حاج عباس روزخوش سوم آبان ماه ۱۳۰۷ در شهرستان بهبهان به دنیا آمد. خدمتکار مدرسه بود. و از لحظه ای که نسیم معطر و روح انگیز انقلاب اسلامی در این مرز و بوم وزیدن گرفت، به عشق خورشید جماران لحظه ای آرام و قرار نداشت.
به گزارش شهدای ایران؛ به نقل از بهبهانما، حاج عباس روزخوش سوم آبان ماه ۱۳۰۷ در شهرستان بهبهان به دنیا آمد. خدمتکار مدرسه بود. و از لحظه ای که نسیم معطر و روح انگیز انقلاب اسلامی در این مرز و بوم وزیدن گرفت، به عشق خورشید جماران لحظه ای آرام و قرار نداشت.
با شروع جنگ تحمیلی به ندای حسین زمان لبیک گفت و لباس رزم بر تن کرد و به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بارها و بارها به میادین نبرد اعزام شد و چندین بار نیز مجروح گشت؛ اما این جراحات نتوانست مانع از حضور او در جبهه های حق علیه باطل شود.
همواره علم حضرت ابوالفضل(ع) را در دست داشت و به این دلیل در بین بچه ها علمدار لقب گرفت.
حاج عباس در جبهه ها سقایی هم می کرد، مشکی بر دوش داشت و در هنگام درگیری با آن به بچه ها آب می رساند و اینگونه یاد علمدار کربلا را در ذهن ها زنده نگه می داشت.
در اسفندماه ۱۳۶۲ با آغاز عملیات خیبر در هورالهویزه او نیز در این عملیات شرکت کرد و ۹ اسفند ۶۲ در روستای البیضه عراق به اسارت نیروهای عراقی درآمد.
حاج عباس در ۶ بهمن ۱۳۶۷ بهمراه ۲۵۰ نفر از اسرای مجروح آزاد شد و به کشور ایران اسلامی بازگشت.
پس از آزادی نیز چندین بار همراه با کاروان آزادگان، رهپویان حرم تا حرم با پای پیاده از حرم حضرت امام خمینی(ره) عازم حرم مطهر امام رضا(ع) شد و در آن کاروان، «علمدار کاروان» لقب گرفت.
در همان ایام بود که به عنوان یک بسیجی جانباز در مانور ۵۰ هزار نفری عاشورا شرکت کرد و در آنجا او را «پیر علمدار جانباز» نامیدند.
حاج عباس روزخوش به عشق علمدار کربلا تا آخرین لحظه حیات، از خط ولایت و امامت جدا نشد و به عنوان یک مقلد صادق در خدمت مکتب و رهبر خود ماند و مانند کوفیان بی دین، علی زمان را تنها نگذاشت.
سرانجام علمدار جبهه ها، این حماسه آفرین و یادگار ۸ سال دفاع مقدس جانباز و آزاده سرافراز حاج عباس روزخوش در صبح روز ۱۸ فروردین ۹۴ در سن ۸۷ سالگی در خانه سالمندان بهبهان غریبانه جان داد و به کاروان امام و شهیدان پیوست.
با شروع جنگ تحمیلی به ندای حسین زمان لبیک گفت و لباس رزم بر تن کرد و به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بارها و بارها به میادین نبرد اعزام شد و چندین بار نیز مجروح گشت؛ اما این جراحات نتوانست مانع از حضور او در جبهه های حق علیه باطل شود.
همواره علم حضرت ابوالفضل(ع) را در دست داشت و به این دلیل در بین بچه ها علمدار لقب گرفت.
حاج عباس در جبهه ها سقایی هم می کرد، مشکی بر دوش داشت و در هنگام درگیری با آن به بچه ها آب می رساند و اینگونه یاد علمدار کربلا را در ذهن ها زنده نگه می داشت.
در اسفندماه ۱۳۶۲ با آغاز عملیات خیبر در هورالهویزه او نیز در این عملیات شرکت کرد و ۹ اسفند ۶۲ در روستای البیضه عراق به اسارت نیروهای عراقی درآمد.
حاج عباس در ۶ بهمن ۱۳۶۷ بهمراه ۲۵۰ نفر از اسرای مجروح آزاد شد و به کشور ایران اسلامی بازگشت.
پس از آزادی نیز چندین بار همراه با کاروان آزادگان، رهپویان حرم تا حرم با پای پیاده از حرم حضرت امام خمینی(ره) عازم حرم مطهر امام رضا(ع) شد و در آن کاروان، «علمدار کاروان» لقب گرفت.
در همان ایام بود که به عنوان یک بسیجی جانباز در مانور ۵۰ هزار نفری عاشورا شرکت کرد و در آنجا او را «پیر علمدار جانباز» نامیدند.
حاج عباس روزخوش به عشق علمدار کربلا تا آخرین لحظه حیات، از خط ولایت و امامت جدا نشد و به عنوان یک مقلد صادق در خدمت مکتب و رهبر خود ماند و مانند کوفیان بی دین، علی زمان را تنها نگذاشت.
سرانجام علمدار جبهه ها، این حماسه آفرین و یادگار ۸ سال دفاع مقدس جانباز و آزاده سرافراز حاج عباس روزخوش در صبح روز ۱۸ فروردین ۹۴ در سن ۸۷ سالگی در خانه سالمندان بهبهان غریبانه جان داد و به کاروان امام و شهیدان پیوست.
