در گوشه ای خانواده ای را می بینی که نشسته و برای شهیدش فاتحه می خواند

در گوشه ای دیگر افرادی نشسته اند و برای شهدایشان می گریند . بهشت زهرا (س)

صفایی دارد و حالی . بهشت زهرا (س) نیمه شب هایش صفایی و سری خدایی دارد که

شهیدان سری ملکوتی با خدایشان داشتند .

حالی معنوی بر فضای بهشت زهرا (س)حاکم است به گونه ای که انسان دوست ندارد از این فضا کنده شود و به جامعه و دنیا بازگردد و همیشه این را با شهدا می گوید که شهدا ما را هم با خود ببرید زیرا با خدا عهدی بستید بر جاودانگی تان که جاودانه شدید و همیشه زنده اید و ما مرده ایم و به فراموشی رفته ایم و شما همیشه بر پیکره تاریخ شهادت شهیدان از صدر اسلام تا قیامت خواهیددرخشید .

در سویی دیگر زیارت عاشورا می خوانند و مردم می گریند . آری مادران شهدا هنوز بعد سی سال از شهادن فرزندانشان در فراقشان می گریند

اما از شهدایی بگوییم که نامشان نیست از گمنامهایی بگوییم که گمنامانه زیستند ، گمنامانه به شهادت رسیدند و پیکرشان برنگشت و همه ساله مادران شهدای گمنام بر مزارهایی که می آیند که به یادبود شهیدانشان ساخته اند و خالی از پیکر شهیدانشان است یا بر مزارهایی می آیند که درونش شهیدی است و نمی دانند کیست تا برای که مویه کنند .

سری هم زدیم به ننه علی این مادر شهیدان و اسوه مقاومت تمامی مادران شهدا که چه آرام در کنار فرزند خفته است و چه مظلومانه در کمال بی توجهی بی آنکه مسئولی به سراغش بیاید و حداقل فاتحه ای برایش بخواند  که مدتی نیست به دیدار فرزند شتافته به فراموشی سپرده اند .

اینجا گلزار شهدای تهران بود آخرین پنج شنبه سال ۹۰