نمازگزاران تهرانی پس از اقامه نماز عبادی، سیاسی جمعه در راهپیمایی «اعتراض به توافق به هر قیمتی» شرکت کردند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از مهر، نمازگزاران تهرانی بعد از اقامه نمازجمعه امروز در اعتراض به زیاده خواهی های امریکا در جریان مذاکرات هسته ای راهپیمایی کردند.
بنابراین گزارش، این راهپیمائی که در اعتراض به توافق به هر قیمتی برگزار شد؛ نمازگزاران تهرانی با سردادن شعارهایی همچون «نه تعلیق نه تحقیر، قطع مسیر ذلت»، «نه فشار اقتصادی نه تسلیم سیاسی»، «دلاور هسته ای احمدی روشن است» و «توافق بد ما نافی عزت ما» خواستار خاتمه زیاده خواهی های طرف امریکایی در جریان مذاکرات هسته ای شدند.
نمازگزاران در این راهپیمائی به مسئولان اعلام داشتند که باید عزت ایران در این مذاکرات حفظ شود و نباید سیاست «توافق به هر قیمت» دنبال شود.
در پایان راهپیمایی «اعتراض به توافق به هر قیمتی» نمازگزاران تهرانی بیانیه‌ای صادر کردند که متن آن به شرح ذیل است:
پس از گذشت یک سال و نیم از انعقاد توافق بی‌فایده و پر ضرر ژنو متأسفانه شاهد پیگیری بی محابا همان مسیر از سوی تیم مذاکره‌کننده هستیم. هشدارهایی که از ابتدا درباره این نحوه مذاکره از سوی منتقدین داده می‌شد یکی یکی محقق شد تا اینکه هفته گذشته مسئله بازرسی از مراکز نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته‌ای به عنوان تنها یکی از امتیازات واگذار شده در صدر اخبار قرار گرفت و تا حدی برای عموم مردم روشن که چه موارد مهمی در حال حاتم‌بخشی از سوی تیم مذاکره‌کننده است.
کشوری که می‌داند دشمنانش در صدر ترور دانشمندان زحمت‌کش او هستند باید از تمام اصول دیپلماسی دست کشیده باشد تا اجازه دسترسی به این دانشمندان را به همان دشمن بدهد. برخی از این دانشمندان که در فهرست مورد درخواست آمریکا جهت بازجویی هستند تا کنون هدف سه بار ترور ناموفق قرار گرفته‌اند و در طول این سالیان علاوه بر تحمل بار پیشرفت صنعت هسته‌ای زحمات بسیاری را در راستای اختفاء از سرویس‌های جاسوسی بیگانه متحمل شده‌اند اما امروز با صدور جواز بازجویی از آنان به واسطه امتیازات واگذار شده، این افراد بیش از هر زمانی خود را بی‌پشتوانه احساس می‌کنند و این اهانت به ساحت فرزندان ملت در زمینه هسته‌ای به عنوان نماد پیشرفت کشور باعث ناامیدی و احساس سرخوردگی در دانشمندان دیگر حوزه‌ها نیز می‌شود که در دانشگاه‌ها و آزمایش‌گاه‌ها در حال تلاش برای کشور با عزت و مقتدر خود هستند.
از سوی دیگر مشاهده می‌کنیم وقتی وزیر انرژی آمریکا صحبت از پذیرفته شدن سخت‌ترین بازرسی‌های تاریخ از سوی ایران می‌کند و وزیر خارجه آمریکا سخن از پذیرش بازرسی‌های مادم‌العمر برای ایران می‌نماید و رئیس‌جمهور آمریکا از پذیرش سازوکاری غیرقابل استنکاف از سوی ایران برای بازرسی از هر نقطه‌ای در هر زمانی خبر می‌دهد در مقابل مقامات ایران نه تنها این موارد را تکذیب نمی‌کنند بلکه سخنانی در تأئید اظهارات این طرف آمریکایی نیز بیان می‌دارند.
رئیس سازمان انرژی اتمی کشور دلیل این سخنان طرف آمریکایی را پذیرفته شدن پروتکل الحاقی از طرف کشورمان ذکر می‌کند، عراقچی معاون وزیر امور خارجه صراحتاً از پذیرش بازرسی نظامی با عنوان دسترسی مدیریت شده سخن می‌گوید و در آخرین پرده وزیر امور خارجه برای توجیه‌تراشی روی به خلافه‌گویی در زمینه پذیرش بازجویی‌های مشابه در دولت قبل می‌آورد.
