"عبدالکریم محمد الخیوانی" مسئول اطلاع رسانی جنبش انصار الله یمن، توسط دو موتورسوار مسلح ترور شد.
به گزارش شهدای ایران، پلیس یمن، به خبرگزاری سبأ خبر داد که دو تروریست موتورسوار، الخیوانی را هنگام خروج از خانه اش در نزدیکی واحد 22 می واقع در خیابان الرقاص به گلوله بستند که یکی از گلوله ها به گردنش اصابت کرد و او را به شهادت رساند.
پلیس یمن، تلاش گسترده برای یافتن عاملان این جنایت را آغاز کرده است.
الخیوانی که بود؟
عبدالکریم الخیوانی، از شخصیت های برجسته سیاسی و رسانه ای یمن به شمار می رفت. وی با تصدی ریاست اداره سیاسی حزب حق یمن و در کنار آن سردبیری روزنامه امت، در دو عرصه سیاست و رسانه درخشید و پس از آن، به عنوان سردبیر هفته نامه الشوری و همچنین سردبیری پایگاه اینترنتی الشوری.نت، در حافظه مردم یمن ماندگار شد.
این فعال حقوقی و رسانه ای، که در سال 1965 در شهر تعز به دنیا آمده بود، نمایندۀ جنبش انصار الله در کنگره گفت وگوی ملی بود و به عنوان سفیر حسن نیت شورای بین المللی حقوق بشر در یمن شناخته می شد.
وی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در استان تعز گذراند و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته اقتصاد و علوم سیاسی در دانشگاه صنعا پی گرفت.
الخیوانی که به نوشتن مقاله های آتشین در انتقاد از سیاست های رژیم حاکم بر یمن معروف بود، در اواخر سال 2004 به زندان افتاد و پس از یک سال بازداشت، سرانجام به اتهام اهانت و تعرض به ذات ریاست جمهور که در آن زمان، علی عبدالله صالح بود، محکوم شد.
در سال 2014 از سوی سازمان کمیته صلح و روابط دیپلماتیک بین المللی وابسته به شورای حقوق بشر و داوری و مطالعات سیاسی و راهبردی، به عنوان سفیر حسن نیت و روابط دیپلماتیک تعیین شد تا به این شیوه از تلاش هایی که در زمینه حقوق بشر انجام داده بود، تجلیل شود و به این ترتیب، نخستین یمنی بود که حائز این افتخار شد.
در سال 2008، در حالی که در زندان به سر می برد، برندۀ جایزۀ ویژۀ روزنامه نگارانِ در معرض خطر از سازمان عفو بین الملل شد.
عبدالکریم الخیوانی در گفت وگوی اختصاصی با شبکه العالم
با تصدی سردبیری روزنامه الشوری در سال 2004، مقاله های بسیار حساسی در خصوص دولت یمن منتشر کرد که نقش مهمی در افزایش سقف آزادی انتقاد در مطبوعات ایفا کرد که از مهم ترینِ آن ها می توان به موضوع "موروثی سازی حاکمیت و پست ها استخدامی در دولت، فساد در بخش نفتی و همچنین موضوع مشغولیت مسئولان دولتی در بخش های بازرگانی اشاره کرد. وی همچنین با پوشش خبری وقایع صعده در مارس 2004 بسیاری از حقایق جنگ را آشکار کرد.
در سال 2004 به مدت یک سال به زندان افتاد و در سال 2005، پس از آن که موضوع وی در چارچوب گزارش های بین المللی در خصوص آزادی ها در یمن مطرح شد، به ناچار با عفو ریاست جمهوری آزاد شد اما او را ممنوع الخروج کردند.
وی که بارها تهدید به مرگ شده بود، در سال 2007 در منطقه دار سلم در جنوب صنعا در حالی یافت شد که هفت نفر او را به شدت کتک زده بودند.
الخیوانی در آخرین مطلبی که بر روی صفحه خود در فیس بوک نوشته بود، تاکید کرده بود: باج خواهی، رفتار شکست خورده هایی است که سعی می کنند به این شیوه، به چیزی که حقِ آن ها نیست، برسند. هیچ کس، چنین رفتاری پیشه نمی کند، مگر کسانی که عزت نفس خود را از دست داده باشند و ذلت و پستی، در جان آن ها ریشه دوانده باشد.
وی در مطلبِ قبل از آخر خود نیز در مقاله ای تحت عنوان "نگاه منصفانه به رهبرِ انسان صفت.. به احترام حقیقت و اخلاق" به دفاع از جایگاه سید عبدالملک الحوثی رهبر جنبش انصار الله یمن پرداخت.
