به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛معتمدی نیا می گوید:جانباز یا کلاً ایثارگر ، اگر ایثارگر است باید حرمت افراد را نگه دارد و آنقدر متانت و احترام از منش و رفتار و کلام و نوشته اش ببارد که توجیه کننده ی عملکرد و منزلتش باشد.
وقتی بنام ایثارگر وارد اداره ای ، جلسه ای ، سایتی ، گروهی و... می شود این را بداند که بر پیشانی اش لفظ «ایثارگر» حک نـشـده است ، بلکه رفتار و بیان او نشان دهنده ی  شأن و شخصیت ایثارگرانه ی اوست.
رفتار و مطالبات یک ایثارگر ، او را از سایر اشخاص که فضای ایثارگرانه را حس و لمس نکرده اند متمایز می سازد.

میزان و درجه ی ایثارگری » ، با سطح تحصیلات و پست و مقام سنجیده نمی شود . بلکه رفتار متفاوت او از هر حیث می تواند عیار سنجش شخصیت ایثارگرانه اش باشد.

از «ایثارگر» انتظار اهانت و تندخویی (به معنای واقعی) به دیگران نمی رود. تأکید میکنم ، اهانت به معنای تقاضا و پیگیری درخواست ها نیست . اهانت به معنای زیر سوال بردن شخصیت دیگران ، زیاده خواهی در فضای آشوب و تنش و پرخاشگری به سایر انسانها  ، به هم ریختن اوضاع و جنجال آفرینی و هتک حرمت افراد بیگناه ... است.
ناگفته نماند که در حقیقت ، جامعه و دیگران ، از ایثارگر انتظار بروز رفتار متفاوت دارند.
انسان ، همین که قدم به جمع نهاده و موجودی اجتماعی نام میگیرد ، در معرض نگاه و قضاوت واقع میشود.

«رفتارهای متفاوت» ، موجب «برداشت های متفاوت» می شوند.
توجه داشته باشیم ، آنچه که میان یک ضدنظام ، یک ضد ولایت فقیه ، یک ضد مردم و یک ضدانقلاب با یک عضو خانواده ی شهید ، یک جانباز ، یک آزاده ، یک رزمنده و یک «ایثارگر» موجب تمایز می شود .همین نحوه ی نگاه ، نحوه ی بیان و گفتار و چگونگی عملکرد ما ، چه در گذشته و چه در حال حاضر است .
عنوان ها و القاب ، توجیه کننده ی ضمیر و درون انسانها نیستند ، چه در اینصورت ، بدترین افراد ، برترین القاب را برای خویش یرمی گزیدند تا در ورای همین القاب ، به مطامع مادی و غیر مادی خود دست یابند.

مصادیق و  نمونه ی عینی این عقیده را در کشورمان به وفور دیده ایم و ماجرای آشوب و فتنه ی سال 1388 از همین مصادیق است.

بسیاری ترورهای مقامات و شخصیت ها و ائمه ی جمعه در اوایل انقلاب توسط اشخاص نزدیک و مورد وثوق و ظاهر فریب که با استفاده از عناوین فریبنده به مراکز حساس نظام شده بودند بوقوع پیوستند.
و همین گونه بوده است بمب گذاریها و حتی خیانت هایی که در زمان دفاع مقدس از جانب دشمنان خارج از مرزها طراحی و توسط دوست نماها و افراد ظاهراً موجه و خودی به اجراء در آمد.

خلاصه ی کلام این که ، بر حسب تجربه ، نمی توان تنها به نام و نشان بسنده کرد .

نام و لفظ «ایثارگر» مصداق می طلبد.
این نشانه ، فراتر از یک کلمه و نشانه است.
این لفظ ، از وسعت هزاران کیلومتر مرز در دفاع مقدس فراتر است.
« ایثارگر » نیت ، کلمه و عمل ایثارگرانه می خواهد.

بیان و گفتاری می خواهد که عزت و عظمت و شکوه افتخارات ایثارگرانه در آن موج بزند و مبدأ و منشأ آن را از ظاهرفریبان و نفاق افکنان و نااهلان ، به وضوح متمایز کند .

انشاالله که ایثارگران ما  ، ضمن پیگیری خواسته های به حق ، قانونی و واقعی خود ، همچنان طریق صلاح و صواب و شرعی و قانونی خود را هم پیش گرفته و در مراعات حوزه ی اجتماعی و انسانی و شخصیت دیگران هم «ایثارگرانه» برخورد و رفتار می نمایند و حتی در نگارش نظر و عقیده ی خود نیز آنگونه دقت و متانت به خرج دهند که رضایت خداوند را به عنوان برترین قاضی درپی داشته باشد.

منبع:فاش نیوز