تأئید مو به‌موی اظهارات طرف آمریکایی در حالی است که وقتی منتقدین در همان ابتدای انتشار توافقات صورت گرفته بر فاجعه‌بار بودن این واگذاری‌ها تأکید می‌ورزیدند از سوی دولت به اعتماد به طرف آمریکایی متهم می‌شدند. شایسته دقت است که پذیرش بازرسی از مراکز نظامی کشوری که ثقل امنیت در منطقه غرب آسیاست و داعیه با مقابله با دشمنانی جهانی برای برقراری صلح در منطقه را دارد به معنی تضعیف توان نظامی کشور و وسعت‌سازی برای طمع‌ورزی دشمنان جهت حمله نظامی به کشور می‌برند. سؤال اینجاست که در آن صورت تاوان چنین هزینه‌های سنگینی را چه کسی خواهد داد؟ و آیا گروه مذاکره‌کننده حاضر به پذیرش مسئولیت عواقب طولانی مدت این سبک‌سری سیاسی برای کشور هستند؟ امیدوار کردن دشمنی که مدتهاست از غلبه بر این ملت بزرگ نا امید شده، گناه نابخشودنی است.
تا موقعی که راهبرد توافق به هر قیمتی از طرف وزارت خارجه پیگیری شود دیگر چیزی به نام تأمین عزت یا منفعت ملی، شرط موفقیت مذاکرات شمرده نشده و فقط و فقط رسیدن به یک توافق ولو به قیمت از دست رفتن تمام دستاوردهای هسته‌ای ارائه اطلاعات دفاعی کشور به دشمنان یا بازماندن از پیشرفت در عرصه‌های مختلف هدف تیم مذاکره‌کننده قرار میگیرد.
توافقی که علاوه بر واگذاری این امتیازات گسترده، توانایی رفع هیچ تحریم مؤثر و مهمی را هم ندارد و تنها به عنوان ابزاری برای برپایی جشن و سرور خود خوانده و تنفس مصنوعی به رؤیای رابطه با کدخدا مورد استفاده قرار میگیرد.
نکته بسیار حائز اهمیت در این رابطه فرار گروه مذاکره‌کننده از ارائه گزارش روشنی از مسیر طی شده تا کنون است. اگر حقایق تأمل‌برانگیز یک سال و نیم اجرای توافق ژنو در رابطه با تحریم‌ها به مردم گفته شود، ملت ایران به سرعت در برابر ادامه این مسیر می‌ایستد. عجیب اینجاست که نه فقط دولت اراده‌ای جهت ارائه گزارش به مردم در این رابطه ندارد بلکه از هرگونه ارائه گزارش در اینباره در رسانه‌های مختلف به انواع طرق جلوگیری می‌نماید.
البته نباید توجه به فاجعه بازرسی از مراکز نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته‌ای کشور باعث غفلت از دیگر حقایق دردناک مذاکرات شود. تخریب مادم العمر و بازگشت‌ناپذیر قلب رآکتور اراک، از بین رفتن فوردو به عنوان مرکز استراتژیکی که گزینه نظامی دشمن را به زیر میز فرستاده بود، از دست دادن ذخایر استراتژیک اورانیوم غنی‌شده کشور، از بین رفتن سانتریفیوژ‌هایی که سالیان سال برای تولید و نصب آنها زحمت کشیده شده و بسیاری موارد دیگر، امتیازات اساسی هستند که در زمینه هسته‌ای واگذار شده است.
همچنین رضایت دادن به برداشته نشدن تحریم‌های اصلی و باقیماندن عملی ساختار تحریم‌ها، واگذار کردن هرگونه تخفیف در تحریم‌ها به تأئید آژانس بین‌المللی اتمی که شامل حل شدن موارد گذشته و نگرانی‌های تازه به وجود آمده می‌شود، دست نخورده ماندن تحریم‌های اولیه آمریکا، دست نخورده نماندن تحریم‌های اصلی کنگره آمریکا، لغو نشدن تحریم‌ها و تعلیق آنها به گونه‌ای که برای از سر گیری آنها نیاز به تصویب مجدد قانون نباشد، عدم وجود تضمین عینی جهت رفع تحریم‌ها و موارد متعدد از این دست که عملاً هرگونه دستاورد احتمالی کشور را از مذاکرات به صفر می‌رسند، حقایق دیگر پذیرفته شده در توافقات منتشر شده تا کنون هستند؛ خساراتی جبران‌ناپذیر که برای سالیان سال گریبان ملت را خواهد گرفت.
ملت ایران مانند رهبر خود معتقد است که توافق نکردن از توافق کردنی که در آن منافع ملت پایمال شود، عزت ملت از بین برود، ملت ایران با این عظمت تحقیر شود، بهتر است. توافق نکردن شرف دارد بر یک چنین توافق کردنی.
شرکت‌کنندگان در راهپیمایی اعتراض به توافق به هر قیمتی اعتراض خود را به ادامه این مسیر بی‌نفع و پر ضرر بیان می‌دارند و به روشنی اعلام می‌کنند که زیر بار هر توافقی نمی‌روند و اجازه انعقاد توافقی بی‌فایده و ذلت‌بار را به هیچ کس نخواهند داد.
