او در ادامه با تکرار تفسیر خود و دوستانش از جریان دوم خرداد و تعبیر آن به ایستادگی در برابر نظام، در قالب سخنانی در لفافه می گوید:"در انقلاب ۵۷ معدن "خرده قدرت" کشف و امام (ره) آن را مقطع بندی کرد، این معدن فراموش شد و همه بار دیگر نگاه‌شان معطوف به کلان قدرت شد. منظور من از خرده‌قدرت تاثیری گذاری شهروندان است در حالی که کلان‌قدرت، اثرگذاری نهاد‌ها و سازمان‌های رسمی است. در دوم خرداد این معدن دوباره کشف شد و این بار یک روحانی دیگر خرده قدرت را تضمین می‌کند و به صحنه آورد به طوری که کلان قدرت توان ایستادگی در برابر آن را نداشت و بازی را به آن باخت!"

به نظر می رسد سرگرم شدن بیش از حد دولت بر سر پرونده ی هسته ای و سرگرم کردن مردم با آن؛ جایی برای توجه مسئولین به دانشگاه به عنوان مهم ترین رکن اقتصاد دانش بنیان باقی نگذاشته است. در این فضا، دانشگاه بیش از آنکه محمل فعالیت های علمی باشد؛ تبدیل به جولانگاه جریانات سیاسی و حتی مجرمین امنیتی شده است. حسن روحانی که خود سخنران مراسم 23 تیر دانشگاه تهران بوده است امروز اما نمی خواهد واکنشی به فعالیت مجدد سرکردگان 18 تیر در سطح دانشگاه های کشور نشان دهد. رئیس دانشگاه تهران هم که پیش از این از عدم صدور مجوز قانونی برای برگزاری این برنامه خبر داده بود؛ اما با سکوتی تایید آمیز با آن همراه شد. نکته ی قابل توجه در مورد این برنامه آن است که نوع چیدمان برنامه و میهمانان دعوت شده هیچ نشانی از فعالیت سیاسی آشتی جویانه و مسالمت آمیز به دست نمی دهد. و این مسئله می تواند به مثابه ی زنگ خطری برای آرامش علمی فضای دانشگاه های کشور تلقی شود.

آنگونه که خبرگزاری ها در توصیف فضای حاکم بر سالن برگزاری مراسم می نویسند:"در ورودی سالن برگزاری همایش، راهرویی با توری های سبز رنگ تشکیل شده بود که بر روی این توری ها تصاویری از صفحه نخست برخی روزنامه های زنجیره ای دوران اصلاحات از جمله «سلام؛ صبح امروز، همبستگی و نوروز» دیده می شود... مجری مراسم  از همان ابتدای سخن، به تهییج حاضرین در جلسه پرداخته می گوید: «ما به خرداد پر از خاطره عادت داریم و به این سید و آن میر! ارادت داریم.» ما انقلاب کردیم که به آزادی برسیم، قرار بود نگذاریم رد صلاحیت کنند و نگذاریم کسی را بدون محاکمه به حصر بفرستند! سلام بر تاجزاده‌ها، نبوی‌ها، حجاریان‌ها و سلام بر باقی‌ها، زید‌آبادی‌ها و مومنی‌ها و سلام بر کسی که حتی نام او، لرزه بر اندام مستبدان و اقتدارگرایان می‌اندازد و سلام بر سید سبز بزرگوارمان که برای او، ممنوع‌التصویری و ممنوع الصدایی می‌دهند؛ (...) سلام بر سید محمد خاتمی!"

چنانکه از لحن و کلمات مجری این مراسم برمی آید؛ برنامه بیشتر از آنکه بخواهد به "تلاقی مشروطیت و جمهوریت" بپردازد، به محکومیت نظام جمهوری اسلامی به استبداد و حمایت بی چون و چرا از سران فتنه اختصاص یافته است. آنگونه که عباس عبدی که پیش از این در مصاحبه ای به عدم حضور خود در جنگ تحمیلی به دلیل داشتن روحیه ی لطیف و ضد جنگ اشاره کرده بود!؛ پس از قرار گرفتن در پشت تریبون سخنرانی می گوید:" من را اشتباهی دعوت کردید زیرا این همایش ها احتیاج به شور و هیجان دارد و نوع کلام من بگونه ای است که نمی تواند هیجانی برای شما داشته باشد؛ بهتر بود فردی را دعوت می کردید که بتواند برای شما هیجانی صحبت کند!"

آنگونه که سابقه ی فعالیت سیاسی عبدی و دوستانش نشان می دهد؛ وی بر خلاف آن که خود را میهمان اشتباهی این مراسم می خواند؛ به خوبی از پتانسیل سواری گرفتن از فضای احساسی محیط های دانشجویی برای پیشبرد اهداف سیاسی خود آگاه است. آن هم فضایی که پر است از اتهام به نظام جمهوری اسلامی ایران. تجربه ی تاریخی دوره ی اصلاحات نشان داده است که آلوده شدن فضای دانشگاه به مطامع سیاسی اینگونه جریانات؛ محیط علمی دانشگاه را آبستن حوادث ناگوار بعدی خواهد نمود. اما ماجرای برنامه ی مذکور به همین جا ختم نمی شود. در پایان این همایش نیز میزگردی با موضوع بررسی مطبوعات دهه هفتاد با حضور جلایی پور، عیسی سحرخیز و کامبیز نوروزی برگزار شد.

خبرگزاری ها در حاشیه نگاری از این مراسم می نویسد:"در ابتدای این میزگرد عیسی سحرخیز که سال گذشته به سایت روزآنلاین گفته بود «خیلی‌ از اصلاح‌طلبان بر خلاف اول انقلاب دیگر علاقه‌ای به آقای خمینی ندارند»، طی سخنانی با اشاره به توقیف روزنامه های زنجیره ای اصلاحات در دوران دوم خرداد، به تکرار سخنان اصلاح طلبان پرداخت و به برخی نهادهای انقلابی و مسئولان نظام آشکارا اهانت کرد."

به نظر می رسد محکومان امنیتی در سایه ی سکوت دستگاه های امنیتی-اطلاعاتی بار دیگر فضا را برای فعالیت میدانی در دانشگاه های کشور مهیا دیده اند. حضور حاشیه ساز عباس عبدی و سعید حجاریان در جلسه ی سخنرانی سالن شهید چمران دانشگاه تهران را می توان به مثابه ی شروع یک دوره ی جدید از حیات آشوب طلبان در دانشگاه ها قلمداد نمود. این اظهارنظر برای هر فرد عادی که کمترین آگاهی از پیشینه ی فعالیت سیاسی این افراد داشته باشد؛ روشن و قابل فهم است. تجربه ی تاریخی نشان داده است که تئوریسین های برج عاج نشین جریان اصلاحات، استاد سوار شدن بر موج احساسات جوانان و دانشجویان هستند. غائله ی 18 تیر 1378 نتیجه ی مستقیم فعالیت مخرب اینگونه افراد در سطح دانشگاه های به شمار می رود.

شواهد نشان دهنده ی خیز جریان برانداز برای سربازگیری از سطح دانشگاه برای ایجاد ارتشی میلیشایی است که در مواقع لزوم نقش پیاده نظام میدانی این جریان را بازی کرده و حوادثی مشابه آن چه در تیرماه 78 رقم خورد را تکرار کند. باید چشم به روزهای آینده دوخت و دید که مسئولان امنیتی کشور چه برنامه ای برای به شکست کشاندن سناریوی جدید احزاب آشوب زیست دارند.

*دانشجو