سید عبدالملک الحوثی، الخیوانی را "برادر" صدا می کرد و الخیوانی در این خصوص گفته بود: این عزیزترین لقبی است که به من داده شده است و من آن را از دل و جان دوست دارم و حاضرم سرم را فدای الحوثی کنم زیرا به او و اخلاق و خردمندی و عدالتش ایمان دارم.
*العالم
پلیس یمن، تلاش گسترده برای یافتن عاملان این جنایت را آغاز کرده است.
الخیوانی که بود؟
عبدالکریم الخیوانی، از شخصیت های برجسته سیاسی و رسانه ای یمن به شمار می رفت. وی با تصدی ریاست اداره سیاسی حزب حق یمن و در کنار آن سردبیری روزنامه امت، در دو عرصه سیاست و رسانه درخشید و پس از آن، به عنوان سردبیر هفته نامه الشوری و همچنین سردبیری پایگاه اینترنتی الشوری.نت، در حافظه مردم یمن ماندگار شد.
این فعال حقوقی و رسانه ای، که در سال 1965 در شهر تعز به دنیا آمده بود، نمایندۀ جنبش انصار الله در کنگره گفت وگوی ملی بود و به عنوان سفیر حسن نیت شورای بین المللی حقوق بشر در یمن شناخته می شد.
وی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در استان تعز گذراند و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته اقتصاد و علوم سیاسی در دانشگاه صنعا پی گرفت.
الخیوانی که به نوشتن مقاله های آتشین در انتقاد از سیاست های رژیم حاکم بر یمن معروف بود، در اواخر سال 2004 به زندان افتاد و پس از یک سال بازداشت، سرانجام به اتهام اهانت و تعرض به ذات ریاست جمهور که در آن زمان، علی عبدالله صالح بود، محکوم شد.
در سال 2014 از سوی سازمان کمیته صلح و روابط دیپلماتیک بین المللی وابسته به شورای حقوق بشر و داوری و مطالعات سیاسی و راهبردی، به عنوان سفیر حسن نیت و روابط دیپلماتیک تعیین شد تا به این شیوه از تلاش هایی که در زمینه حقوق بشر انجام داده بود، تجلیل شود و به این ترتیب، نخستین یمنی بود که حائز این افتخار شد.
در سال 2008، در حالی که در زندان به سر می برد، برندۀ جایزۀ ویژۀ روزنامه نگارانِ در معرض خطر از سازمان عفو بین الملل شد.
عبدالکریم الخیوانی در گفت وگوی اختصاصی با شبکه العالم
با تصدی سردبیری روزنامه الشوری در سال 2004، مقاله های بسیار حساسی در خصوص دولت یمن منتشر کرد که نقش مهمی در افزایش سقف آزادی انتقاد در مطبوعات ایفا کرد که از مهم ترینِ آن ها می توان به موضوع "موروثی سازی حاکمیت و پست ها استخدامی در دولت، فساد در بخش نفتی و همچنین موضوع مشغولیت مسئولان دولتی در بخش های بازرگانی اشاره کرد. وی همچنین با پوشش خبری وقایع صعده در مارس 2004 بسیاری از حقایق جنگ را آشکار کرد.
در سال 2004 به مدت یک سال به زندان افتاد و در سال 2005، پس از آن که موضوع وی در چارچوب گزارش های بین المللی در خصوص آزادی ها در یمن مطرح شد، به ناچار با عفو ریاست جمهوری آزاد شد اما او را ممنوع الخروج کردند.
وی که بارها تهدید به مرگ شده بود، در سال 2007 در منطقه دار سلم در جنوب صنعا در حالی یافت شد که هفت نفر او را به شدت کتک زده بودند.
الخیوانی در آخرین مطلبی که بر روی صفحه خود در فیس بوک نوشته بود، تاکید کرده بود: باج خواهی، رفتار شکست خورده هایی است که سعی می کنند به این شیوه، به چیزی که حقِ آن ها نیست، برسند. هیچ کس، چنین رفتاری پیشه نمی کند، مگر کسانی که عزت نفس خود را از دست داده باشند و ذلت و پستی، در جان آن ها ریشه دوانده باشد.
وی در مطلبِ قبل از آخر خود نیز در مقاله ای تحت عنوان "نگاه منصفانه به رهبرِ انسان صفت.. به احترام حقیقت و اخلاق" به دفاع از جایگاه سید عبدالملک الحوثی رهبر جنبش انصار الله یمن پرداخت.
سید عبدالملک الحوثی، الخیوانی را "برادر" صدا می کرد و الخیوانی در این خصوص گفته بود: این عزیزترین لقبی است که به من داده شده است و من آن را از دل و جان دوست دارم و حاضرم سرم را فدای الحوثی کنم زیرا به او و اخلاق و خردمندی و عدالتش ایمان دارم.
*العالم
