به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دوازدهمین دوره جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور، که شب گذشته دوشنبه 14 اسفند در تالار سوره حوزه هنری به کار خود پایان داد، حاشیه‌های شیرین و بیادماندنی فراوانی داشت که برخی از آنها از چشم خبرنگار مهر پنهان نمانده است.
 
* این برنامه قرار بود ساعت 15 آغاز شود که با 45 دقیقه تأخیر کلید خورد. البته این تأخیر در مقایسه با تأخیرهایی که در سایر مراسم و برنامه‌ها اتفاق می‌افتد، امری بسیار عادی و طبیعی است. یک روز قبل از همین برنامه، مراسم حسینیه هنر که قرار بود ساعت 18 و 30 دقیقه شروع شود، با یک ساعت و 20 دقیقه تأخیر آغاز شد.
 
* داوود امیریان، هنگامی که برای دریافت جایزه‌اش برای کتاب «گردان قاطرچی‌ها» به جایگاه فراخوانده شد و پشت تریبون رفت، بعد از به زبان آوردن چند کلمه، دستش را روی قلبش گذاشت و گفت: «قلبم داره تاپ تاپ می‌کنه!» او با بیان اینکه این دومین جایزه‌ای است که از یک جشنواره منسوب به شهدا می‌گیرد، اعلام کرد که گرفتن جایزه از جشنواره شهید غنی‌پور برای سومین بار برایش یک افتخار است.
 
* هنگامی که امیریان از جایگاه پایین آمد، یکی از نویسندگان به او گفت: ان‌شاءالله جایزه دیگری هم از جشنواره شهید داوود امیریان بگیری!
 
* پدران شهید مسجد جوادالائمه (ع) که در سه مرحله جوایز بخش‌های گوناگون جشنواره شهید غنی‌پور را اهدا کردند، خود نیز مفتخر به دریافت لوح تقدیر و یک جلد کلام‌الله مجید شدند، اما هنگام دریافت، دست‌اندرکاران جایزه فراموش کردند به یکی از پدران شهید لوح تقدیر بدهند.
 
* ناصر نادری، یکی از اعضای شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه (ع) و داور دوره‌های مختلف جشنواره شهید غنی‌پور، اجرای برنامه را بر عهده داشت و اعلام کرد که دست‌اندرکاران جشنواره قصد ندارند از تریبون آن از مسئول یا مدیری قدردانی کنند، چون جشنواره مسجدی و هیئتی است، اما وقتی چشمش به محسن مؤمنی، رئیس حوزه هنری افتاد، به خاطر میزبانی چندساله حوزه هنری از او قدرشناسی کرد.
 
* حضور بازیگر مجموعه تلویزیونی «خاطرات مرد ناتمام» که همراه با کارگردان این سریال (صادق کرمیار) در سالن حاضر شده بود، به علت نداشتن لباس روحانی نقش خود، شناخته نشد. کرمیار در شب شهید غنی‌پور، جایزه رمان «دشت‌های سوزان» را دریافت کرد.
 
* حضور سیدناصر حسینی‌پور، راوی و نویسنده کتاب «پایی که جا ماند» و دریافت جایزه کتاب سال شهید غنی‌پور برای این کتاب، او را مجبور می‌کرد که پسرانش را روی جایگاه با خود همراه کند. او که از جانبازان فداکار هشت سال دفاع مقدس است، برای دریافت تندیس یکی از پسرانش و برای گرفتن لوح یادبود و هدیه نقدی جشنواره، یکی دیگر از پسرانش را روی جایگاه برد.
 
* در تمام جشنواره‌ها رسم بر این است که تمام برگزیدگان در پایان مراسم باهم یک عکس یادگاری بگیرند، اما در جشنواره شهید غنی‌پور، تمام شرکت‌کنندگان در مراسم پایانی و هرکس که در سالن حضور دارد، این امکان را می‌یابد که روی جایگاه با برندگان و دست‌اندرکاران عکس یادگاری بگیرد که در مراسم دیشب، بالغ بر یکصد نفر عکس یادگاری گرفتند!
 
* یکی از بانوان برگزیده جشنواره، هنگامی که نزد امیرحسین فردی، مسئول شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه (ع) و بنیانگذار جشنواره شهید غنی‌پور رفت، گفت: من تشکر زنانه بلد نیستم. دیده‌ام که مردها وقتی می‌خواهند از کسی تشکر کنند، دستشان را می‌گذارند روی سینه‌شان و می‌گویند: چاکرم! مخلصم! من هم به شما می‌گویم که چاکرم و مخلصم!
 
* حضور حسین یاری، بازیگر سینما و تلویزیون، مجتبی رحماندوست و لاله افتخاری، نمایندگان مردم تهران در مجلس شورای اسلامی موجب شده بود تا عکاسان در ردیف نخست صندلی‌های تالار سوره متمرکز شوند.