بنابراین گزارش، این راهپیمائی که در اعتراض به توافق به هر قیمتی برگزار شد؛ نمازگزاران تهرانی با سردادن شعارهایی همچون «نه تعلیق نه تحقیر، قطع مسیر ذلت»، «نه فشار اقتصادی نه تسلیم سیاسی»، «دلاور هسته ای احمدی روشن است» و «توافق بد ما نافی عزت ما» خواستار خاتمه زیاده خواهی های طرف امریکایی در جریان مذاکرات هسته ای شدند.
نمازگزاران در این راهپیمائی به مسئولان اعلام داشتند که باید عزت ایران در این مذاکرات حفظ شود و نباید سیاست «توافق به هر قیمت» دنبال شود.
در پایان راهپیمایی «اعتراض به توافق به هر قیمتی» نمازگزاران تهرانی بیانیه‌ای صادر کردند که متن آن به شرح ذیل است:
پس از گذشت یک سال و نیم از انعقاد توافق بی‌فایده و پر ضرر ژنو متأسفانه شاهد پیگیری بی محابا همان مسیر از سوی تیم مذاکره‌کننده هستیم. هشدارهایی که از ابتدا درباره این نحوه مذاکره از سوی منتقدین داده می‌شد یکی یکی محقق شد تا اینکه هفته گذشته مسئله بازرسی از مراکز نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته‌ای به عنوان تنها یکی از امتیازات واگذار شده در صدر اخبار قرار گرفت و تا حدی برای عموم مردم روشن که چه موارد مهمی در حال حاتم‌بخشی از سوی تیم مذاکره‌کننده است.
کشوری که می‌داند دشمنانش در صدر ترور دانشمندان زحمت‌کش او هستند باید از تمام اصول دیپلماسی دست کشیده باشد تا اجازه دسترسی به این دانشمندان را به همان دشمن بدهد. برخی از این دانشمندان که در فهرست مورد درخواست آمریکا جهت بازجویی هستند تا کنون هدف سه بار ترور ناموفق قرار گرفته‌اند و در طول این سالیان علاوه بر تحمل بار پیشرفت صنعت هسته‌ای زحمات بسیاری را در راستای اختفاء از سرویس‌های جاسوسی بیگانه متحمل شده‌اند اما امروز با صدور جواز بازجویی از آنان به واسطه امتیازات واگذار شده، این افراد بیش از هر زمانی خود را بی‌پشتوانه احساس می‌کنند و این اهانت به ساحت فرزندان ملت در زمینه هسته‌ای به عنوان نماد پیشرفت کشور باعث ناامیدی و احساس سرخوردگی در دانشمندان دیگر حوزه‌ها نیز می‌شود که در دانشگاه‌ها و آزمایش‌گاه‌ها در حال تلاش برای کشور با عزت و مقتدر خود هستند.
از سوی دیگر مشاهده می‌کنیم وقتی وزیر انرژی آمریکا صحبت از پذیرفته شدن سخت‌ترین بازرسی‌های تاریخ از سوی ایران می‌کند و وزیر خارجه آمریکا سخن از پذیرش بازرسی‌های مادم‌العمر برای ایران می‌نماید و رئیس‌جمهور آمریکا از پذیرش سازوکاری غیرقابل استنکاف از سوی ایران برای بازرسی از هر نقطه‌ای در هر زمانی خبر می‌دهد در مقابل مقامات ایران نه تنها این موارد را تکذیب نمی‌کنند بلکه سخنانی در تأئید اظهارات این طرف آمریکایی نیز بیان می‌دارند.
رئیس سازمان انرژی اتمی کشور دلیل این سخنان طرف آمریکایی را پذیرفته شدن پروتکل الحاقی از طرف کشورمان ذکر می‌کند، عراقچی معاون وزیر امور خارجه صراحتاً از پذیرش بازرسی نظامی با عنوان دسترسی مدیریت شده سخن می‌گوید و در آخرین پرده وزیر امور خارجه برای توجیه‌تراشی روی به خلافه‌گویی در زمینه پذیرش بازجویی‌های مشابه در دولت قبل می‌آورد.
