شهدای ایران: مجید شهریاری از شهدای هسته‌ای کشور صبح روز دوشنبه 8 آذر ماه 89 در بلوار ارتش، از سوی کوردلان و دشمنان جمهوری اسلامی ترور شد و به مقام شهادت نائل آمد، پیکر وی پس از تشییع گسترده با حضور اساتید، دانشجویان، نهادهای علمی و مردم شهیدپرور ایران در امام‌زاده صالح تهران آرام گرفت.
بهجت قاسمی همسر این شهید هسته‌ای درباره اهتمام ایشان به نماز گفت: دکتر آدم متشرعی بود و اهتمام زیادی به نماز اول‌وقت و دستورات دین به‌خصوص مسجد رفتن داشت، تا آنجایی که برایش مقدور بود، سعی می‌کرد بیشتر نمازهایش را در مسجد و به نماز جماعت برگزار کند.
وی افزود: ایشان بیشتر مواقع صبح‌ها از خواب بیدار می‌شد و برای نماز صبح به مسجد می‌رفت، حتی اگر در این هنگام بچه‌ها از خواب بیدار می‌شدند و می‌خواستند با پدرشان به مسجد بروند، آنها را با خود می‌برد.
قاسمی با تأکید بر اینکه فرزندانش با میل خودشان همراه با شهید به مسجد می‌رفتند، اظهار داشت: حتی خیلی اوقات صبح‌های جمعه با اینکه بُعد مسافت هم داشتیم، مقید بود نماز صبح جمعه را در امام‌زاده صالح(ع) تجریش به‌جماعت اقامه کند، فرزندانمان نیز از همان کودکی با فرهنگ نماز، مسجد و نماز جماعت این‌گونه آشنا شدند.
وی با بیان اینکه شهید شهریاری کلاس‌های درس دانشگاه را قبل از وقت نماز تعطیل می‌کرد، ادامه داد: ایشان اهتمام شدیدی به نماز جماعت در دانشگاه داشت و اگر هم دیر می‌شد با عجله می‌رفت تا حداقل به نماز دوم برسد، در مسجد جامع ثارالله(ع) که مسجد محلمان بود، زیاد رفت‌و‌آمد می‌کرد، حتی با امام جماعت مسجد در امور خیریه هماهنگ بود.
همسر شهید شهریاری خاطرنشان کرد: اگر در سفری بودیم یا به مهمانی می‌خواستیم برویم و وسط راه موقع اذان می‌شد، مسجدی را پیدا می‌کرد، می‌ایستادیم و نماز را می‌خواندیم، آن‌گاه به مسیر خود ادامه می‌دادیم.
وی در ادامه با اشاره به اهتمام شهید به نماز شب گفت: اوایل ازدواجمان بود، نیمه‌های شب از خواب بیدار می‌شدم می‌دیدم دکتر نیست، می‌رفتم می‌دیدم در اتاق مشغول نماز شب است، این روحیه آقا مجید بود، بسیار به‌ندرت اتفاق می‌افتاد نماز شب ایشان قضا شود، به‌ویژه در ماه‌های آخر به‌شدت در نماز شب گریه می‌کرد و صدای «الهی العفو» شبانه او همچنان در گوش من زنگ می‌زند.
قاسمی در پایان تصریح کرد: ان‌شاءالله جوانان ما فضایی پیدا کنند تا بتوانند با شعائر دینی بیشتر آشنا شوند، تا حدودی کار بزرگ‌ترها و مسئولان است که این فضا را برای جوانان دلچسب و شیرین کنند، قطعاً راهکارهایی هست که بچه‌ها مشتاق شوند، باید دست به دست هم دهیم تا این شرایط را ایجاد کنیم.
بهجت قاسمی همسر این شهید هسته‌ای درباره اهتمام ایشان به نماز گفت: دکتر آدم متشرعی بود و اهتمام زیادی به نماز اول‌وقت و دستورات دین به‌خصوص مسجد رفتن داشت، تا آنجایی که برایش مقدور بود، سعی می‌کرد بیشتر نمازهایش را در مسجد و به نماز جماعت برگزار کند.
وی افزود: ایشان بیشتر مواقع صبح‌ها از خواب بیدار می‌شد و برای نماز صبح به مسجد می‌رفت، حتی اگر در این هنگام بچه‌ها از خواب بیدار می‌شدند و می‌خواستند با پدرشان به مسجد بروند، آنها را با خود می‌برد.
قاسمی با تأکید بر اینکه فرزندانش با میل خودشان همراه با شهید به مسجد می‌رفتند، اظهار داشت: حتی خیلی اوقات صبح‌های جمعه با اینکه بُعد مسافت هم داشتیم، مقید بود نماز صبح جمعه را در امام‌زاده صالح(ع) تجریش به‌جماعت اقامه کند، فرزندانمان نیز از همان کودکی با فرهنگ نماز، مسجد و نماز جماعت این‌گونه آشنا شدند.
وی با بیان اینکه شهید شهریاری کلاس‌های درس دانشگاه را قبل از وقت نماز تعطیل می‌کرد، ادامه داد: ایشان اهتمام شدیدی به نماز جماعت در دانشگاه داشت و اگر هم دیر می‌شد با عجله می‌رفت تا حداقل به نماز دوم برسد، در مسجد جامع ثارالله(ع) که مسجد محلمان بود، زیاد رفت‌و‌آمد می‌کرد، حتی با امام جماعت مسجد در امور خیریه هماهنگ بود.
همسر شهید شهریاری خاطرنشان کرد: اگر در سفری بودیم یا به مهمانی می‌خواستیم برویم و وسط راه موقع اذان می‌شد، مسجدی را پیدا می‌کرد، می‌ایستادیم و نماز را می‌خواندیم، آن‌گاه به مسیر خود ادامه می‌دادیم.
وی در ادامه با اشاره به اهتمام شهید به نماز شب گفت: اوایل ازدواجمان بود، نیمه‌های شب از خواب بیدار می‌شدم می‌دیدم دکتر نیست، می‌رفتم می‌دیدم در اتاق مشغول نماز شب است، این روحیه آقا مجید بود، بسیار به‌ندرت اتفاق می‌افتاد نماز شب ایشان قضا شود، به‌ویژه در ماه‌های آخر به‌شدت در نماز شب گریه می‌کرد و صدای «الهی العفو» شبانه او همچنان در گوش من زنگ می‌زند.
قاسمی در پایان تصریح کرد: ان‌شاءالله جوانان ما فضایی پیدا کنند تا بتوانند با شعائر دینی بیشتر آشنا شوند، تا حدودی کار بزرگ‌ترها و مسئولان است که این فضا را برای جوانان دلچسب و شیرین کنند، قطعاً راهکارهایی هست که بچه‌ها مشتاق شوند، باید دست به دست هم دهیم تا این شرایط را ایجاد کنیم.
