به گزارش  شهدای  ایران، ریا و ریاکاری از صفات مذموم در آیات و روایات است که بشدت از آن نهی شده و وجود آن در شخص ثواب اعمالش را ضایع می کند.

پیامبر اکرم (ص) در نکوهش ریاکاری می فرمایند: «واى بر كسانى كه دين را وسيله كسب دنيا مى كنند و با زبان نرم خود در برابر مردم به لباس ميش در مى آيند، گفتارشان از عسل شيرين تر است و دل هايشان دل گرگ است. خداوند متعال مى فرمايد: آيا به [رحمت] من غرّه مى شوند؟!»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «چه زشت است كه آدمى باطنى بيمار و ظاهرى زيبا داشته باشد!»
پیامبر اکرم (ص) همچنین، فرموده اند: «سخت ترين عذاب را در روز قيامت كسى دارد كه مردم او را آدم خوبى بدانند ، اما هيچ خوبى و خيرى در وجود او نباشد.»

همان حضرت (ص) می فرمایند: «خداى سبحان مى فرمايد: همانا من بى نيازترين شريكم. پس، هر كه كارى بكند و كسى جز مرا در آن شريك گرداند من از آن كار بيزارم و از آنِ كسى باشد كه او را شريك من قرار داده است.»

و نیز فرموده اند: «خداوند عملى را كه در آن به وزن ذرّه اى ريا باشد نمى پذيرد.»
به تصریح روایات فرجام و عاقبتی بد در انتظار ریاکاران است.
پيامبر خدا (ص) فرمودند: «دوزخ و دوزخيان از دست رياكاران فرياد بر مى آورند.» عرض شد: اى رسول خدا! دوزخ ديگر چرا فرياد برمى آورد؟! فرمودند: «از گرماى آتشى كه [رياكاران] با آن عذاب مى شوند.»


پی نوشت ها:
تحف العقول
مستدرک الوسائل
میزان الحکمه