خدایا به ما آنقدر هوش و فراست بده که پیرو مخالفین تو نباشیم، مانند آنهایی که در زمان همه انبیاء پشت سر اشخاص نامناسبی که از خدا دور بودند حرکت کرده و از آنها تبعیت می‌نمودند.
به گزارششهدای ایران به نقل از «خبرگزاری دانشجو» درسومین روز ماه مبارک رمضان شرح دعای این روز را به قلم حجت الاسلام والمسلمین محمد امینی گلستانی منتشر می کند .
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین.[۱]
خدایا در این روز مرا هوش و بیداری نصیب فرما و از سفاهت، جهالت و کار باطل دور گردان و از هر خیری که در این روز نازل می فرمایی، مرا نصیب بخش، به حق جود و کرمت، ای جود و بخشش دارترین عالم.
در قسمت اول این دعا می‌گوییم خدایا برای من در این روز ذهن و هوش و بیداری روزی بگردان، این کلمه خیلی مهم است، یعنی خدایا مرا در این روز به نوعی بیدار کن و ذهن و هوش بده که من تابع دستورات شما باشم، پیرو کسانی نباشم که با تو مخالفت می‌کنند و بدون رضایت تو کارهایی را انجام می‌دهند، حال این بیدار شدن و باهوش شدن براساس چه اصلی است؟ این ذهن که ما می‌گوییم یعنی هوش و این هوش از نظر خواندن دعا و قرآن و خوردن میوه‌ها و مواد غذایی که هوش را زیاد می کند، جای بحث فراوان دارد و روایات احادیث متعددی در این باب بیان شده است.
مانند این که کسی که می‌خواهد هوشش زیاد شود، کندر بخورد، کندر با اینکه تلخ است، خیلی از علمای ما عادت داشتند که کندر بخورند، اینها مسائل مادی است اما از نظر معنوی که هوش و بیداری را از( خدا می‌خواهیم، مسأله مهم این است که خدایا به ما آن قدر هوش و فراست بده که ما پیرو مخالفین تو نباشیم، مانند آنهایی که در زمان همه انبیاء پشت سر اشخاص نامناسبی که از خدا دور بودند، حرکت و از آنها تبعیت می‌کردند.
دوری از ولایت امیرالمومنین(ع) از مصادیق پیروی از باطل
این تباعد از دوستان الهی و پیروی از دشمنان اولیای الهی در صدر اسلام نیز اتفاق افتاد.
رسول خدا در مدت بیست و سه سال دوران نبوتشان در هر فرصتی امیر المؤمنین(ع) را به مردم می‌شناساند، و فضیلت او را بیان می‌فرمود، رسول خدا (ص) در اولین روزهای دعوت به رسالتش که از فامیل ها، اقارب و نزدیکانش دعوت کرد کسی غیر از امیر المؤمنین(ع) جواب او را لبیک نگفت و رسول الله(ص) در همان جلسه اول فرمودند: این وزیر و امین و جانشین من است، حتی ابوطالب که پدر امیر المؤمنین(ع) بود را مسخره کردند و می گفتند: باید بعد از این از پسر خردسالت اطاعت کنی،لذا پیامبر اکرم(ص) مردم را از همان روز نخستین دعوتش متوجه مقام امامت و ولایت علی علیه السلام نمودند و این توجه دادن تا آخرین روزی که پیامبر اکرم از این دنیا رحلت نمودند ادامه داشت.
عظمت این انتصاب الهی به گونه ای بود که حضرت در حجة الوداع در غدیر خم، چهار روز حاجی های خسته را سر چهار راه غدیر خم نگه داشت، زیر آفتاب سوزان تا آنهایی که جلوتر رفتند برگردند و آنهایی که عقب ماندند برسند، بعد از چهار روز که مردم زیر سایه اسبان خودشان نشسته بودند، منبر بلندی از جهاز شتر درست کردند و دست امیر المؤمنین(ع) را گرفت و بالای پله آخر منبر برد، بعد از خواندن خطبه ای مفصل و اعتراف گرفتن از حاضرین که من نسبت به ادای فرایض و فرامین الهی برای شما قصوری نکرده و همه را انجام داده ام و همه تصدیق کردند فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در روز غدير فرمود: ألست أولى بكم من أنفسكم؟ قالوا بلى يارسول اللّه، فرفع يديه الى السّماء و قال ألا من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه أللّهمّ وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله آيا من از خود شما به شما اولى تر نيستم؟ گفتند بلى اى رسول خدا(ص)، سپس دستهايش را به آسمان بلند كرد و گفت: آگاه باشيد هركس من مولاى اويم اين على مولاى اوست، خدايا دوست دار آنان كه على را دوست دارند، دشمن بدار كسانى را كه على را دشمن بدارند، و كمك كن به آنان كه على را يارى رسانند و خوار (وذليل) كن كسانى را كه على را خوار نمايند.
متاسفانه برخی از مغرضین و مفسرین بی انصاف روی این آیه تصرفات و تفسیرهای مغرضانه نوشتند و این حقیقت بیّن تاریخی را با تاویلات غیر صحیح مخفی نمودند و انکار کردند.
