شهدای ایران:پس از سخنرانی تحریک آمیز بی بی نتانیاهو در کنگره، نیویورک تایمز در مقاله «آن چه ایران درباره بمب نگفته است» که توسط دو خبرنگار حرفه ای ویلیام برود و دیوید سینگر نوشته شده بود، توضیحات مفیدی درباره پیچیدگی های فنی برای غیرمتخصصین (از جمله خود من) و سوالات کلیدی که ایرانی ها به آنها پاسخ نداده اند، ارائه کردند. اما این مسئله من را ترغیب به پرسیدن سوالی متفاوت کرد. چه خبر از بمب های اسرائیل؟ چرا درباره آنها بحثی نمی شود؟
 
در سیل داستان های خبری درباره نیات هسته ای ایران، من می خواهم درباره زرادخانه اتمی اسرائیل بدانم. حقایق در این رابطه عمدتاً تیره و تار است، اما حداقل چهل سال است که اسرائیل بمب اتمی دارد. هرچند تاکنون به طور رسمی آن را تایید نکرده است. رویکرد دیپلماتیک اسرائیلی ها در این زمینه «ابهام هسته ای» نامیده می شود.   
 
من از دوستم که تحلیلگر مسائل امنیت ملی در واشینگتن است درباره این پرسیدم که چرا خبری مربوط به بمب های اسرائیل منتشر نمی شود. او شانه ای بالا انداخت و در پاسخ من گفت: «چون همه می دانند.» احتمالاً این مسئله در میان سیاستمداران و نخبگان سیاسی مطرح شده است، اما من مطمئن نیستم که اکثریت مردم آمریکا در این زمینه شناختی داشته باشند.
 
در هر صورت اگر همه می دانند که اسرائیل بمب دارد، پس چرا در مباحث عمومی در این باره صحبتی نمی شود؟ من از یکی دیگر از دوستانم (که روزنامه نگاری آگاه و دلسوز به مسائل فلسطین است) درباره این که چرا خبرنگاران در مورد بمب اسرائیل صحبت نمی کنند پرسیدم. وی در این رابطه گفت که در این زمینه گروهی فکر می شود و اسرائیل از رسانه ها دوری گزیده است.
 
وی همچنین به این نکته اشاره کرد که ایرانی ها در گذشته چندین بار به بمب اسرائیلی ها اشاره کرده اند اما این شکایت آنها در مطبوعات غربی نادیده گرفته شد. دیپلمات های ایرانی به این نکته اشاره می کنند که ایران پیمان منع گسترس سلاح های هسته ای (ان پی تی) را امضا کرده است و بر این اساس بازرسی های بین المللی از تاسیسات هسته ای صورت می گیرد. اما اسرائیل هرگز ان پی تی را امضا نکرده و در نتیجه هیچ بازرسی بین المللی از تاسیسات این کشور صورت نگرفته است.
 
برتری هسته ای اسرائیل به وضوح تبدیل به یک واقعیت اساسی در هرج و مرج و جنگ های خاورمیانه شده است. بمب اسرائیل ممکن است عاملی مهم در ایجاد انگیزه برای ایران به منظور تولید سلاح هسته ای باشد (هر چند که ایران این مسئله را رد می کند) همچنین می تواند معنای تلویحی هشدار جنگ طلبانه نتانیاهو و درخواست گاه و بی گاه وی برای بمباران تاسیسات هسته ای ایران باشد.
 
اگر اسرائیل این اهرم با ارزشش را از دست بدهد، دیگر انحصار هسته ای در منطقه را در اختیار نخواهد داشت. با این حال اگر اسرائیل با صراحت زرادخانه هسته ای اش را تایید کند، اقدامی تحریک آمیز انجام داده است. براساس اطلاعات ویکی پدیا، که طبق اطلاعات دانشمندان است، اسرائیل 75 تا 400 بمب اتمی در اختیار دارد. (بعضی ها می گویند بیشتر از 100 تا 200 کلاهک است) اسرائیل هیچ وقت تهدید به استفاده آنها در هیچ نقطه ای از جهان نکرده است، البته در جریان جنگ یوم کیپور در 1973، رهبران اسرائیل هشت فروند جنگنده مجهز به بمب هسته ای را در حالت آماده باش قرار داده بودند.
 
دیگر کشورهای دارای بمب اتمی شامل پاکستان، هند و کره شمالی به همراه ایالات متحده، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه می شوند. ایالات متحده تنها کشوری است که از بمب اتمی علیه کشور دیگری استفاده کرده است (علیه ژاپن در جنگ جهانی دوم)
 
اگر مذاکرات اوباما با ایران شکست بخورد و یا جمهوری خواهان به منظور نابودی آن، دخالت کنند، آمریکایی ها باید از خود این سوال را بپرسند که آیا ما واقعاً می خواهیم جنگی دیگر را در خاورمیانه آغاز کنیم؟ اسرائیل ممکن است با یک سوال دیگر روبه رو شود، اگر دوستان آمریکایی از بمباران ایران صرف نظر کنند و بگویند ممنون این بار خودتان انجام دهید، آیا شهروندان اسرائیلی واقعاً موافق بمباران ایران هستند؟
 
* نیشن