به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ پرستاری از جانبازان در کنار اجر معنوی، سختی های خود را نیر به همراه دارد و وضعیت جسمی و روحی جانبازان به گونه ای است که آسایشگاه های جانبازان و بیمارستان هایی که از جانبازان نگهداری و پرستاری می کنند باید شرایط مناسب روحی و رسیدگی از ایشان را به خوبی فراهم کنند. چه اینکه در تمام کشورهای جنگ زده به دلیل آسیب های روحی از جنگ؛ سربازان جنگ از احترام و جایگاه ویژه ای در میان مردم برخوردار هستند.

اما آسایشگاه های روانی جانبازان اعصاب و روان شرایط خاصی دارد. شاید رفتن به داخل این آسایشگاه و دیدن شرایط جانبازانی که یکی همچنان روی زمین سینه خیز می رود و دیگری در حال بیسیم زدن و هماهنگ کردن مهمات است و آن یکی از فکر خمپاره روی زمین دراز کشیده است؛ برای هر کسی آسان نباشد. اما وقتی فکر کنیم که همه کسانی که این روزها را مجبورند دور از خانواده و در آسایشگاه های روانی بستری باشند برای امنیت و آسایش همین ملت به این روز افتاده اند، سختی اش را به جان می خریم.

حالا صدای اعتراض برخی از خانواده های این جانبازان بلند شده است. خانواده هایی که صبرشان الگو گرفته از صبر حضرت زینب (س) است اما "بی حرمتی" به پدران و همسرانشان را تاب نمی آورند.

بنا بر این گزارش، تعدادی از خانواده های جانبازان آسایشگاه «ابن سینای مشهد» با ابراز گلایه از وضعیت رسیدگی به جانبازان این آسایشگاه مدعی شده اند این آسایشگاه تبدیل به "شکنجه گاه" جانبازان شده است و رفتارهای نامناسب و دور از شأن با جانبازان برای خانواده های ایشان زجر آور شده است!

 به صف کردن جانبازان و به زور دارو دادن به ایشان مورد اعتراض قرار گرفته است. همچنین وضعیت بهداشتی این آسایشگاه و استفاده از رنگ های مرده نه تنها به حال روحی این جانبازان کمکی نمی کند، بلکه بر وخیم تر شدن شرایط این جانبازان روحی و روانی می افزاید.

سوال این خانواده ها این است که مگر هدف از نگهداری جانباز در آسایشگاه باز پروری و بهبود شرایط جسمی و روانی وی نیست؟ وقتی هیچ کدام از شرایط لازم در این آسایشگاه ها رعایت نمی شود، چگونه می توان انتظار داشت که در جانباز بهبودی حاصل شود؟