ویکی لیکس که در سال 2010 با انتشار مکاتبات دیپلماتیک آمریکا به شهرت جهانی رسید، تاکید کرد که به مکاتبات ایمیلی (پست الکترونیک) بین وزارت امور خارجه عربستان و سایر کشورها و همچنین گزارش های محرمانه از وزارتخانه ها و سفارتخانه های رژیم سعودی دست یافته است.

روزنامه لبنانی الاخبار اعلام کرده است که از امروز برخی از این اسناد را که بیشتر مربوط به لبنان است، منتشر می کند.

به نوشته این روزنامه لبنانی، این اسناد نشان می دهد که سلطه آل سعود بر قدرت آهن، آتش و پول استوار است و تلاش می کند تا جاییکه می تواند دهان ها را ببندد و مرزهای جغرافیایی، کشورها و ملت ها را برای تحقق آن نمی شناسد، اهمیتی به فرهنگ ها نمی دهد و فقط برای آن این اهمیت دارد که مانع نقد سیاست ها و افشای سر و آشکار حاکمان سعودی شود.

الاخبار نوشت: ساختار مبهم و غیرحرفه ای این رژیم پادشاهی ظلم وستم همچنان بدوی است و دارای اولویت ها و سازماندهی اداری دقیق و مرجعیت های ثابت نیست و همه چیز در خاندان حاکم خلاصه می شود و نام بردن از شاهزادگان مرد و زن بدون مدح و ستایش مجازات دارد.

این روزنامه افزود: فهرستی بلند بالا از صدها موسسه و فعالان سیاسی، رسانه ای آماده هستند تا از این پادشاهی حمایت بی حد و اندازه کنند و ارتشی از کارشناسان آماده شده اند و اصلا مهم نیست سخنان درست بگویند و یا فریبکارانه و گمراه کننده، مهم این است که باب میل آل سعود اقدام کنند تا کیسه های زر و دینار تقدیم شود.

الاخبار خاطرنشان کرد: پادشاهی نگران و ترسو سعودی فهرستی را از داخل عربستان و همسایگان و کشورهای دور و نزدیک تهیه کرده و آنها را دشمن می خواند و همزمان لیستی ازاشخاص طایفه ای و مذهبی آماده کرده و برای سرباز گیری از میان آنها با هدف تحریک طایفه ای و مذهبی از آنها استفاده می کند.

صنعت سکوت و مهار رسانه های عربی و تبدیل آنها به پادوهای آل سعود

در ادامه گزارش الاخبار آمده است: نامه هایی که ویکی لیکس منتشر کرده نشان می دهد رژیم سعودی درصدد سیطره بر رسانه ها و ایجاد ترس و خوف در میان مخالفان و حتی همراهان خود است و این موضوع شایعه و اتهام نیست.

آرشیو سفارت هیچ کشوری مانند سفارتخانه های سعودی پر از نامه ها و حواله های مالی برای خریدن اصحاب رسانه و سیاستمداران نیست تا آنها را وادار به سکوت ، همراهی و همدستی با آل سعود کنند.

سفارتخانه های سعودی از کانادا تا اندونزی ، از استرالیا تا پاکستان تا کشورهای دور مانند چاد، نیجر و بروندی از این سیاست سعودی ها مستثنی نیستند و در نامه های زیادی از رسانه های این کشورها خواسته اند تا همراه با راهبردهای پادشاهی سعودی ها بنویسند و بگویند.

به طور مثال سفارت سعودی در مالی به همه رسانه های این کشور تحت عنوان اشتراک کمک های مالی می کند.

دستگاه دیپلماسی آل سعود هر مطلب و نوشته علیه رژیم سعودی را در دورترین نقطه دنیا و یا حتی در یک پایگاه کوچک اینترنتی پیگیری می کند تا کسی آنها را نخواند و یا نشنود و همزمان رسانه ها را با زور و یا پول مجبور به سکوت می کند.

همراه شدن قدرت مالی و نفوذ سیاسی آل سعود در جهان عرب

در جهان عرب قدرت مالی با نفوذ سیاسی یکی شده و معادله کاملا فرق می کند، آل سعود میلیون ها دلار را برای خدمت به سیاست ها و منافعش به کار گرفته و مجازات مخالفان سعودی ها سخت تر و شدیدتر است.

سعودی ها رسانه های مخالف را در هر جایی تعقیب می کنند و جلوگیری از پخش شبکه های ماهواره های ایرانی از جمله آنها است.

هر رسانه ای که مخالف امیال و مطالبات سفارت های سعودی بنویسد و یا بگوید، با قطع کمک های مالی و پخش از ماهواره ها تهدید می شود.

در سال 2004 رژیم سعودی تصمیم گرفت تا دفاتر رسانه ای سفارت خانه هایش را تعطیل کند و با شرکت های متخصص روابط عمومی قراردادهای تجاری امضا کند تا برای بازاریابی و بهبود چهره آل سعود اقدام کنند و تا سال 2013، 15 سفارت سعودی با این شرکت ها قرارداد امضا کرد و میلیون ها دلار به آنها پرداخته است.

