به گزارش شهدای ایران به نقل از پایگاه خبری الجزیره قطر، «نبیل فولی» نویسنده و کارشناس مصری در مطلبی با عنوان « انقلاب مصر بعد از غیبت احتمالی محمد مرسی» به بررسی سرنوشت انقلاب مصر پس از مرسی پرداخت.

به عقیده او احتمال اعدام مرسی ضعیف باشد یا قوی، نیروهای انقلابی مصر باید گزینه های خود را بررسی کرده و برای چنین احتمالی آماده باشند تا بتوانند مسیر انقلابی خود را ادامه داده و از شکست آن جلوگیری کنند.

فولی تاکید کرد، نیروهای انقلابی باید در دام نظام حاکم گرفتار نشوند؛ نظامی که از کشتن افراد در محاکمه دروغین شرم نمی کند.

وی تصریح کرد: برای اتخاذ گام های بعدی انقلاب باید به خوبی متوجه بود، کسی که امور کشور را به دست گرفته و آن را رهبری می کند، یک نفر یا شخص السیسی نیست بلکه گروهی از ژنرال های قدرتمند ارتش و یا شورای نظامی هستند که سیاست هایی را که با همکاری طرف های داخلی و خارجی و نیز منطقه ای ترسیم می شود، به اجرا می گذارند

ضعف روزافزون السیسی در صحنه سیاسی مصر

پرواضح است که قدرت السیسی از زمانی که لباس نظامی را کنار گذاشت رو به ضعف نهاد و ناکامی های متعدد دولت او در طول یک سال گذشته نیز موجب بدتر شدن اوضاع شد به ویژه اینکه وی زمانی که وزیر دفاع بود بیش از امروز در ترسیم سیاست های کشور مشارکت داشت.

بنابراین نیروهای انقلابی باید با درک این موضوع به جای تمرکز بر شخص عبدالفتاح السیسی کسانی را که سیاست کشور را مدیریت می کنند، شناسایی کنند.

در این میان باید پرسید در شرایطی که طراحان و مجریان سیاست مصر به سهولت قادرند نبود السیسی و یا هر یک از مردان او را جبران کرده و حتی به منظور دوام قدرت خود برخی از آنان را قربانی کنند، آیا نیروهای انقلابی نیز می توانند نبود احتمالی محمد مرسی در صحنه سیاسی کشور را جبران کرده و همچنان به مسیر خود ادامه دهند؟

وقتی السیسی که کاملا آزاد است، اینگونه در معرض تهدید و خطر قرار دارد، در مورد رئیس جمهوری که پشت میله های زندان است و تاکید دارد حاضر است زندگی خود را برای حفظ انقلاب 25 ژانویه فدا کند، چه می توان گفت؟

بنابراین ناگفته پیداست که مصر اوضاع سیاسی بسیار حساسی را پیش رو دارد که می تواند سرنوشت نسل های آینده را رقم بزند از همین رو مهار و هدایت صحیح اوضاع کنونی نیازمند برنامه ریزی دقیق است.

بی تردید نشانه رفتن زندگی مرسی و حامیان اخوانی او آخرین راه حل برای نابودی انقلاب 25 ژانویه است اما باید پرسید در صورتی که نظام حاکم مصر مرتکب چنین حماقتی شود، چه رخدادهایی در انتظار مصر خواهد بود؟