پی نوشت ها:
[۱] - اقبال الاعمال ؛ سید بن طاوس ص ۱۲۳
انتهای خبر / خبرگزاری دانشجو / کد خبر ۴۱۹۸۳۳
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین.[۱]
خدایا در این روز مرا هوش و بیداری نصیب فرما و از سفاهت، جهالت و کار باطل دور گردان و از هر خیری که در این روز نازل می فرمایی، مرا نصیب بخش، به حق جود و کرمت، ای جود و بخشش دارترین عالم.
در قسمت اول این دعا می‌گوییم خدایا برای من در این روز ذهن و هوش و بیداری روزی بگردان، این کلمه خیلی مهم است، یعنی خدایا مرا در این روز به نوعی بیدار کن و ذهن و هوش بده که من تابع دستورات شما باشم، پیرو کسانی نباشم که با تو مخالفت می‌کنند و بدون رضایت تو کارهایی را انجام می‌دهند، حال این بیدار شدن و باهوش شدن براساس چه اصلی است؟ این ذهن که ما می‌گوییم یعنی هوش و این هوش از نظر خواندن دعا و قرآن و خوردن میوه‌ها و مواد غذایی که هوش را زیاد می کند، جای بحث فراوان دارد و روایات احادیث متعددی در این باب بیان شده است.
مانند این که کسی که می‌خواهد هوشش زیاد شود، کندر بخورد، کندر با اینکه تلخ است، خیلی از علمای ما عادت داشتند که کندر بخورند، اینها مسائل مادی است اما از نظر معنوی که هوش و بیداری را از( خدا می‌خواهیم، مسأله مهم این است که خدایا به ما آن قدر هوش و فراست بده که ما پیرو مخالفین تو نباشیم، مانند آنهایی که در زمان همه انبیاء پشت سر اشخاص نامناسبی که از خدا دور بودند، حرکت و از آنها تبعیت می‌کردند.
دوری از ولایت امیرالمومنین(ع) از مصادیق پیروی از باطل
این تباعد از دوستان الهی و پیروی از دشمنان اولیای الهی در صدر اسلام نیز اتفاق افتاد.
رسول خدا در مدت بیست و سه سال دوران نبوتشان در هر فرصتی امیر المؤمنین(ع) را به مردم می‌شناساند، و فضیلت او را بیان می‌فرمود، رسول خدا (ص) در اولین روزهای دعوت به رسالتش که از فامیل ها، اقارب و نزدیکانش دعوت کرد کسی غیر از امیر المؤمنین(ع) جواب او را لبیک نگفت و رسول الله(ص) در همان جلسه اول فرمودند: این وزیر و امین و جانشین من است، حتی ابوطالب که پدر امیر المؤمنین(ع) بود را مسخره کردند و می گفتند: باید بعد از این از پسر خردسالت اطاعت کنی،لذا پیامبر اکرم(ص) مردم را از همان روز نخستین دعوتش متوجه مقام امامت و ولایت علی علیه السلام نمودند و این توجه دادن تا آخرین روزی که پیامبر اکرم از این دنیا رحلت نمودند ادامه داشت.
عظمت این انتصاب الهی به گونه ای بود که حضرت در حجة الوداع در غدیر خم، چهار روز حاجی های خسته را سر چهار راه غدیر خم نگه داشت، زیر آفتاب سوزان تا آنهایی که جلوتر رفتند برگردند و آنهایی که عقب ماندند برسند، بعد از چهار روز که مردم زیر سایه اسبان خودشان نشسته بودند، منبر بلندی از جهاز شتر درست کردند و دست امیر المؤمنین(ع) را گرفت و بالای پله آخر منبر برد، بعد از خواندن خطبه ای مفصل و اعتراف گرفتن از حاضرین که من نسبت به ادای فرایض و فرامین الهی برای شما قصوری نکرده و همه را انجام داده ام و همه تصدیق کردند فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در روز غدير فرمود: ألست أولى بكم من أنفسكم؟ قالوا بلى يارسول اللّه، فرفع يديه الى السّماء و قال ألا من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه أللّهمّ وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله آيا من از خود شما به شما اولى تر نيستم؟ گفتند بلى اى رسول خدا(ص)، سپس دستهايش را به آسمان بلند كرد و گفت: آگاه باشيد هركس من مولاى اويم اين على مولاى اوست، خدايا دوست دار آنان كه على را دوست دارند، دشمن بدار كسانى را كه على را دشمن بدارند، و كمك كن به آنان كه على را يارى رسانند و خوار (وذليل) كن كسانى را كه على را خوار نمايند.
متاسفانه برخی از مغرضین و مفسرین بی انصاف روی این آیه تصرفات و تفسیرهای مغرضانه نوشتند و این حقیقت بیّن تاریخی را با تاویلات غیر صحیح مخفی نمودند و انکار کردند.
پی نوشت ها:
[۱] - اقبال الاعمال ؛ سید بن طاوس ص ۱۲۳
انتهای خبر / خبرگزاری دانشجو / کد خبر ۴۱۹۸۳۳
