امسال هم سبزه گره زدیم ،سبزه های وجودمان گره خورد به سبز خاطرات مردانی از تبار جنوب تا غرب ایران، مردانی که روزی حضورشان لرزه به اندام دشمنان این خاک و آب می انداخت و امروز یادشان برای ذهن بیمار وشیطانیشان ملال آور است .
آری به درستی که سنگ یادهاشان هنوز جرات دست درازی به آرمان های بلند انقلاب را کوتاه می کند. براستی که اینان زنده اند و ما نحسی این زمان را در کنارشان به گور فراموشی می سپاریم. هنوز باکری و همت ها پشتمان ایستاده اند وهنوز دلگرمیم و بهار را به جشن مینشینیم، ما هنوز به خودمان یاد آوری می کنیم که به جای شهری شدن باید به طبیعت وجودمان پناه ببریم و از مردانی الگو بگریم که در تمام سال نو های زمان جنگ با خونشان سبزه گره می زدند “که خدایا وطنمان را فرش پای مهدی فاطمه کن ما می رویم تا آرمان های علی بن ابی طالب (ع) بر بلندای این مرز و بوم بر تمام گیتی حکم فرمای کند .”
آری همه آمده بودیم از مرد و زن از کودک وجوان با هر پوشش و مسلکی …. ما این ایران اسلامی را با خون جوان های به دست آوردیم که هنوز یادشان گرمی دل هایمان است .سبزه گره زدیم که خدایا ما را از آنها دور نکن و دل های آسمانی شان از کردار ما غمگین مگردان.
اینجا گلزار شهدا است…. ما امروز به طبیعت پناه نیاورده ایم ما امروز به مردان هنرمندی پناه آوردیم که با خونشان مرز ایران را بر دل این کره خاکی حک کرده اند امروز آمدیم تا این گلزار را آبیاری کنیم مگر آنها نحسی را از روحمان دور نگاه دارند.