سعودی ها تلاش می کنند تا رسانه ها و اصحاب رسانه و نویسندگان را تحت کنترل در آورده ، آنها را مهار کرده و به زرادخانه رسانه ای سعودی ملحق کنند.

آل سعود همچنین به سفارتخانه های خود دستور داده است تا با پرداخت پول به موسسات، اصحاب رسانه و نویسندگان، آنها را ترغیب کنند که از حمله به پادشاهی سعودی خودداری و مطالبشان عاری از نقد سیاست ها و رفتارهای نابهنجار شاهزاده های سعودی باشد.

سعودی ها میلیون ها دلار هزینه می کنند تا سفارتخانه های عربستان تقریبا در همه کشورها رسانه های کوچک و بزرگ محلی، منطقه ای و بین المللی را رصد کنند و بخرند و تا جایی که می توانند مانع انتشار مطالب علیه آل سعود شوند و حتی برای خریدن این رسانه ها گاهی از ده تا هزاران نسخه از نشریات مختلف را مشترک می شوند.

خبرگزاری گینه کوناکری ده ها نامه به سفارت ریاض نوشته و خواستار از سرگیری کمک های معمول سالانه ( دو هزار دلار) شده است.

سیاست مهار سعودی و رسانه های لبنانی

سیاست کنترل، مهار و یا بی طرف سازی در کشوری مثل لبنان شامل رسانه های طرفدار پادشاهی سعودی مانند روزنامه های النهار، المستقبل و الجمهوریه می باشد.

از این روزنامه ها خواسته شده تا به همه کسانی که علیه پادشاهی می گویند و یا می نویسند، حمله کنند.

هنگامی که تلویزیون « اون. تی. وی» با سعدالفقیه یک مخالف آل سعود مصاحبه کرد، وزارت خارجه سعودی به سفارتش در قاهره نامه نوشت و خواستار برخورد با آن شد.

به این تلویزیون اعلام شد که اگر می خواهد کمک ها قطع نشود باید در صف مخالفان سیاست های پادشاهی سعودی نایستد.

نجیب ساویرس میلیاردر مالک این شبکه که نمی خواست در صف مخالفان پادشاهی سعودی بایستد بعداز تماس اعتراضی سفیر سعودی به ناظر شبکه دستور داد که دیگر سعدالفقیه نباید به عنوان میهمان دعوت شود و به سفیرهم قول داد که دیگر تکرار نخواهد شد.

دستورات عالی

چارچوب فعالیت دیپلمات های سعودی و اولویت های آنها را عبارت « دستورات عالی» که از سوی بالاترین مقامات سعودی صادر می شود ، تعیین می کند و به ویژه مرزهای سیاسی و رسانه ای را شامل می شود.

دستورات عالی شماره 883 و 2166 از جمله تصمیم های آل سعود صادر شده علیه ایران و دستور شماره 7796 متعلق به سیاست رسانه ای در مصر است.

سفارت عربستان در قاهره بعداز سقوط مبارک ارزیابی کاملی از رسانه های مصری ارائه کرده و براساس آن راهبرد جدید امضای قرارداد با شرکت تخصصی رسانه ای مصری که تعدادی زیاد از اصحاب خبره رسانه ای با آن همکاری دارند، ابلاغ شده است.

عونی الکعکی روزنامه نگار لبنانی که اکنون رییس سندیکای روزنامه نگاران لبنان است در نامه ای خواستار حمایت مالی تحت عنوان رویارویی با ایران شده و یا مصطفی بکری روزنامه نگار مصری به اطلاع سفیر سعودی رسانده که ایرانی ها با او تماس گرفته اند و در ضمن این نامه خواستار حمایت سعودی ها از چند طرح تخصصی از جمله تشکیل یک حزب سیاسی و راه اندازی یک شبکه ماهواره ای شده تا به صدایی قوی علیه شیعه و تقویت کننده مواضع آل سعود تبدیل شود.

هنگامی که سعدالحریری از مقالات انتقادی روزنامه های الحیات و الشرق الاوسط علیه خود نوشته شده توسط عبدالرحمن الراشد و داود الشریان شکایت می کند، وزارت خارجه سعودی به سادگی دستور می دهد نوشتن این مقالات در خدمت اهداف پادشاهی نیست و باید متوقف شود.

هنگامی که شبکه العربیه در سال 2007 میلادی یک مسئول حوثی یمنی را به عنوان میهمان دعوت می کند، سفارت سعودی ها به این شبکه اعتراض و تاکید می کند که این اولین و آخرین بار باشد.

الاخبار تاکید کرد: متاسفانه تسلیم شدن برخی از نخبگان جهان رسانه و آمادگی آنها برای فروختن مواضع و کرامت خود در قبال اندکی پول نگران کننده است و برخی همچنان در خصوص هیمنه و سیطره سعودی ها دچار وهم هستند..

