنگشته باشد. با دفتر تماس گرفتم که فعلا حکم را اعلام نکنند. گفتند پنج دقيقه قبل اعلام کرديم . گفتم برداريد تا مطمئن شويم که برگشته است. گفتند ديگر دير شده چونکه در رسانه ها منتشر شده است. بعد که از سفر برگشتند، از مديرکل تشريفات وزارت خارجه پرسيدم چرا دير آمديد؟ گفت: دوشنبه ظهر جلسات رسمي تمام شد و بنا بود برگرديم ولي ايشان به من گفت که يک قرار شام بگذار و سفر را تمديد کن. گفت حتي اگر مي توانيد يک سفر ديگر هم براي من هماهنگ کن تا من از اينجا مستقيم به ايران نروم. ضمناً زماني هم که ايشان حکم عزلش اعلام شد، در هيچ جلسه رسمي نبوده است. بعداً معاونان ايشان به ما گفتند که ما تعجب مي کرديم چون ايشان از همان سه ماه قبل به ما گفته بود هرجا که مي توانيد براي من سفر هماهنگ کنيد. فقط سفر باشد هرجا بود مشکلي نيست! اين معاونان مي گفتند ما نمي دانستيم چه اتفاقي افتاده ولي ايشان اصرار به سفر خارجي داشتند. مأموريت ها را بايد من به وزير مي دادم اما ايشان بدون هماهنگي با من همه جا ميرفت و اين سفرها نه نتيجه اي و نه گزارشي داشت. بخدا ميل شخصي من بر برداشتن متکي نبود ولي شرايطي ايجاد شده بود که بايد ايشان را بر مي داشتم.


*تابناک