به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ شکوهی یکی از زنان سلحشوری است که در جنگ هشت ساله ایران و عراق با حضور در جبهه های جنگ شجاعانه ایستاده اند و دوشادوش مردان و رزمندگان از انقلاب و ارزش های آن با تمام وجود پاسداری کردند.

ماجرای زیر یکی از خاطراتی است که این بانوی غیرتمند آن را زمانی که در کرمانشاه حضور داشت،‌ روایت کرده است.



**

به تلافی عملیات حلبچه توسط رزمندگان، دشمن شهر کرمانشاه را بشدت بمباران می کرد. وضعیت شهر دائم قرمز بود و وضعیت سفید اصلا اعلام نمی شد، این وضع برای ما کاملا عادی شده بود.

شب قبل، ‌از اخبار شنیده بودم که براثر بمباران عراق محل مسکونی ما در تهران تخریب شده است، در حال رفتن به تلفنخانه بودم تا از حال خانواده اطلاع پیدا کنم، ‌همین که خواستم وارد تلفنخانه شوم، صدای آژیر قرمز در شهر پیچید، با بی اعتنایی به راهم ادامه دادم.

با کمال تعجب دیدم، غوغایی به پا شد و همه شروع به دویدن کردند، در همین لحظه دختر بچه ای پنج ساله سراسیمه به طرفم آمد و محکم دستم را گرفت، از شدت ترس دندانهایش به هم می خورد و صورتش مثل گل قرمز شده بود.

او با همان قدرتی که داشت، دست مرا می کشید و با اصرار از من می خواست که به پناهگاه بروم، چاره ای نبود، به خاطر دل او هم که شده بود، می بایست به پناهگاه می رفتم.

وقتی به پناهگاه وارد شدم، عده ای کودک را می شناختند، وقتی دست مرا در دست او دیدند، گفتند، زمانی که هواپیماهای دشمن بر سر افراد بمب خوشه ای می ریخت، خانواده این کودک به شهادت رسیدند، او با چشم خود شهادت مادر و خواهرش را دیده است.

از آن به بعد هر زمان وضعیت قرمز را اعلام می کنند، با این سن و سالش صدا را می شناسد و کسی که شبیه مادر یا خواهرش باشد را به اصرار از منطقه خطر دور می کند تا او را نجات دهد.

منبع:ایرنا