«آتیش بازی» مانند فیلم قبلی گودرزی، «شیش و بش» کاری سرگرم کننده است که سعی دارد به مدد بازیگران چهره، دقایقی تماشاگران را سرگرم نماید.
به گزارش شهدای ایران به نقل از حوزه، «آتیش بازی» عنوان فیلمی به کارگردانی بهمن گودرزی است. این فیلم که اثری در حوزه سینمای بدنه است، مدتی است روی پرده رفته و اتفاقا فروش خوبی هم داشته، بحث ما در این یادداشت معطوف به مضمون فیلم می شود که متاسفانه هیچ نشانی از اخلاق اسلامی را نمی‌توان در آن مشاهده کرد!.
* نگاهی به اوضاع فنی فیلم
«آتیش بازی» همانند فیلم قبلی گودرزی «شیش و بش» کاری سرگرم کننده بوده که سعی دارد به مدد بازیگران چهره، دقایقی تماشاگران را سرگرم کند، البته در راه رسیدن به این خواسته نیز موفق بوده، هرچند شکل رسیدن آن به هیچ وجه با اصولی که باید در سینمای اسلامی رعایت شود هماهنگ نیست؟!
درباره کارگردانی این فیلم باید گفت؛ روی هم رفته کارگردان نتوانسته داستان فیلم را با کیفیت روایت کند، برای همین تنها به داشته‌های امین حیایی، بازیگر نقش اول اکتفا شده تا با شوخی‌های لفظی خود دقایقی مردم را بخنداند.
* نگاهی به بازیگران
در زمینه بازیگری نیز، باید گفت؛ استفاده از دو چهره مطرح و پول‌ساز سبب شده این فیلم در گیشه فروش موفقی داشته باشد، اما در بحث هنر بازیگری، شاهد اتفاق خاصی نیستیم. به ویژه نقش امین حیایی، تکرار بسیاری از کارهای قبلی او است. الناز شاکر دوست هم در این حوزه کار مشابهه کم ندارد! این تکرار شاید در گیشه جواب دهد، اما نخواهد توانست برای سال‌های آینده در ذهن مخاطب بماند.
* تقلید از آمریکا
فیلمنامه نیز تقلیدی از فیلم‌های درجه دو آمریکایی است، چیزی نمی توان گفت، زیرا اکثر گره‌های آن قابل پیش بینی است، تنها از فیلمبرداری و تدوین کار می توان به عنوان امتیاز نام برد.
اما بحث اصلی همانگونه که پیشتر گفته شد، مضمون فیلم است که با سینمای اسلامی همخوانی ندارد، حتی به نوعی می توان گفت؛ در این فیلم سعی شده قبح روزی حرام از بین برود. لذا، بازیگران نقش‌های اصلی به هیچ وجه برای رسیدن به خواسته‌شان پایبند به ارزش‌های حاکم بر جامعه نیستند.
* هویت زن ایرانی کجاست؟
مطلب دیگری که در این فیلم وجود دارد، توهین آشکار به زنان است، چون عموماً خانم‌هایی هستند که به شدت شیفته ظاهر بوده و هیچ نشانی از گرایشات دینی را نمی‌توان در رفتار آنها مشاهده کرد.
درضمن ساده انگاریی که درباره زنان صورت گرفته، هویت زن ایرانی و مسلمان را زیر سوال برده است. درباره حجاب بازیگران زن هم که بهتر است، چیزی گفته نشود، چون به هیچ وجه مناسب نیست و به نوعی مبلغ بدحجابی است؟!
* شوخی با ارزش‌های دینی
در «آتیش بازی» به نوعی با رفتارهای ارزشی جامعه شوخی می شود، به دو نمونه اشاره می کنیم. در سکانسی از فیلم که قبرستان را ترسیم کرد، مراسم عزاداری و مداحی به سخره گرفته شده و در بخشی دیگر از فیلم به کاروان زائران کربلا توهین می‌شود، چون آدم‌هایی که در آن فیلم تصویر شده‌اند، عمدتا افرادی پیر هستند که به هیچ وجه نشانی از تیزهوشی در رفتار آنها مشاهده نمی‌شود؟ این قبیل شوخی‌ها نشان می‌دهد عوامل فیلم به بهای دست یافتن به گیشه حاضرند هر ارزشی را زیر سوال ببرند.
