مردم بارها نشان داده اند «قهرمانان شان» را خارج از چارچوب ها و تصورات و متفاوت تر از خط کشی های مرسوم سیاسی و فرهنگی گرامی می دارند و بالاتر از این، آن‌ها نشان داده اند که همیشه حول «ارزش ها» گردهم جمع می شوند.
به گزارش شهدای ایران، احسان باکری فرزند شهید حمید باکری در یادداشتی در همشهری جوان درباره 175 شهید غواص نوشت:مردم بارها نشان داده اند «قهرمانان شان» را خارج از چارچوب ها و تصورات و متفاوت تر از خط کشی های مرسوم سیاسی و فرهنگی گرامی می دارند و بالاتر از این، آن‌ها نشان داده اند که همیشه حول «ارزش ها» گردهم جمع می شوند.
جامعه ای که این روزها درگیر چالش های اقتصادی است و چهره های سیاسی آن برای یار کشی های معمول و نشان دادن خود بر سر دیگران «فریاد» می زنند را شاید خیلی ها جامعه ای پراکنده بدانند. اما همین استقبال مردمی و خودجوش از «175 جوانمرد مظلوم» نشان داد که «عاملی» که جامعه را به «وحدت» و «انسجام» می رساند همین «شهداء» هستند.
شاید برای آن هایی که خود را متولی «فرهنگ شهادت» می دانند موجب تعجب باشد جوانانی خارج از چارچوب فکری، سیاسی و فرهنگی آن ها، این چنین مهربانانه و حماسی به بازگشت «175 شهید مظلوم» واکنش نشان داده اند.
در روزهایی که جامعه ی ایرانی بیش از همه چیز به «وحدت» و «هم‌دلی» نیاز دارد، باز این «برکت خون شهداست» که «وحدت» می آفریند و دل ها را بهم نزدیک می کند. «مظلومیت» شهدای عزیز به ویژه «175 غواص دریادل» به یاد همه ی ما می آورد که آن چیزی که برایش این همه «رشادت» و «ایثار» صورت گرفته «ایران اسلامی» است؛ «ایرانی» که این روزها بیش از همیشه نیازمند «هم دلی و تلاش» است.
برخی از متولیان رسمی اگر از اندکی هوشمندی برخوردار باشند می دانند نباید «فرهنگ ایثار و شهادت» را با نگاه های محدود و انحصاری پیگیری کنند. دل سوزان می دانند «شهدای وطن» برای همه ی مردم عزیز اند و این همه ی مردم، شامل همه ی کسانی می شود که با ما هم فکر و هم جهت هستند و یا با ما همراه نیستند. در نگاه و بیانات متولیان این امور نباید چنین احساس شود که «شهید و شهادت» منحصر به یک طیف و یک نگاه فکری است.
اگر مسئولین بدانند و بفهمند و بدانیم که همان قدر که برای یک دانشجو، طلبه و بسیجی و خانم خانه دار داخل کشور، «شهداء» عزیز و بزرگند که برای یک ایرانی دانشجو و پزشک و کارآفرینی که حتی شاید چندسالی از عمر خود را در وطن اش نگذرانده است، قطعا فعالیت ها، برنامه و نگاه شان موثرتر از تلاش های فعلی شان می شود.
واکنش های خود جوش مردم به بازگشت «175 غواص شهید» به همه ی مان نشان داد «فرهنگ ایثار شهادت» مقدس تر از آن است که هزینه ی درگیری های سیاسی و گروهی و جناحی شود.
جامعه ای که این روزها درگیر چالش های اقتصادی است و چهره های سیاسی آن برای یار کشی های معمول و نشان دادن خود بر سر دیگران «فریاد» می زنند را شاید خیلی ها جامعه ای پراکنده بدانند. اما همین استقبال مردمی و خودجوش از «175 جوانمرد مظلوم» نشان داد که «عاملی» که جامعه را به «وحدت» و «انسجام» می رساند همین «شهداء» هستند.
شاید برای آن هایی که خود را متولی «فرهنگ شهادت» می دانند موجب تعجب باشد جوانانی خارج از چارچوب فکری، سیاسی و فرهنگی آن ها، این چنین مهربانانه و حماسی به بازگشت «175 شهید مظلوم» واکنش نشان داده اند.
در روزهایی که جامعه ی ایرانی بیش از همه چیز به «وحدت» و «هم‌دلی» نیاز دارد، باز این «برکت خون شهداست» که «وحدت» می آفریند و دل ها را بهم نزدیک می کند. «مظلومیت» شهدای عزیز به ویژه «175 غواص دریادل» به یاد همه ی ما می آورد که آن چیزی که برایش این همه «رشادت» و «ایثار» صورت گرفته «ایران اسلامی» است؛ «ایرانی» که این روزها بیش از همیشه نیازمند «هم دلی و تلاش» است.
برخی از متولیان رسمی اگر از اندکی هوشمندی برخوردار باشند می دانند نباید «فرهنگ ایثار و شهادت» را با نگاه های محدود و انحصاری پیگیری کنند. دل سوزان می دانند «شهدای وطن» برای همه ی مردم عزیز اند و این همه ی مردم، شامل همه ی کسانی می شود که با ما هم فکر و هم جهت هستند و یا با ما همراه نیستند. در نگاه و بیانات متولیان این امور نباید چنین احساس شود که «شهید و شهادت» منحصر به یک طیف و یک نگاه فکری است.
اگر مسئولین بدانند و بفهمند و بدانیم که همان قدر که برای یک دانشجو، طلبه و بسیجی و خانم خانه دار داخل کشور، «شهداء» عزیز و بزرگند که برای یک ایرانی دانشجو و پزشک و کارآفرینی که حتی شاید چندسالی از عمر خود را در وطن اش نگذرانده است، قطعا فعالیت ها، برنامه و نگاه شان موثرتر از تلاش های فعلی شان می شود.
واکنش های خود جوش مردم به بازگشت «175 غواص شهید» به همه ی مان نشان داد «فرهنگ ایثار شهادت» مقدس تر از آن است که هزینه ی درگیری های سیاسی و گروهی و جناحی شود.