تأئید مو به‌موی اظهارات طرف آمریکایی در حالی است که وقتی منتقدین در همان ابتدای انتشار توافقات صورت گرفته بر فاجعه‌بار بودن این واگذاری‌ها تأکید می‌ورزیدند از سوی دولت به اعتماد به طرف آمریکایی متهم می‌شدند. شایسته دقت است که پذیرش بازرسی از مراکز نظامی کشوری که ثقل امنیت در منطقه غرب آسیاست و داعیه با مقابله با دشمنانی جهانی برای برقراری صلح در منطقه را دارد به معنی تضعیف توان نظامی کشور و وسعت‌سازی برای طمع‌ورزی دشمنان جهت حمله نظامی به کشور می‌برند. سؤال اینجاست که در آن صورت تاوان چنین هزینه‌های سنگینی را چه کسی خواهد داد؟ و آیا گروه مذاکره‌کننده حاضر به پذیرش مسئولیت عواقب طولانی مدت این سبک‌سری سیاسی برای کشور هستند؟ امیدوار کردن دشمنی که مدتهاست از غلبه بر این ملت بزرگ نا امید شده، گناه نابخشودنی است.
تا موقعی که راهبرد توافق به هر قیمتی از طرف وزارت خارجه پیگیری شود دیگر چیزی به نام تأمین عزت یا منفعت ملی، شرط موفقیت مذاکرات شمرده نشده و فقط و فقط رسیدن به یک توافق ولو به قیمت از دست رفتن تمام دستاوردهای هسته‌ای ارائه اطلاعات دفاعی کشور به دشمنان یا بازماندن از پیشرفت در عرصه‌های مختلف هدف تیم مذاکره‌کننده قرار میگیرد.
توافقی که علاوه بر واگذاری این امتیازات گسترده، توانایی رفع هیچ تحریم مؤثر و مهمی را هم ندارد و تنها به عنوان ابزاری برای برپایی جشن و سرور خود خوانده و تنفس مصنوعی به رؤیای رابطه با کدخدا مورد استفاده قرار میگیرد.
نکته بسیار حائز اهمیت در این رابطه فرار گروه مذاکره‌کننده از ارائه گزارش روشنی از مسیر طی شده تا کنون است. اگر حقایق تأمل‌برانگیز یک سال و نیم اجرای توافق ژنو در رابطه با تحریم‌ها به مردم گفته شود، ملت ایران به سرعت در برابر ادامه این مسیر می‌ایستد. عجیب اینجاست که نه فقط دولت اراده‌ای جهت ارائه گزارش به مردم در این رابطه ندارد بلکه از هرگونه ارائه گزارش در اینباره در رسانه‌های مختلف به انواع طرق جلوگیری می‌نماید.
البته نباید توجه به فاجعه بازرسی از مراکز نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته‌ای کشور باعث غفلت از دیگر حقایق دردناک مذاکرات شود. تخریب مادم العمر و بازگشت‌ناپذیر قلب رآکتور اراک، از بین رفتن فوردو به عنوان مرکز استراتژیکی که گزینه نظامی دشمن را به زیر میز فرستاده بود، از دست دادن ذخایر استراتژیک اورانیوم غنی‌شده کشور، از بین رفتن سانتریفیوژ‌هایی که سالیان سال برای تولید و نصب آنها زحمت کشیده شده و بسیاری موارد دیگر، امتیازات اساسی هستند که در زمینه هسته‌ای واگذار شده است.
همچنین رضایت دادن به برداشته نشدن تحریم‌های اصلی و باقیماندن عملی ساختار تحریم‌ها، واگذار کردن هرگونه تخفیف در تحریم‌ها به تأئید آژانس بین‌المللی اتمی که شامل حل شدن موارد گذشته و نگرانی‌های تازه به وجود آمده می‌شود، دست نخورده ماندن تحریم‌های اولیه آمریکا، دست نخورده نماندن تحریم‌های اصلی کنگره آمریکا، لغو نشدن تحریم‌ها و تعلیق آنها به گونه‌ای که برای از سر گیری آنها نیاز به تصویب مجدد قانون نباشد، عدم وجود تضمین عینی جهت رفع تحریم‌ها و موارد متعدد از این دست که عملاً هرگونه دستاورد احتمالی کشور را از مذاکرات به صفر می‌رسند، حقایق دیگر پذیرفته شده در توافقات منتشر شده تا کنون هستند؛ خساراتی جبران‌ناپذیر که برای سالیان سال گریبان ملت را خواهد گرفت.
ملت ایران مانند رهبر خود معتقد است که توافق نکردن از توافق کردنی که در آن منافع ملت پایمال شود، عزت ملت از بین برود، ملت ایران با این عظمت تحقیر شود، بهتر است. توافق نکردن شرف دارد بر یک چنین توافق کردنی.
شرکت‌کنندگان در راهپیمایی اعتراض به توافق به هر قیمتی اعتراض خود را به ادامه این مسیر بی‌نفع و پر ضرر بیان می‌دارند و به روشنی اعلام می‌کنند که زیر بار هر توافقی نمی‌روند و اجازه انعقاد توافقی بی‌فایده و ذلت‌بار را به هیچ کس نخواهند داد.