* رفتار غیر اخلاقی کم نیست
استفاده از موسیقی مبتذل به همراه حرکات موزون امین حیایی هم از دیگر آیتم‌های فیلم است که تنها برای فروش در گیشه جا داده شده است،
تأسف زمانی بیشتر می‌شود که وقتی با سازندگان این آثار درباره چرایی چنین رفتارهایی سخن می‌گوییم، بیان می‌کنند سینما نیازمند شادی و سرگرمی است! اما آیا مردم ما انقلاب کرده‌اند که همانند قبل از انقلاب فیلم‌های ما ساختار فیلم‌فارسی داشته باشند؟ آیا زمانی که امام خمینی(ره) در بهشت زهرا فرمودند؛ ما با سینما مخالف نیستیم؛ با فحشا مخالفیم منظورش تنها به فیلم های قبل از انقلاب، خلاصه می‌شد؟ آیا در زمان حال نیز فیلم‌هایی تولید نمی‌شود که در آنها اخلاق اسلامی هیچ جایگاهی ندارد؟
* تصویر منفی از نیروی انتظامی
متاسفانه سبک شمردن نیروی زحمتکش انتظامی آسیب بسیاری از فیلم‌های سینمایی شده، در آتیش بازی نیز به هیچ وجه از پلیس تصویری دوست داشتنی ارائه نمی‌شود، بلکه پلیس به عنوانی فردی که قرار است در پایان وارد داستان شود، شخصیتی کلیشه‌ای دارد. این وضعیت در شرایطی است که با وجود ظلم آشکار پلیس آمریکا نسبت به رنگین پوستان کشور خود، فیلم های بسیاری تولید می‌شوند که در آنها پلیس دوست داشتنی است!!!
امید آن که مسئولان محترم سینمایی کشور، با الهام از رهنمودهای به یادگار مانده از پیر جماران و راهکارهای فنی و قابل تحسین رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، سینمای ایران را از این منجلاب نجات داده و بلندگوی هنر اخلاق محور در جهان باشند.
* نگاهی به اوضاع فنی فیلم
«آتیش بازی» همانند فیلم قبلی گودرزی «شیش و بش» کاری سرگرم کننده بوده که سعی دارد به مدد بازیگران چهره، دقایقی تماشاگران را سرگرم کند، البته در راه رسیدن به این خواسته نیز موفق بوده، هرچند شکل رسیدن آن به هیچ وجه با اصولی که باید در سینمای اسلامی رعایت شود هماهنگ نیست؟!
درباره کارگردانی این فیلم باید گفت؛ روی هم رفته کارگردان نتوانسته داستان فیلم را با کیفیت روایت کند، برای همین تنها به داشته‌های امین حیایی، بازیگر نقش اول اکتفا شده تا با شوخی‌های لفظی خود دقایقی مردم را بخنداند.
* نگاهی به بازیگران
در زمینه بازیگری نیز، باید گفت؛ استفاده از دو چهره مطرح و پول‌ساز سبب شده این فیلم در گیشه فروش موفقی داشته باشد، اما در بحث هنر بازیگری، شاهد اتفاق خاصی نیستیم. به ویژه نقش امین حیایی، تکرار بسیاری از کارهای قبلی او است. الناز شاکر دوست هم در این حوزه کار مشابهه کم ندارد! این تکرار شاید در گیشه جواب دهد، اما نخواهد توانست برای سال‌های آینده در ذهن مخاطب بماند.
* تقلید از آمریکا
فیلمنامه نیز تقلیدی از فیلم‌های درجه دو آمریکایی است، چیزی نمی توان گفت، زیرا اکثر گره‌های آن قابل پیش بینی است، تنها از فیلمبرداری و تدوین کار می توان به عنوان امتیاز نام برد.
