به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ 30 ساله است، مادر، سه برادر و یک خواهر خود را در بمباران شهر سر پل ذهاب در دوران دفاع مقدس از دست داده است. می خواهد صدایش به گوش مسوولان برسد تا آنها از مسایل و مشکلات او و دو خواهر معلولش آگاه شوند.


«هفت سالی است سایه پدر را بر سر ندارند، دانشجوی رشته حقوق است و بیکار، و ناچار است برای تحصیل فاصله 45 دقیقه ای را تا رسیدن به محل تحصیل در اسلام آباد غرب طی کند».

این فرزند شهید درباره دوران سخت کودکی خود می گوید که روزگار را با دشواری های فراوان بدون داشتن مادر سپری کرده اند، اما مشکلات آنها هنوز به پایان نرسیده و «هر روز قصه ای تازه در زندگی سه نفره شان رقم می خورد».

از زمان جنگ چیز زیادی را به خاطر ندارد، اما می داند که چهار ساله بوده و به گفته پزشکان، معلولیت انگشت دست او و خواهرانش ناشی از بمباران های متعدد در زمان جنگ تحمیلی است.

پس از فوت پدر در سال 86 که بر اثر سکته مغزی از دنیا رفت، عرصه بر آنها تنگ شده و حال نیز به دلیل قطع دریافتی ماهانه از بنیاد شهید، نگران است که نکند این مساله ادامه یابد.

وی می گوید: مساله قطع حقوق را از بنیاد شهید اسلام آباد غرب پیگیری کرده ام، اما نتیجه ای نداشته و پاسخ گرفته ام «چکونه می گویید وضع مالی بدی دارید در حالیکه در دانشگاه درس می خوانید؟»

** خانه ای با سقف ترک خورده

این فرزند شهید از سکونت در خانه ای بسیار کوچک و ساده خبر می دهد که سقف آن ترک های فراوان دارد، اما پولی برای تعمیر آن ندارند.
میگوید: جرم ما چیست که خانواده شهید هستیم، عزیزانمان را از دست داده ایم اما باید برای امرار معاش زندگی را با مشقت بگذرانیم. چرا گفته می شود خانواده شهدا ولی نعمتان ما هستند، اما آنها را مورد بی مهری قرار می دهند؟



** گدایی کنیم یا دزدی؟

فرزند شهید ادامه می دهد: به نظر شما خواهران بیمار من باید گدایی کنند یا من دزدی؟ آیا این درست است که همسایه ها کمک حال ما باشند؟ غیرتم اجازه نمی دهد خواهرانم به دلیل مشکلات معیشتی هر شب را در منزل بستگان اعم از دایی و عمو بگذرانند شما بگویید چه کنم؟

وی می گوید: متاسفانه افرادی که نفوذ دارند از همه امکانات و تسهیلات مرتبط برخوردارند، در حالیکه ما باید پیگیر درخواست برقراری مجدد مستمری ناچیز خود باشیم.

وی درخصوص قطع حقوقش می گوید: می خواهد دلیل قطع حقوقشان را از بنیاد شهید پیگیر شود و مسوولان نیز با برقراری حقوق و کمک هزینه معیشتی کمک کنند او و خواهرانش تحصیل خود را به پایان رسانند تا بتوانند در خدمت نظام و انقلاب باشند.

بنیاد شهید و امور ایثارگران به دلیل تجرد خواهران معلول خانواده شهید فاضلی حقوق این خانواده را قطع کرده است در حالی که این افراد از سلامت برخوردار نیستند و در مورد پسر خانواده شهید فاضلی هم گفته است حقوق مادر به فرزند ذکور تعلق نمی گیرد.

اما آیا واقعا سهم یک مادر و چند برادر و خواهر شهید از جنگ یک خانه مخروبه است؟! آیا علاوه بر حقوق و مزایا خدمت رسانی به خانواده شهید و ایجاد رفاه نسبی وظیفه بنیاد شهید نیست؟