«بعضى از مردم وقتى آيات قرآن را مى خوانند و يا از ديگرى مى شنوند، بیهوش مى‌شوند به‌طورى كه اگر دست و پايشان را قطع كنند، نمى‌فهمند.»
به گزارش شهدای ایران، در کتاب داستانهایی از اصول کافی آمده است:
جابر مىگويد به امام صادق(ع ) عرض كردم: «بعضى از مردم وقتى آيات قرآن را مى‌خوانند و يا از ديگرى مى‌شنوند، بى‌هوش مى‌شوند به‌طورى كه اگر دست و پايشان را قطع كنند، نمى‌فهمند.»
امام(ع) فرمودند: «سبحان الله! اين كار، كار شيطان است. كسى به چنين چيزى توصيف نشده (كه بىهوشى كار ستودهاى باشد) تحت تأثير قرار گرفتن ستوده از قرآن به اين است كه دل نرم شود و رقت قلب همراه ريختن اشك چشم و ترس از خدا به وجود آيد.»
جابر مىگويد به امام صادق(ع ) عرض كردم: «بعضى از مردم وقتى آيات قرآن را مى‌خوانند و يا از ديگرى مى‌شنوند، بى‌هوش مى‌شوند به‌طورى كه اگر دست و پايشان را قطع كنند، نمى‌فهمند.»
امام(ع) فرمودند: «سبحان الله! اين كار، كار شيطان است. كسى به چنين چيزى توصيف نشده (كه بىهوشى كار ستودهاى باشد) تحت تأثير قرار گرفتن ستوده از قرآن به اين است كه دل نرم شود و رقت قلب همراه ريختن اشك چشم و ترس از خدا به وجود آيد.»