اما بحث اصلی همانگونه که پیشتر گفته شد، مضمون فیلم است که با سینمای اسلامی همخوانی ندارد، حتی به نوعی می توان گفت؛ در این فیلم سعی شده قبح روزی حرام از بین برود. لذا، بازیگران نقش‌های اصلی به هیچ وجه برای رسیدن به خواسته‌شان پایبند به ارزش‌های حاکم بر جامعه نیستند.
* هویت زن ایرانی کجاست؟
مطلب دیگری که در این فیلم وجود دارد، توهین آشکار به زنان است، چون عموماً خانم‌هایی هستند که به شدت شیفته ظاهر بوده و هیچ نشانی از گرایشات دینی را نمی‌توان در رفتار آنها مشاهده کرد.
درضمن ساده انگاریی که درباره زنان صورت گرفته، هویت زن ایرانی و مسلمان را زیر سوال برده است. درباره حجاب بازیگران زن هم که بهتر است، چیزی گفته نشود، چون به هیچ وجه مناسب نیست و به نوعی مبلغ بدحجابی است؟!
* شوخی با ارزش‌های دینی
در «آتیش بازی» به نوعی با رفتارهای ارزشی جامعه شوخی می شود، به دو نمونه اشاره می کنیم. در سکانسی از فیلم که قبرستان را ترسیم کرد، مراسم عزاداری و مداحی به سخره گرفته شده و در بخشی دیگر از فیلم به کاروان زائران کربلا توهین می‌شود، چون آدم‌هایی که در آن فیلم تصویر شده‌اند، عمدتا افرادی پیر هستند که به هیچ وجه نشانی از تیزهوشی در رفتار آنها مشاهده نمی‌شود؟ این قبیل شوخی‌ها نشان می‌دهد عوامل فیلم به بهای دست یافتن به گیشه حاضرند هر ارزشی را زیر سوال ببرند.
* رفتار غیر اخلاقی کم نیست
استفاده از موسیقی مبتذل به همراه حرکات موزون امین حیایی هم از دیگر آیتم‌های فیلم است که تنها برای فروش در گیشه جا داده شده است،
تأسف زمانی بیشتر می‌شود که وقتی با سازندگان این آثار درباره چرایی چنین رفتارهایی سخن می‌گوییم، بیان می‌کنند سینما نیازمند شادی و سرگرمی است! اما آیا مردم ما انقلاب کرده‌اند که همانند قبل از انقلاب فیلم‌های ما ساختار فیلم‌فارسی داشته باشند؟ آیا زمانی که امام خمینی(ره) در بهشت زهرا فرمودند؛ ما با سینما مخالف نیستیم؛ با فحشا مخالفیم منظورش تنها به فیلم های قبل از انقلاب، خلاصه می‌شد؟ آیا در زمان حال نیز فیلم‌هایی تولید نمی‌شود که در آنها اخلاق اسلامی هیچ جایگاهی ندارد؟
* تصویر منفی از نیروی انتظامی
متاسفانه سبک شمردن نیروی زحمتکش انتظامی آسیب بسیاری از فیلم‌های سینمایی شده، در آتیش بازی نیز به هیچ وجه از پلیس تصویری دوست داشتنی ارائه نمی‌شود، بلکه پلیس به عنوانی فردی که قرار است در پایان وارد داستان شود، شخصیتی کلیشه‌ای دارد. این وضعیت در شرایطی است که با وجود ظلم آشکار پلیس آمریکا نسبت به رنگین پوستان کشور خود، فیلم های بسیاری تولید می‌شوند که در آنها پلیس دوست داشتنی است!!!
امید آن که مسئولان محترم سینمایی کشور، با الهام از رهنمودهای به یادگار مانده از پیر جماران و راهکارهای فنی و قابل تحسین رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، سینمای ایران را از این منجلاب نجات داده و بلندگوی هنر اخلاق محور در جهان باشند.