ترس سعودی ها از پادشاه شن ها

سعودی ها برای جلوگیری از اکران فیلم سینمایی «پادشاه شن ها» ساخته نجدت انزور کارگردان سوری که در باره عبدالعزیز موسس آل سعود است، هزاران دلار خرج کرده اند.

در این رابطه ده ها نامه به کلی سری و فوری بین سفارتخانه های سعودی در کشورهای مختلف و وزارت خارجه سعودی رد و بدل شده و در آنها پرداخت پول به وکلا، سیاستمداران و روزنامه نگاران با هدف مقابله با این فیلم درخواست شده است.

جعجع من بیچاره هستم ... اما مستعد برای هرکاری که پادشاهی سعودی بخواهد، می باشم

نامه های برخی از سیاستمداران لبنانی به سفارت و یا وزارتخارجه سعودی فقط برای درخواست پول است و آل سعود هم همواره این دستور با عبارت قرون وسطایی را صادر کرده است: دهانشان را با طلا پرکنید.

علی عواض عسیری سفیر عربستان در لبنان درسال 2012 در نامه ای به ورازت خارجه سعودی می نویسد: ایلی ابوعاصی نماینده سمیر جعجع رییس حزب نیروهای لبنانی از اوضاع سخت مالی این حزب خبر داد تا جاییکه در دو سال گذشته نتوانسته است حقوق کارکنانش را بپردازد و اکنون جعجع نمی تواند به تکالیفش عمل کند به ویژه در این شرایط که باید با ژنرال میشل عون و کاردینال مارونی همراه با نظام سوریه مقابله کند.

در این نامه با اشاره به ویژگی های حزب نیروهای لبنانی برای مقابله با حزب الله و همپیمانان منطقه ای آن آمده است که سمیر جعجع از فرط ناتوانی مالی آماده سفر به ریاض است تا از نزدیک موضوع را با سران پادشاهی در میان بگذارد.

عسیری در این نامه پیشنهاد کمک مالی به جعجع کرده است به ویژه اینکه وی طرفدار پادشاهی است و از آن دفاع می کند و بین سران مسیحی لبنان از همه به آل سعود نزدیکتر و وفادارتر است و موضعی ثابت علیه نظام سوریه دارد و آماده است تا هرکاری از او خواسته شود، انجام دهد.

براساس این نامه های منتشر شده توسط ویکی لیکس شبکه تلویزیونی ( ام .تی.وی) هم از رسانه های لبنانی است که از کمک های مالی آل سعود برخوردار است.

ولید عبود دو ماه قبل بود که از سعودی ها برای میزبانی از یک شخصیت مخالف آل سعود در برنامه های این شبکه عذرخواهی کرد که کاملا با رفتار توام با آزادی ، کرامت و حاکمیت مخالف بود.

سعودی ها سه سال قبل تصمیم گرفتند تا از یک شبکه تلویزیونی لبنانی که از شرایط مالی سخت رنج می برد با پرداخت میلیون ها دلار مشروط به خدمت به سیاست ها و منافع آل سعود حمایت کنند و براساس اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس این شبکه (ام .تی.وی) بوده است.

براساس این اسناد، میشل المر رییس شبکه ام تی وی در مقابل دریافت دو میلیون دلار ، شبکه رسانه ای ، سیاسی و فنی خود را در اختیار نظام سعودی قرار داده است.

المر خواستار 20 میلیون دلار شده بود اما سعودی ها با دو میلیون دلار به طور اقساط موافقت کردند که در طول دو سال پرداخت می شود ، مشروط به اینکه مطالبات آل سعود به طورکامل در دستور کار شبکه ام تی وی قرار گیرد.

براساس این اسناد سعودی ها با درخواست های مالی هر طرفی که علیه حزب الله و ایران موضع گیری نداشته و یا در روزنامه هایی مانند الاخبار کار کرده باشد ، موافقت نمی کنند و عبدالناصر شراره از جمله این روزنامه نگاران لبنانی است.

موسسه رسانه های وابسته به موسسه خانم می شدیاق که خود را یک جمعیت غیرحزبی می داند از جمله موسساتی است که از سوی آل سعود حمایت مالی می شود.

می شدیاق هیچ فرصتی را از دست نمی دهد تا خود را مدافع حقوق زن، آزادی بیان و حقوق انسان معرفی کند اما هرگز حاضر نشد تا از پادشاهی سعودی بخواهد از قلع و قمع رسانه ها خودداری کند.

سفیر سعودی در لبنان از سطح حرفه ای رسانه ای و مواضع ضد سوری و مخالفان لبنانی آل سعود در برنامه های تلویزیونی ابراز خرسندی کرده و او را شایسته کمک های مالی دانسته است.

سعودی ها حتی از پیگیرد روزنامه نگاران لبنانی که علیه رژیم سعودی و آل سعود مقاله نوشته و یا سخنرانی کرده باشند، ابا ندارند و اسعد ابوخلیل روزنامه نگار لبنانی یکی از آنها است.


*ایرنا