به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ بهروز افخمی عصر امروز در مراسم بیستمین سالگرد شهادت شهید آوینی گفت: این نکته مهمی که در فیلم نمایش داده شد این بود که جنبه معلم بودن را از مرتضی دیدم و کاری که می‌خواست مرتضی انجام دهد تبیین روش بود راه و رسم ساختن آن چیزی را که بعدا به عنوان مستند اشراقی ساخته شد و او یاد داد و کشف کرد که چطور این کیفیت به وجود می‌آید.

وی افزود: مرتضی می‌فهمید که چطور مستندی را باید بسازد که چیزی از درون آن دربیاید یعنی ما به روح آن چیزی که در جبهه می‌گذشت پی می‌بردیم و او می‌دانست که چطور باید مستندش را می‌ساخت یعنی همان فکر و جنبه حکمتی را می‌توانست منتقل کند و نمی‌توان به بهانه پرتاب ذهنیت خود وارد یک محیط شد و تصورات و خیالات خود را ضبط و پخش کرد خیلی‌ها ممکن است پیش فرض‌های انتخابی داشته باشند و از پیش پیامشان مشخص باشد که در آن زمان از این اتفاقات می‌افتاد.

افخمی اضافه کرد: اینها علائم بیماری بود که در سینمای مستند و داستانی ایران وجود داشت و دارد و این بیماری این است که فیلمساز فکر کند که خیالات و اوهام او اصل است و همان نگاه را بسازد و پخش کند. از نظر مرتضی این نوع نگاه ارزشی نداشت و تفاوت‌های روایت فتح در این زمینه با آثار دیگر بسیار مهم است.

وی در پایان با اشاره به اینکه روایت فتح آن‌قدر به روح جبهه نزدیک شده است که یک نفر از فرماندهان جنگ به سادگی از کنار او گذشته بود گفت: دلیلش این بود که او احساس می‌کرد روایت فتح وقایع عادی را در جبهه ضبط کرده است و واقعیت این است که رسیدن به این روح از خود گذشتگی و از خودشیفتگی گذشتن و نشان دادن واقعیت، کار خوبی است.